Daar is de Premier League weer: De Bruyne en co azen op wraak, Leeds leeft weer
Dat 2020 een jaar om nooit te vergeten is, hoeft geen betoog meer. Door de maandenlange impasse kregen we een zomer vol voetbal. De Jupiler Pro League draait inmiddels op volle toeren, maar na een korte onderbreking staan ook de grootste competities alweer aan de vooravond van hun herstart. Dit weekend opent naast La Liga en de Eredivisie ook de Engelse Premier League. VoetbalPrimeur.be blikt vooruit.
Door de invloed van het coronavirus deelde de voetbalwereld, net als zowat alle andere takken van onze maatschappij, in de klappen. Maandenlang was het kin kloppen voor de verstokte voetbalfan. Voor de supporters van Liverpool FC smaakte de pandemie extra bitter. Na een weergaloos seizoen freewheelden The Reds naar hun eerste landstitel in liefst dertig jaar! De omstandigheden stonden echter niet toe dat er een waar volksfeest losbarstte in de stad van The Beatles, al lapte een deel van het legioen de coronamaatregelen even aan de laars.
Het overwicht van de machine van Jürgen Klopp was overweldigend. Ondanks een wat gelaten slot, waardoor het de magische grens van de honderd punten nét niet haalde, klokte Liverpool af op een voorsprong van achttien punten op Manchester City. Die kloof vatte Pep Guardiola op als een persoonlijke vernedering. Zelfs de wereldvorm van Kevin De Bruyne, oververdiend verkozen tot ‘Player of the Year’, kon de mankementen van The Cityzens niet verdoezelen. In de schaduw van dat tweetal viel het jonge Chelsea FC van Frank Lampard in de smaak. Ook Leicester City kon lange tijd verbazingwekkend bekoren, maar zakte na de coronapauze uiteindelijk weg uit de Champions-League-plaatsen.
In het laatste gedeelte van het verhakkelde seizoen wisten ook Manchester United en Arsenal FC vertrouwen te tanken. Die eerste club rukte nog op naar stek drie in de eindstand, terwijl The Gunners de prestigieuze FA Cup in de wacht sleepten. Dat ze eind augustus ook de evenknie bleken van Liverpool in de Community Shield (Arsenal won na strafschoppen), doet het beste vermoeden voor de troepen van groentje Mikel Arteta. Onderin stond de degradatiestrijd naar goede gewoonte weer bol van de spanning. Finaal redde het Belgisch getinte Aston Villa haar hachje, ten koste van AFC Bournemouth en het Watford FC van Christian Kabasele. Zij daalden samen met zwakke broertje Norwich City af naar de Championship.
Verwachtingen: meer spanning aan de top en Engelser karakter
Het zou straf zijn mocht Liverpool aan dezelfde rotvaart doorheen de competitie razen als vorig seizoen. Na Nieuwjaar ging het eigenlijk al een beetje bergaf met de prestaties, getuige de uitschakeling door Atlético Madrid in de Champions League bijvoorbeeld. Voorlopig bewoog de titelverdediger alvast nauwelijks op de zomermercato. Thiago Alcantara, die schitterde bij het oppermachtige Bayern München, wordt genoemd, maar witte rook blijft uit. Slaat Liverpool alsnog toe? Of blijft het teren op dezelfde pilaren die nu toch al twee-drie jaar het mooie weer maken?
Zeker in de moordende Premier League slaapt de concurrentie nooit. Eerste uitdager Manchester City wil een (naar de hoge maatstaven) mager jaar goedmaken. Aan geld is ook na de FFP-waarschuwing geen gebrek, waardoor de steenrijke sjeik nu alweer 80 miljoen euro uitgaf aan versterkingen. En de transferperiode moet eigenlijk nog beginnen … Ook dat wordt een interessant gegeven overigens: waar de meeste (top)competities begin oktober de mercatodeuren sluiten, zal dat over het Kanaal pas tien dagen later het geval zijn. Benieuwd of de Engelsen daar voordeel zullen uithalen ten opzichte van pakweg de Bundesliga of de Serie A.
