Vijf lessen uit speeldag 10 : (niet?) rechtlijnig, maar in Brussel is dat bijzaak

(Niet?) rechtlijnig
Niet voor het eerst nam Hein Vanhaezebrouck de rol van spreekbuis op zich. De twee zondagse toppers stonden in het teken van … buitenspellijnen. Standard klom op voorsprong tegen Club Brugge, omdat er geen zichtbare ruimte was tussen de lijn van doelpuntenmaker Bope Bokadi en de laatste Bruggeling. Die viel wél duidelijk waar te nemen in het geval van Gift Emmanuel Orban, al leken de twee lijnen daar net bedrieglijk verder uit elkaar te liggen dan het blote oog durfde vermoeden. Ditmaal zette Vanhaezebrouck de VAR uit de wind, maar foeterde hij op het gebrek aan (dure) technologie. Hoog tijd om gezamenlijk te investeren!

Rode piet doorgeschoven
KVC Westerlo – KV Kortrijk vinkte zowat alle criteria af uit het handboek ‘kelderkrakers voor dummies’. Dat betekent: meer strijd en nervositeit dan goed voetbal, af en toe een defensieve weggever en details die over de uitslag beslissen. Uiteindelijk kon Jonas De Roeck zijn vuist ballen, terwijl de debuterende Glen De Boeck baalde. Hij richtte zijn toorn op de scheidsrechter na een discutabel afgekeurde gelijkmaker. Het mocht hoe dan ook niet baten, want Westerlo heeft de rode lantaarn dus doorgespeeld aan KVK. Aangezien de laatste vier aan het einde van de rit in de verguisde Play-Downs terechtkomen, is de weg voor beide clubs echter nog bijzonder lang.

BXL boven
Decennialang bezorgde RSC Anderlecht thuisbodem Brussel de eretitel van ‘Voetbalhoofdstad van België’. De laatste jaren was die macht eerder richting Brugge verschoven, maar na tien speeldagen staat BXL weer helemaal bovenaan de tabellen. Niet alleen nummer twee Anderlecht lijkt terug, ook koploper Union Saint-Gilloise doet een stevige duit in het zakje en verdient nogmaals lof. Op Sint-Truiden werd het beproefde recept na een Europese opdracht toegepast: zuinig met de krachten en dodelijk efficiënt in de omschakeling. En dat net in het weekend waarin Paul van Himst zijn 80e verjaardag uitgebreid mocht vieren! De levende legende van het Brusselse voetbal zal die symboliek best kunnen smaken.

Ge-Denkey-waardig
Tot twee keer toe klauwde OH Leuven terug op Jan Breydel, maar toen opperleeuw Kevin Denkey voor een derde keer uithaalde, bleek de prooi definitief verslagen. Hij en hij alleen loodste Cercle Brugge na enkele magere weken naar een broodnodige overwinning. De hattrickheld kreeg er een mooi toetje bovenop, namelijk de Gouden Stier als nieuwe topschutter van de competitie. Een Jerommeke was Denkey altijd al, maar steeds vaker koppelt hij dat aan rust aan de bal en doeltreffendheid in en rond de zestien meter. Met acht rozen staat hij nu al op drie stuks van zijn persoonlijke record van vorig seizoen. Sneuvelt dat nog voor de winterstop?

Gecontroleerde woede
Velen hielden hun hart vast, maar dat bleek achteraf gezien onnodig. De fanatieke aanhang van Standard Luik liet de terugkeer van Ronny Deila en Philip Zinckernagel niet zomaar gebeuren, weliswaar zonder daarbij over de schreef te gaan, gelukkig maar. Zo kan het dus ook. Het spandoek ‘Je kan onze trainer en onze spelers afnemen, maar niet onze hartstocht’ raakte de perfecte snaar. Het voortdurende uitfluiten van Zinckernagel kan je onsportief noemen, maar naar voetbalnormen is het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Als kers op de taart werd Club Brugge met lege handen de bus op gestuurd. Gecontroleerde woede is een duurzamere brandstof dan escalatie, een levensles om in het achterhoofd te houden.