Dit was 2019: de 50 meest opmerkelijke figuren uit het Belgische voetbal (30-21)

30. Het bestuur van KV Mechelen
Eind 2018 verzoorzaakte Operatie ‘Propere Handen’ een schokgolf doorheen het Belgische voetbal, maar de naweeën deinden uit in het bijna afgelopen kalenderjaar. Johan Timmermans gaf er meteen na het uitkomen van de zaak al de brui aan als voorzitter en gaf vorige zomer al zijn overige mandaten op. Ook andere spilfiguren als Thierry Steemans en Olivier Somers gingen door zwaar weer. Uiteindelijk was de rechtbank nog behoorlijk mild voor Malinwa: het ticket voor Eerste Klasse A bleef behouden, enkel uit de bekercompetities (Croky Cup én Europees) werd KV geweerd.

29. Simon Davies (RSC Anderlecht)
Een rechterhand op de voorgrond brengen, het blijkt zelden een goed idee. De episode-Davies bij Anderlecht is er nog maar eens een bewijs van. Terwijl Vincent Kompany al zijn knowhow, voetbalvisie en charisma binnen bracht op Neerpede, stelde Davies daar een … trainersdiploma tegenover. Daardoor deed de Brit officieel zowaar dienst als T1, al zag een blinde natuurlijk duivels goed dat Kompany de sportieve touwtjes in handen hield. Niet alleen de erg matige seizoensstart, maar ook het gebrek aan uitstraling bij Davies zorgden ervoor dat de Engelsman al snel naar een rol in de marge werd verdreven.

28. Jonathan David (KAA Gent)
Zeldzaam, tieners die zó’n impact hebben op het spel van hun ploeg. In de Ghelamco Arena wrijven ze zich al langer in de handen dankzij het goudklompje David. Op negentienjarige leeftijd was de Canadees al goed voor negen goals en zes assists. Vijftien keer kroop hij dus in een beslissende rol, enkel Dieumerci Mbokani (veertien + vijf) doet beter. Van plankenkoorts heeft David duidelijk geen last, zo bewijzen ook zijn vier treffers in de Europa League. Begin december kwam het supertalent dan weer om een trieste reden in het nieuws: zijn moeder is plots overleden. David nam zijn tijd in Canada, keerde terug en presteerde zoals tevoren. Enorm straf!

27. Thorgan Hazard (Borussia Dortmund/Rode Duivels)
Wij doen het nog één keer, maar dan is het afgelopen: dat niemand ooit nog naar Thorgan verwijst als ‘het broertje van’. Dat etiket was de op één na oudste Hazard-telg natuurlijk al lang ontgroeid, maar in 2019 zette hij nóg een stap voorwaarts. De gestage progressie die Hazard bij Borussia Mönchengladbach had geboekt, werd deze zomer beloond met een overstap naar Borussia Dortmund. Daar draaide de spelverdeler al snel mee in het weliswaar niet altijd feilloze raderwerk van Lucien Favre. Wel wat pijnlijk voor Hazard: bij de winterstop staat het ambitieuze Dortmund pas vierde, met vijf punten achterstand op … Gladbach.

26. Dries Mertens (Napoli/Rode Duivels)
23 oktober 2019. Op het veld van RB Salzburg wordt Diego Armando Maradona, de meest mythische voetballer aller tijden, een ietsie pietsie minder groot in de geschiedenisboeken. Die avond pakte Dries Mertens uit met een dubbele treffer voor Napoli SSC, waardoor hij Maradona passeerde op de eeuwige topschuttersranglijst van de Zuid-Italianen. De pocketaanvaller van de Duivels heeft nu nog één missie: ook Marek Hamsik voorbijsteken. De Slowaak staat met 121 doelpunten nog nét wat hoger. Als de immer populaire Mertens ook daarin slaagt in 2020, lijkt de Napolitaanse cirkel rond.

