Het debuutjaar van Boyata: al snel dé rots in de branding bij turbulent Hertha

Na vier seizoenen en evenveel titels als vaste waarde bij Celtic FC waagde Boyata zich in de zomer van 2019 dan toch nog eens aan een avontuur in een kampioenschap mét concurrentie. Zeker, de hegemonie van Bayern München doet Celticiaans aan, maar in de Bundesliga zijn wel degelijk meerdere sterke teams aan de slag. Hertha wilde daar graag bij horen. Twee Belgen moesten de traditieclub uit de Duitse hoofdstad daarbij helpen, want Boyata kreeg Dodi Lukebakio als maatje. Terwijl die laatste zich op de kaart zette met enkele heerlijke treffers, maakte de Brusselaar indruk door zijn onverzettelijkheid in de achterhoede.

Dat Boyata zich vanaf dag één een belangrijke status mocht aanmeten in Berlijn, valt uit één simpele statistiek af te leiden: over het hele Bundesliga-seizoen bekeken begon de zomeraankoop geen enkele keer op de bank. Die krachttoer krijgt een extra betekenis als je in rekening brengt dat Hertha liefst vier trainers versleet tijdens de voorbije twaalf maanden. In het hart van de defensie was hij met andere woorden een zekerheidje. Aan zijn zijde knokten Niklas Stark en Karim Rekik om hun plek. Zij trokken zich elk op aan de kwaliteit van hun Belgische partner, want zeker in het tweede gedeelte van het seizoen stond Hertha achterin stabiel.

Met Boyata op het terrein hielden de hoofdstedelingen negen keer hun netten schoon, goed voor een persoonlijke balans van bijna één op drie. Zonder hem lukte Hertha dat … geen enkele keer. De impact van het jeugdproduct van Manchester City valt dus nauwelijks te onderschatten. Niet alleen zijn individuele prestaties, ook zijn leiderschap tegenover de rest van de Berlijnse troepen is immers een cruciale troef gebleken, zeker in lastige momenten. Met zijn ervaring van bij City, Celtic en ook de Rode Duivels stuurde Boyata zijn overwegend jongere medeverdedigers gretig bij.

Een louter positief debuutseizoen dus, en nog is de goed-nieuws-show niet afgelopen. Als klap op de vuurpijl vertolkte de mandekker ook op aanvallend vlak een hoofdrol. Liefst vier keer vond hij het net van de tegenstander; bij Hertha deden enkel Mateus Cunha (vijf rozen) en mede-Belg Lukebakio (zeven) beter. Meestal ging het wel om ‘overbodige’ treffers, maar het doet altijd deugd als een verdediger eens zijn goaltje kan meepikken. Die troefkaart komt trouwens niet uit de lucht vallen. In zijn hele loopbaan staat de doelpuntenteller van Boyata nu op 21 stuks. Geen misselijk aantal.

Persoonlijke statistieken in de Premier League (na 37 speeldagen)
Wedstrijden (waarvan basis): 28 (28)
Speeltijd: 2439 minuten
Doelpunten: 4
Aantal keer de nul: 9
Gele kaarten: 8
Rode kaarten: 1

Prestaties van de ploeg
Lars Windhorst, de voorzitter van Hertha, heeft de ambitie om de komende jaren een vaste plek in de subtop van het Duitse voetbal te bekleden. Daarvoor trekt de investeerder met plezier de nodige centen uit, maar een ploeg koop je niet, zo luidt het cliché, die bouw je. En laat bouwen nu net ingewikkeld zijn als er verschillende architecten op het project zitten. Op een jaar tijd versleet Hertha immers vier trainers, een teken dat het verre van peis en vree was in het Olympisch Stadion. In het seizoensbegin mocht de Duitse Kroaat Ante Covic het proberen. Die moest het eind november al voor bekeken houden, na een één op vijftien én verlies in de stadsderby met Union Berlin. Op dat moment had Hertha de helft van haar Bundesliga-duels verloren en flirtte het met de degradatiezone.

Als opvolger toverde het bestuur de klinkende naam van Jürgen Klinsmann uit de hoge hoed. Diens charisma had duidelijk een invloed op de spelersgroep, want van de ene dag op de andere werd Hertha een erg lastig te bekampen elftal. Beterschap dus, maar toch besloot Klinsmann er na tien weken zélf de brui aan te geven. Daardoor mocht de club alweer op zoek naar een nieuwe leidsman. Nadat niet doorgegaan werd met tussenpaus Alexander Nouri viel de keuze uiteindelijk op de ervaren Bruno Labbadia. Die kende een blitzstart na de coronapauze, met een knappe tien op twaalf. Het seizoen eindigde echter in mineur. Na vier verliesbeurten in haar laatste vijf matchen sloot Hertha de Bundesliga af op plek tien, op acht punten van een Europees ticket. Om beter te doen lijkt het vooral zaak om lessen te trekken uit de turbulentie van het voorbije seizoen.