Andere roemrijke clubs hebben dan weer de ambitie om het gat met de top-twee te verkleinen (wie weet zelfs te dichten?). Manchester United zette een straffe reeks neer aan het einde van de vorige PL-campagne. Stilaan keert het DNA van Old Trafford terug, mede dankzij jongens als Marcus Rashford en Anthony Martial, die tot volle wasdom zijn gekomen. In Londen zwaait de jeugd de plak. Zowel Lampard als Arteta, zelf jong binnen de trainerssector, kiezen volop voor Brits talent. Zo staken een Mason Mount, Tammy Abraham of Bukayo Saka hun neus nadrukkelijk aan het venster. Die tendens naar meer inbreng van eigen bodem valt ook in andere clubs op. Het maakt de identiteit van de Premier League weer wat Britser. Bij The Blues zou het wel kunnen dat die youngsters weer even in de koelkast verdwijnen, want Roman Abramovich trok zijn geldbuidel nog eens ver open. Door de peperdure komst van Ben Chilwell, Kai Havertz, Timo Werner en Hakim Ziyech troefde Chelsea iedereen af op transfervlak.
Vanzelfsprekend komt ook de Belgische voetballiefhebber straks weer aan zijn of haar trekken. Wie afgelopen decennium ‘Premier League’ zei, zei namelijk (potentiële) Rode Duivels. Nu de echte grote sterren als Thibaut Courtois of Eden Hazard er niet meer actief zijn, is het vooral uitkijken naar landgenoten die op het punt staan om door te stoten naar de absolute top. Bij Leicester City is Youri Tielemans de patron, terwijl Dennis Praet na een aanpassingsjaar kan verrassen. Zij krijgen het gezelschap van Timothy Castagne, die zich tot duurste Belgische verdediger ooit kroonde. Benieuwd wat hij vermag! Leandro Trossard behoorde meteen tot de uitschieters bij Brighton & Hove Albion. En in de Portugese enclave van Wolverhampton Wanderers houdt Leander Dendoncker zich uitstekend recht.
Tot slot schenken we graag aandacht aan een opvallende ‘nieuwkomer’: Leeds United. Zestien jaar na het laatste aantreden keert de traditieclub terug in de Engelse hoogste klasse. Destijds scheerden The Peacocks bij momenten zelfs Europees hoge toppen, met de halve finale van de Champions League in 2001 als summum. Nadien volgde een aftocht van formaat, maar nu maakt de club haar wederoptreden, als kampioen van de Championship. Onder leiding van de even gekke als geniale Marcelo Bielsa kan werkelijk alles verwacht worden. Een mooier openingsduel had Leeds zich alvast niet kunnen dromen: op speeldag 1 mag het meteen op visite op Anfield Road.
Acht transfers om naar uit te kijken
Timothy Castagne (Leicester)
Voorlopig slechts één Belgische nieuwkomer in de Premier League, maar wel eentje om in de gaten te houden. Bij Atalanta Bergamo ontwikkelde Castagne zich tot een complete en gevreesde rechterflank. Qua profiel lijkt de geboren Aarlenaar als twee druppels water op streekgenoot Thomas Meunier, voor wie hij bij de Rode Duivels vaste doublure is. Met zijn loop- en doorzettingsvermogen lijkt Castagne gemaakt voor het Engelse voetbal. Net als bij Praet valt het wel te verwachten dat manager Brendan Rodgers hem geleidelijk aan zal brengen.
Kai Havertz (Chelsea)
Geen voetballer op aarde werd harder aan de mouw getrokken dan Die Mannschafts nieuwe wonderkind. Uiteindelijk ging Havertz overstag voor Chelsea, dat hoe dan ook het hoogste durfde bieden in deze financieel onzekere tijden. Dat de linksvoetige aanvaller het niveau van Bayer Leverkusen ontgroeid was, zag zelfs de grootste leek. Of de Duitser op zijn 21e al voldoende maturiteit heeft om een ambitieuze club als Chelsea bij de hand te nemen, is dan weer een open vraag. Met Lampard lijkt Havertz er wel op een coach te stuiten die goed omgaat met de jongere generatie.
