VP 11, de nummer tien: kiezen is verliezen, met El Khannouss, Puertas en Vanaken

De redactie heeft per positie zes of tien (bij de centrale verdedigers en middenvelders) kandidaten weerhouden. Uit dat lijstje kan jij, de lezer van VP.be, een keuze maken. De stemmen van onze lezers tellen voor 50 procent mee in het eindresultaat; de andere helft is toevertrouwd aan onze redactie.

Bilal El Khannouss (KRC Genk)
Deze maandag nog verkozen tot ‘Belofte van het Jaar’ op de Pro League Awards. Daar valt weinig tegenin te brengen. Ok, het blijft zaak om die statistieken nog wat op te vijzelen, maar de pure voetballiefhebber maalt daar geen sikkepit om. Zodra El Khannouss aan de bal komt, spat de klasse ervanaf. Balaannames, doorsteekpasses, wegdraaien van zijn bewaker … Telkens weer een lust voor het oog.

Hayao Kawabe (Standard Luik)
Toch nog een lichtpuntje in de Luikse duisternis. Bij zijn zomertransfer bracht de Japanner ervaring mee uit het Engelse voetbal en de Zwitserse top. Die koppelde hij meteen aan zijn fijne voetenwerk en doelgerichtheid. Ondanks het snertseizoen van zijn ploeg kwam Kawabe aan zeer verdienstelijke cijfers: zeven goals, vijf assists. Eigenlijk verdient hij een rustigere omgeving.

Félix Lemarechal (Cercle Brugge)
Hoewel je hem geen rasechte nummer tien kan noemen, mag de twintigjarige Fransman niet ontbreken. Hij was misschien wel dé ontdekking uit dit glansjaar van Cercle. Heerlijk sierlijk kan Lemarechal versnellen met de bal aan de voet, vaak dan nog verticaal, dwars doorheen de vijandelijke linies. Wees maar zeker dat de Belgische topclubs zijn naam in het vet genoteerd hebben.

Cameron Puertas (Union Saint-Gilloise)
Cijfers zeggen niet alles, maar soms schreeuwen ze wel overtuigend. Met 14 doelpunten en 23 assists (over alle competities heen) domineerde Puertas van augustus tot en met eind mei. Elk vakje van de moderne aanvallende middenvelder is bij hem afgevinkt: kracht, snelheid, uithoudingsvermogen, passie, diepgang, zuivere traptechniek en bovengemiddeld spelinzicht. En dat nadat hij onder Karel Geraerts niet meer dan een pasmunt was … Uitkijken waar zijn volgende bestemming ligt.

Mario Stroeykens (RSC Anderlecht)
Er waren wel degelijk twijfels. Sterker nog, afgelopen zomer was een breuk erg nabij. Uiteindelijk vonden Anderlecht en Stroeykens toch een overeenkomst. Dat zal geen van beide partijen zich beklagen. SuperMario maakte alle lof uit de jeugdreeksen waar en lijkt eindelijk zijn positie gevonden te hebben, zowat hangend achter een diepe spits. Technisch is hij voldoende onderlegd om mee te draaien op de middenstrook, wanneer hij voorin verschijnt kan hij ook nog eens dodelijk uithalen.

Hans Vanaken (Club Brugge)
Bewaar het beste tot het einde? Dat is in ieder geval wat Vanaken zelf heeft gedaan. Onder Ronny Deila zat er te veel wanorde in de ploeg om écht te excelleren, al haalde de spelmaker ook toen al zijn niveau. In de Play-Offs en de eindfase van de Conference League schakelde hij nog een versnelling hoger. Vanaken heerste over elke tegenstander. Dankzij zijn eeuwige rust en ongeëvenaarde vista slaagt hij erin voor elk probleem een eenvoudige oplossing te bedenken. De beloning? Zijn zesde titel met Club Brugge!

Nu is het aan jou: wie verkies jij tot beste nummer tien uit de JPL 2023-2024? Stemmen kan via de poll!