Hoogtepunt
Na de Duitse herstart staat er niet zo gek veel meer op het spel voor Hertha. Dat vormt het ideale laboratorium voor Labbadia met het oog op de verdere toekomst, al doet een overwinning natuurlijk altijd deugd. Zeker in een prestigieus duel als de stadsderby. Na de 1-0-nederlaag uit de heenronde wil het blauw-witte gedeelte van de hoofdstad de puntjes op de ‘i’ zetten tegen Union Berlin. En of die missie succesvol is! Aan het einde van de dag stappen de bezoekers met zware 4-0-cijfers weer de bus op. Gelukkig duurt die terugreis niet al te lang …

De pluimen voor die ruime zege komen voor een groot gedeelte op de hoed van Boyata. In het rechtstreekse duel met Sebastian Andersson, volgens de statistieken de beste kopper van de Bundesliga, geeft de Rode Duivel geen krimp. Zelfs in het luchtruim heerst hij over zijn Zweedse belager. Hertha geeft nauwelijks een kans weg tegen de stadsgenoot, die zich moet beperken tot flauwe afstandsschoten. In het slot zet Boyata de kers op zijn indrukwekkende wedstrijdtaart. Op hoekschop buffelt hij de eindstand op het bord.

Dieptepunt
Het is de nachtmerrie van elke verdediger: een rode kaart pakken waardoor je teamgenoten kopje onder gaan. Het overkomt zelfs de allerbesten, bewijst Boyata in de thuiswedstrijd met Eintracht Frankfurt. In de eerste helft lijkt er geen vuiltje aan de lucht voor Hertha. Via Krzysztof Piatek is het op een 1-0-voorsprong geklommen en de tegenstand uit Frankfurt klauwt zelden. Vlak voor rust kantelt het duel echter helemaal, wanneer Boyata een tweede gele kaart ontvangt door op de hakken van de doorgebroken Bas Dost te lopen.

Pikant detail: uit de herhaling is helemaal niet duidelijk of onze landgenoot de Nederlander überhaupt wel raakt! Niettemin weigert de VAR om aan het oordeel van de scheidsrechter te tornen, waardoor Boyata misnoegd afdruipt. Die pijn neemt na de koffie enkel toe. Met z’n tienen houdt het verzet van Hertha maar kort stand. Uitgerekend de lepe Dost lukt al vroeg de gelijkmaker, waarna vooral André Silva zijn duivels ontbindt: 1-4. De uitsluiting van Boyata kost Hertha waarschijnlijk drie punten, wie weet zelfs meer. Op de volgende speeldag, met onze geschorste landgenoot thuis voor de buis, gaan de Berlijners nipt onderuit bij SC Freiburg (2-1).

VP’s Rapport: 9/10
Ondanks het woelige verloop op clubniveau heeft Boyata het tempo van de Bundesliga moeiteloos opgepikt. Dat is zeker geen sinecure wanneer je van de fysiek overrompelende, maar technisch ondermaatse Schotse Premiership komt overgewaaid. Onder elk van de vier trainers die de revue passeerden in Berlijn, wierp de mandekker zich op tot de rots in de branding in de achterhoede. Stilaan is hij op een leeftijd gekomen om zijn ervaring te delen met jongere ploeggenoten. Als Hertha de komende jaren werkelijk een stap vooruit wil zetten, zal het haar Belgische steunpilaar kunnen gebruiken.

Ergens zou je je zelfs de vraag kunnen stellen of Boyata niet te goed is voor het uiteindelijke nummer tien uit de Bundesliga. Als hij het vormpeil behoudt dat hij de voorbije twaalf maanden tentoonspreidde, kan de Brusselaar eenvoudig mee in de betere Duitse subtop. Met zijn 29 lentes begint de tijd ook stilaan te dringen, wil hij nog een keer het onderste uit de kan halen. Daartegenover staat dat een verlengd verblijf in Berlijn waarschijnlijk de beste zaak zou zijn met het oog op het uitgestelde EK. Met de vele vraagtekens bij de verouderende achterhoede van de Rode Duivels in het achterhoofd kan Boyata een bevrijding zijn. In de groepsfase van het WK in Rusland bewees hij alvast zijn waarde. Toch nog een jaartje knallen bij Hertha, dan maar.