Nu al afscheid van Tedesco? Zeven kanshebbers kunnen Euro 2024 snel doen vergeten

Philippe Clement
Sinds 2016 is de Belgische nationale ploeg niet meer in handen geweest van een landgenoot. Dringend tijd om daar verandering in te brengen, opperen vele critici na het faliekante EK. Logischerwijze kijk je dan in de eerste plaats naar de meest succesvolle Belgische trainer van de afgelopen jaren. Die eretitel mag Clement nog steeds op de borst opspelden. De Antwerpenaar veroverde op overtuigende wijze titels bij KRC Genk en Club Brugge en ontsteeg zo het niveau van de Jupiler Pro League. Of hij nu al bereid is om het clubvoetbal te laten varen, is echter twijfelachtig. Bij AS Monaco en Rangers FC deed/doet Clement het lang niet slecht.

Rudi Garcia
Als het dan toch (opnieuw) een buitenlander moet worden, liefst eentje met een overtuigend palmares. Iemand met een Franse titel, een Franse beker en meerdere dienstverbanden in de Ligue 1 en de Serie A mag zeker in aanmerking komen. De zestigjarige Garcia hielp ooit mee om de carrière van Eden Hazard te lanceren. Die zou hij bij de Rode Duivels niét meer tegenkomen, maar er is nog voldoende potentieel om hoge toppen te scheren. Momenteel zit Garcia al een jaar zonder werkgever. 

Joachim Löw
Bondscoach zijn, het is een aparte niche binnen het trainersvak. Weinigen begrijpen dat beter dan Löw. De Duitser bereikte met wat toen nog Die Mannschaft heette het allerhoogste. Vijftien jaar lang stond hij aan het roer, met één wereldtitel als uitschieter. Meer nog dan die prestaties sprak vooral het aantrekkelijke, offensieve voetbal van onze oosterburen tot de verbeelding. Sinds hij in 2021 afzwaaide, is Löw geen andere uitdaging meer aangegaan. Het WK in de Verenigde Staten, daardoor gaat het kriebelen in de neus, nee?

Felice Mazzu
Een tweede Belg, zij het eentje die enkel het Frans beheerst. Om communautaire redenen kan dat gevoelig liggen. Los daarvan beschikt Mazzu over verschillende eigenschappen die een bondscoach moet afvinken. Tactisch beslagen, communicatief sterk, vurig karakter en toch al enige ervaring. De oud-trainer van onder meer RSC Anderlecht en Union Saint-Gilloise staat niet meteen bekend om zijn offensieve speelstijl, maar misschien is dat met de huidige (en toekomstige) generatie Duivels ook niet het juiste plan van aanpak.

Mark van Bommel
Zijn identiteitskaart verraadt geen Belgische link, maar ons land staat voor eeuwig in het hart van Van Bommel gegrift. Bij Royal Antwerp FC beleefde hij in 2023 een jaar om nooit te vergeten. Uiteindelijk eindigde zijn passage op de Bosuil wat in mineur, maar dat maakt wel dat hij sinds mei een vrije trainer is. De Nederlander heeft internationale uitstraling en toonde zich bij Antwerp razend ambitieus. Bovendien weet hij wat het is om een WK-finale te halen. Weerwraak voor die verloren editie van 2010, in dienst van de KBVB?

Louis van Gaal
De landgenoot van Van Bommel staat nog een paar treden hoger op de hiërarchische ladder. Slechts een handvol trainers drukten zo zwaar hun stempel op het Europese voetbal van de afgelopen decennia als Van Gaal. 72 jaar is hij intussen, waardoor zijn lichaam stilaan tegensputtert. Zo is de ervaren rot nog steeds herstellende van prostaatkanker. Zijn tactische inzicht zal echter nooit aangetast geraken. Love him or hate him, maar met Van Gaal valt er altijd wat te beleven.

Hein Vanhaezebrouck
Het alfabetische lot heeft de meest genoemde naam tot het laatst bewaard. Vanhaezebrouck kondigde nog maar een maand geleden een sabbatjaar aan, en kijk, nooit eerder werd zo hard om hem geroepen. Ergens begrijpelijk, want het clubicoon van KAA Gent staat zowat in alles haaks op de (bij velen) verguisde Tedesco: een durfal, steeds aanvallend georiënteerd en iemand die er niet voor terugdeinst om te zeggen waar het op staat. Ondanks de jarenlange controverse rond zijn figuur lijkt het Belgische volk bereid om Vanhaezebrouck deze kans te gunnen. Of de Belgische bobo’s daar klaar voor zijn, is een ander verhaal …