Daar zijn de traditieclubs weer: welke Unions nog in lagere klassen verscholen?
Met Union Saint-Gilloise keert een volksclub uit de oude doos terug naar het hoogste niveau. Met elf landstitels op het palmares zijn de Brusselaars zelfs nog steeds het nummer drie op de eeuwige ranglijst. Traditieclubs die terugkeren, het blijkt de laatste jaren in de mode, denk maar aan Royal Antwerp FC en K. Beerschot V.A. bijvoorbeeld. VoetbalPrimeur.be speurt de lagere klassen af op zoek naar andere gevestigde waarden.
In Eerste Klasse B komen enkele tegenstanders van Union dicht in de buurt van diezelfde status. Zo behoorde de huidige runner-up, RFC Seraing, in de jaren ’80 en ’90 vaker wel dan niet tot de vaderlandse voetbalelite. Het stamnummer zeventien had destijds met onder meer Nico Claesen, Axel Lawarée, Roger Lukaku en Wamberto ook enkele welluidende namen in de rangen rondlopen. Intussen timmeren de Luikenaars dus aan de weg terug. Als ze hun tweede stek weten te behouden, mogen ze zelfs barragematchen om promotie betwisten met de voorlaatste uit Eerste Klasse A!
Laat het duidelijk zijn: in 1B zit dezer dagen nog meer schoon volk uit het verleden. Ook RWDM kan bogen op een geweldige reputatie, niet in het minst op supportersvlak. Het absolute hoogtepunt uit de clubhistorie, de legendarische titel uit 1975, ligt inmiddels al lang achter ons, maar in Molenbeek doet alles nog herinneren aan de gouden tijden van weleer. Deze eeuw kende RWDM flink wat financiële problemen, maar nu lijkt het alvast weer een stabiele tweedeklasser te kunnen worden.
En wat gedacht van Lierse Kempenzonen? Hoewel geel-zwart eigenlijk pas onlangs het levenslicht zag, bouwt het natuurlijk verder op de roemrijke geschiedenis van voorganger Lierse SK. De Pallieters zijn zelfs de meest recente landskampioen die momenteel niét in Eerste Klasse A uitkomt. In normale omstandigheden zouden zij eigenlijk nog steeds in de amateurklassen vertoeven, maar door de vele vrijgekomen plekjes in 1B vorig seizoen zat er toch een promotie in.
Ook amateurs hechten belang aan tradities
Over dat amateurniveau gesproken, ook daar dolen nog enkele oude glorieën rond, met FC Luik op. Als één van de oudste clubs van ons land, opgericht in 1892, boekte het ook al vroeg successen. Medio jaren ’50 stonden reeds vijf titels in de prijzenkast, maar sindsdien stokte de teller. Dat betekent niet dat Club Luik meteen naar de schaduwen verdween. Integendeel, tussen 1945 en 1995 zou het vijftig jaar aan één stuk op het hoogste niveau aantreden. Een dubieuze fusie uit geldnood maakte een einde aan dat sprookje. In de reeks met de beste niet-professionele teams ademen overigens ook Rupel Boom en Olympic Charleroi historie uit.
Dalen we nog wat verder af in de kelders van het Belgische voetbal, dan duiken nog meer namen op die een belletje doen rinkelen. In de Tweede Amateurklasse vecht Berchem Sport nu al tijden om haar plekje in het zonlicht. Liefst 41 seizoenen maakten de Antwerpenaren deel uit van de grote jongens, al dateert de laatste degradatie inmiddels alweer van 1987 … Deze eeuw schippert de club tussen wat vroeger simpelweg Derde en Vierde Klasse heette. Zit een terugkeer bij de elite er ooit nog in?
In diezelfde reeks snakt Eendracht Aalst evenzeer naar betere tijden. Tussen 1994 en 2002 speelde de carnavalstad onafgebroken mee bij ’s lands topclubs, met de opmerkelijke Gouden Schoen van Gilles De Bilde als absolute triomftocht. Op dat ene boerenjaar na eindigde Aalst echter steevast in de rechterkolom. Na de vereffening verdween het van het toneel. De Ajuinen trokken wel nog enkele jaren hun streng in de toenmalige Tweede Klasse, maar echt meedingen naar promotie zat er niet meer in.