25. Jan Mulder
In voetballand draait de transfermolen twee maal per jaar op volle toeren, al blijft die al lang niet meer beperkt tot uitsluitend voetballers. Zo zijn ook analisten steeds meer gegeerd wild bij de televisiehuizen. De meest ophefmakende ‘analistentransfer’ van het voorbije jaar komt ongetwijfeld op naam van Mulder. De Nederlandse voetbalromanticus stapte over van de VRT naar VTM, dat in 2019 de voorrondeduels van de Rode Duivels op de buis bracht. Ook bij de Champions League mocht Mulder geregeld zijn zegje komen doen. De liefhebbers hoefden niets te vrezen: Mulder nam zijn scherpe tong mee naar Vilvoorde.

24. Jess Thorup (KAA Gent)
Hét Belgische voorbeeld dat alles zomaar kan omslaan in het voetbal. Na de verloren bekerfinale tegen KV Mechelen hing het lot van Thorup nog aan een zijden draadje bij KAA Gent. Uiteindelijk besloten Ivan De Witte en Michel Louwagie het nieuwe seizoen tóch aan te vatten met de Deen in de dug-out, weliswaar met geslepen messen in de aanslag. Thorup nam zijn tweede kans met beide handen aan en bouwde, in alle sereniteit overigens, aan een Gentse voetbalmachine die bij momenten patronen op de mat legt die doen denken aan het titeljaar. Plots is Thorup een meestertacticus en uitstekend motivator. Het kan verkeren, wist Bredero al.

23. Bart Verhaeghe (Club Brugge)
Met ‘zijn’ Club Brugge scheerde Verhaeghe de laatste maanden ongeziene toppen, maar als ondernemer reiken zijn vleugels natuurlijk verder dan enkel Blauw-Zwart. Nochtans legde Verhaeghe, in het verleden meermaals beschuldigd van belangenvermenging, in juni zijn functie van ondervoorzitter bij de KBVB naast zich neer. In de herfstmaanden vond de zakenman een nieuwe uitlaatklep: het herlanceren van het project ‘BeNeLiga’. Dat wekte misschien wel meer wind op dan hij zelf had durven hopen, want plots zetten ook de Nederlanders de deur naar een toekomstige samenwerking open. De toekomst moet uitwijzen wat er van aan is.

22. Simon Mignolet (Club Brugge)
We blijven in de Brugse familie. De zomermercato van 2019 stond in het teken van vedetten die terugkeerden naar de Jupiler Pro League. Hoewel de persoonlijkheid van Mignolet in zowat al zijn facetten allergisch lijkt aan de term ‘vedette’, valt de doelman van Club wel onder die noemer. Dat zijn overstap naar Jan Breydel een toptransfer betekende voor Blauw-Zwart, wist iedereen eigenlijk al op het moment dat de Limburger zijn krabbel zette. Mignolet stuurt zijn defensie aan, straalt rust en klasse uit en pakt op de juiste momenten uit met een topsave. Slikte acht tegentreffers in de competitie. Acht. Enough said.

What a save from Mignolet 😦 pic.twitter.com/dWpILvoUmp

— Zack Oaten (@zackoaten1) October 1, 2019

21. Felice Mazzu (KRC Genk)
Wat had hij ernaar uitgekeken, ervan gedroomd zelfs, Mazzu. Na alweer een knappe prestatie met Sporting Charleroi (winnaar Play-Off 2) zou de aimabele Italobelg ein-de-lijk die overstap zetten naar een Belgische topclub. Als zoon van een mijnwerker leek de match met Genk dan nog eens ‘made in heaven’. Van de hemel viel Mazzu echter al snel in de hel. Beladen met de gigantische erfenis van Philippe Clement wist het bescheiden karakter van de Waal zichzelf niet te overstijgen. Bovendien knabbelde de wrevel over zijn gebrekkige kennis van het Nederlands aan zijn ziel. Nog voor de herfst uit was, viel het doek voor Mazzu.