Adam Lallana (Brighton & Hove)
De historische titel betekende het laatste hoogtepunt van Lallana bij Liverpool. De Engelsman stond zes jaar onder contract aan de Merseyside. Toen hij er toekwam, was de club nog iet of wat het lachtertje binnen de traditionele top. Intussen is die perceptie helemaal omgeslagen. Op zijn 32e vond Lallanda de tijd rijp om een stapje terug te zetten. In Brighton zal de spelmaker vooral de hoop koesteren om meer speeltijd te verzamelen. Tijdens de laatste drie PL-seizoenen bleef hij steken op een schamel gemiddelde van zo’n 360 minuten.
James Rodriguez (Everton FC)
Grootmachten FC Porto, AS Monaco, Real Madrid en Bayern München krijgen een opvolger in Everton, dat verraste door ronkende naam James weg te kapen uit Madrid. De Colombiaan moet nog altijd dertig worden, maar de laatste jaren is zijn ster tanende. Na zijn weergaloze WK 2014 en dito debuutjaar bij De Koninklijke lijkt de middenvelder het genie in zijn linkerbeen geleidelijk aan verloren te hebben, op een zeldzame flits na. Op clubniveau zet Rodriguez nu een stapje achteruit. De vraag rijst echter of de loodzware Premier League voor hem wel de ideale omgeving is om te getijen.
Fabio Silva (Wolverhampton Wanderers)
In het Portugese voetbal springen de rising stars als paddestoelen uit de grond. De nieuwste groeibriljant luistert naar de naam van Fabio Silva. Amper achttien jaar jong, niet meer dan twaalf competitieduels voor Porto op de teller, en toch schreven The Wolves zomaar even 40 miljoen euro over richting de havenstad. Bij de jeugd kon de centrumaanvaller dan ook fraaie adelbrieven voorleggen. Zowel in de UEFA Youth League als bij de Portugese beloften scoorde Silva aan de lopende band. Op deze leeftijd al naar Engeland verkassen is zonder meer een risico, maar het Portugese karakter van de Wanderers zal hem zeker bevallen.
Thiago Silva (Chelsea)
Van een Silva die nog alles te bewezen heeft naar een gepokt en gemazelde naamgenoot. Na vele jaren imponeren in dienst van Paris Saint-Germain, ei zo na afgesloten met die ultieme bekroning op het kampioenenbal, kondigde de aanvoerder zijn vertrek aan. Op zijn 35e heeft de Braziliaan besloten om zichzelf nog eenmaal stevig uit te dagen. Chelsea hoopt immers dat zijn ervaring de Londenaren weer naar de top van het Engelse voetbal kan katapulteren. In de herfst van je carrière debuteren in het meest veeleisende kampioenschap ter wereld: alleen al voor die keuze verdient Silva respect!
Ferrán Torres (Manchester City)
Nu de geweldige hoogdagen van het Spaanse voetbal wat achter ons liggen, kijkt het land naar nieuwe klasbakken om op te staan. Deze Ferrán zou op termijn een schot in de roos kunnen zijn. Bij Valencia bloeide de prille twintiger gestaag open tot een aartsgevaarlijke, dribbelvaardige winger. Guardiola was er als de kippen bij om zijn landgenoot op te pikken. Aangezien de oefenmeester er niet voor terugdeinst om jong geweld kansen aan te bieden, zou Ferrán volgend seizoen al kunnen verbazen.
Donny van de Beek (Manchester United)
In het roemruchte verleden van The Red Devils maakten enkele illustere Nederlanders het mooie weer, denk maar aan Edwin Van der Sar of Ruud Van Nistelrooy. Wie weet wordt ook die volgende ‘van’, van de Beek dus, wel een voltreffer. Man United spaarde alvast kosten noch moeite om onze noorderbuur los te weken bij Ajax. Daar had hij de voorbije jaren indruk gemaakt als nuchtere verbindingsman tussen heel wat aanvallend geweld. Zijn energieke stijl past als gegoten bij de intensiteit van de Premier League.