VP’s Elftal v/h Seizoen ‘20-‘21: Club Brugge is kampioen, maar Genk hofleverancier
Als apotheose van het voetbalseizoen ging VoetbalPrimeur.be de voorbije dagen op zoek naar de uitblinkers van de Jupiler Pro League 2020-2021. Per positie kregen jullie, onze lezers, de kans om de verdiende winnaar aan te wijzen. Die verdeling telt voor de helft van de punten, de andere helft wordt ingevuld door onze redactie. Ontdek hier VP’s Elftal van het Seizoen 2020-2021, dat enkel bestaat uit spelers uit de Champions Play-Off.
Doelman
De concurrentie van enkele aanstormende talenten heeft hem het vuur aan de schenen gelegd, maar aan het einde van de rit neemt good old Simon Mignolet (Club Brugge) toch zijn gebruikelijke plaats in. Gezien zijn aangeboren klasse en zijn jarenlange ervaring uit de Premier League is dat voor de tegenstand absoluut geen schande. Mignolet straalde ook dit seizoen weer eeuwige rust uit en pakte op tijd en stond uit met een noodzakelijke redding.
Verdediging
Op de rechtsachter groeiden de uitblinkers aan de bomen. Vaste waarde Clinton Mata, dark horse Jelle Bataile, verrassende nieuwkomer Daniel Muñoz … Zij beten echter allen in het zand, want Amir Murillo (RSC Anderlecht) mag onze rechterflank bestrijken. De Panamees wordt soms nog iets te veel beteugeld door Vincent Kompany, maar eens hij los komt, valt hij nauwelijks te houden. Zijn knappe aantal van vier competitietreffers vormde zeker een steuntje in de rug.
Spijkerhard, Afrikaans bloed doorstroomt het hart van de defensie. De tandem Odilon Kossounou (Club Brugge) – Abdoulaye Seck (Royal Antwerp FC) doet elke aanvaller sidderen van angst. Beide heren zetten de voorbije tien maanden rasse schreden vooruit, niet alleen in hun verdedigende stabiliteit, maar voornamelijk in het uitvoetballen. Een stap hogerop wenkt, al zou een verlengd verblijf in de JPL zeker geen kwaad kunnen.
Op linksback bleek de spoeling minder dik dan aan de overzijde. Toch hoeft onze hypothetische trainer niet te wanhopen, want met Gerardo Arteaga (KRC Genk) loopt ook daar een veelbelovende aanwinst rond. Vooral in de eindspurt van zijn clubelftal toonde de Mexicaan zich uitvoerig, met messcherpe verdedigende acties, zuivere voorzetten en enkele technische hoogstandjes. Geen Genkse haan die nog naar Jere Uronen kraait.
Middenveld
Twee jongens uit de reservelijst van Roberto Martinez slaan de handen in elkaar op de middenstrook. Dat Bryan Heynen (Genk) uitverkoren werd, viel te verwachten. Het jeugdproduct leverde een dijk van een campagne af, uitsluitend doorspekt met hoogtes. Zijn voetbalintelligentie spreekt boekdelen. Bovendien heeft hij de gunfactor mee vanwege zijn zware knieblessure van vorig seizoen. Naast Heynen mag Albert Sambi Lokonga (Anderlecht) zijn kunstjes ten tonele voeren. Van een onstuimige, flegmatieke stilist is de Brusselaar uitgegroeid tot een betrouwbare aanvoerder.
Dat tweetal kan zelf behoorlijk tegen een balletje stampen, maar toch krijgen zij nog wat bijkomende ondersteuning van een koppel gouden voeten. Lior Refaelov (Antwerp) zal de lijnen van VP’s Elftal uitzetten. Op de positie van spelverdeler was de strijd het meest intens, maar de regerende Gouden Schoen haalde het met een neuslengte van Raphaël Holzhauser en Hans Vanaken. Niemand die hem dat misgunt, want op zijn 35e werkte de technicus zowaar het beste seizoen van zijn carrière af.
Aanval
Het mag geen toeval heten dat de voorhoede uit spelers van Club en Genk bestaat, aangezien die de voorbije weken al uitvoerig in de weegschaal werden gelegd. In ons elftal haalt Genk het met 2-1! Op rechts geniet Junya Ito (Genk) de voorkeur op raspaardje Charles De Ketelaere. De Japanner was lange tijd slachtoffer van onderbelichting, maar trad tijdens de Champions Play-Off helemaal in de schijnwerpers. Kwieke dribbels, onophoudelijke rushes, overzicht én scorend vermogen: Ito combineert het allemaal.
Op de andere flank mag Noa Lang (Club Brugge) zijn technische vaardigheid etaleren. Ook hier was de concurrentie niet van de poes, want Théo Bongonda kende eveneens een knalseizoen. Toch trekt de gewezen Ajacied aan het langste eind. Lang maakte vanaf minuut één indruk met zijn klasse en doelgerichtheid, zonder daarbij de Teamgeist uit het oog te verliezen. Daarbovenop kende hij eigenlijk geen noemenswaardige dip, terwijl zijn rivaal uit Genk begin 2021 even op de dool was.
Vooraan kan niemand om Paul Onuachu (Genk) heen, en dat mag je gerust letterlijk nemen. De dubbele meter uit Nigeria speelde alles kapot, wat zich in de eerste plaats uitte in een overactieve doelpuntenproductie. Naast die 33 rozen drukte de Gouden Stier echter ook zijn stempel op het aanvalsspel van Genk. Bij een heleboel van zijn treffers was Onuachu even voordien ook al betrokken geweest bij de opbouw. Zelden verdiende iemand het harder om de Jupiler Pro League langs de grote poort in te ruilen voor een topcompetitie.
Voir cette publication sur Instagram
Trainer
Elf fantastische matrozen, maar laat ons niet vergeten dat de beste stuurlui nog steeds aan wal staan. In de haven van Oostende popelt Alexander Blessin van ongeduld om aan boord te stappen van VP’s oorlogsschip. De Duitser kende een Blitz-doorbraak van jewelste in onze JPL. Vanaf speeldag één slaagde hij erin om zijn alomgeprezen Gegenpressing in een bende jonge wolven te slijpen. Die aanpak was zo overtuigend dat eerder onbeminde goden als Arthur Theate en Andrew Hjulsager plots richting de top van onze competitie stormden. Blessin, ook al in de bloemetjes gezet als ‘Beste Trainer’ op het Gala van de Profvoetballer, moet VP’s Elftal van het Jaar doen swingen.
Bank: Maarten Vandevoordt (Genk) - Daniel Muñoz (Genk) – Ruud Vormer (Club Brugge) – Hans Vanaken (Club Brugge) – Charles De Ketelaere (Club Brugge) – Théo Bongonda (Genk) – Lukas Nmecha (Anderlecht)