Dit was 2019: de 50 meest opmerkelijke figuren uit het Belgische voetbal (50-41)

50. Kristof D’Haene (KV Kortrijk)
29 jaar is D’Haene intussen, en toch werd 2019 zowat zijn ‘Jaar van de Doorbraak’. De linksback draait nu al jaren mee in onze JPL, bij Cercle Brugge en KV Kortrijk. De voorbije 12 maanden vielen zijn haarscherpe voorzetten à la Frank Vercauteren echter beter dan ooit. Maar nog meer dan óp het veld, valt D’Haene op náást het terrein, met zijn eeuwige glimlach en oppersympathieke karakter. Ietwat atypisch in het voetbal anno 2019.

49. Paul Gheysens (Royal Antwerp FC)
Voor het eerst in de clubgeschiedenis Play-Off 1, 2019 mogelijk afsluiten als nummer twee van de JPL, halve finales Croky Cup, eindelijk nog eens Europees (voorronde)voetbal … Hoeft het nog gezegd dat Antwerp één van dé clubs van 2019 was? De centjes van Gheysens zitten daar voor veel tussen. De betonboer van Ghelamco haalt vedetten naar de Bosuil, die hij bovendien aan sneltreintempo omtovert tot een hypermoderne voetbaltempel. Tussendoor nam Gheysens de tijd om ruzie te maken met rivaal Bart Verhaeghe.

Den Bosuil breidt uit! Met fierheid kondigen we onze uitbreiding naar 23 000 capaciteit aan met een betere veiligheid, een duurzaam mobiliteitsplan en minder geluidshinder. #NEWS #COYR #BOSUIL

Lees meer: https://t.co/WK0B0DdSuA pic.twitter.com/CTDOGvoaxu

— Royal Antwerp FC (@official_rafc) 29 september 2018

48. Killian Overmeire (Sporting Lokeren)
Oprecht aandoenlijk, de manier waarop Overmeire, vaak tot tranen toe, in het voorjaar van 2019 week in week uit moest uitleggen dat hij nog steeds geloofde in de redding van Lokeren. Uiteindelijk bleek dat vergeefse moeite: de Waaslanders degradeerden naar Eerste Klasse B. Geen haar op het hoofd van Overmeire dat eraan dacht om zijn grote liefde te verlaten. In 1B kon het clubicoon ‘zijn’ Lokeren echter nog geen diensten bewijzen vanwege een zware blessure. Een rotjaar voor een uitstervend ras: de clubspeler.

47. Ivan Leko (ex-Club Brugge, nadien Al Ain)
Na de titel in 2018 liep het in het seizoen erna allemaal wat minder voor het Club Brugge van Leko. Aan het einde van de rit moest het zich tevreden stellen met een tweede plek, na het ongenaakbare KRC Genk. In de loop van de Play-Offs werd al bekend gemaakt dat Leko na het seizoen andere oorden zou opzoeken. De Kroaat wordt nog steeds op handen gedragen door het Club-publiek, dat hem openlijk steunde na zijn vermeende rol in de Operatie ‘Propere Handen’.

46. Lothar D’Hondt
Een scheidsrechter die erbovenuit stak in 2019, die was er eigenlijk niet. Een scheidsrechter die een record wist te vestigen, dat hebben we dan weer wél in de aanbieding. D’Hondt maakte zijn debuut in de JPL op 24-jarige leeftijd. Nooit was een Belgische arbiter jonger. De ster van de Oost-Vlaming is rijzende, want begin november kreeg D’Hondt zijn eerste topaffiche toegewezen: KAA Gent – Standard Luik (3-1). In een beladen partij, met onder meer rode kaarten voor Vadis Odjidja en Paul-José Mpoku, deed de jonkie het meer dan behoorlijk.

45. Walter Damen (K. Beerschot V.A.)
Altijd handig, een gerenommeerde advocaat als ondervoorzitter hebben. Zeker bij een woelige club als Beerschot. Meester Damen zorgde er haast op eigen houtje voor dat de voetballoze zomermaanden tóch met spanning werden opgevuld. Als pleiter voor Beerschot eiste hij zware sancties voor KV Mechelen, spil in Operatie ‘Propere Handen’. Daar zouden de Ratten dan van kunnen profiteren om het vrijgekomen plekje in te nemen. Op een gegeven moment lag er zelfs een bom onder de start van de competitie, maar finaal bleven Damen en co met lege handen achter.

44. Karim Belhocine (ex-RSC Anderlecht, nu Sporting Charleroi)
Een bewogen jaar, dat is het minste wat Belhocine zal zeggen. Als assistent bij Anderlecht kreeg de Algerijnse Fransman vanaf de winterstage Fred Rutten boven zich, waarna paars-wit voor het eerst in 55 jaar Europees voetbal miste. Rutten werd al voor het einde doorgeschoven en zo mocht Belhocine nog even optreden als T1. Na de komst van Vincent Kompany was er echter geen plaats meer voor hem. Belhocine kreeg én greep zijn kans bij Charleroi, dat bij Nieuwjaar stevig in de top-zes staat, mede dankzij de duidelijke tactische lijn van de trainer.

43. Marc Coucke (RSC Anderlecht)
Laat ons eerlijk zijn, een figuur als Coucke kán gewoon niet ontbreken in zo’n top-50. En toch heeft de voorzitter van Anderlecht, vaak omschreven als ‘mediageil’, er een relatief onzichtbare 12 maanden opzitten. Intern onderging Anderlecht dan wel de ene metamorfose na de andere, maar Coucke zelf trad nauwelijks op de voorgrond. Dat liet hij eerder over aan manager Michaël Verschueren of heiland Vincent Kompany. Wat een verschil met 2018, toen de tweets, interviews en videoboodschappen ons om de oren sloegen.

42. Leandro Trossard (ex-KRC Genk, nu Brighton & Hove Albion)
Heel wat uitblinkend talent loodste Genk naar een vierde landstitel uit de clubgeschiedenis, maar de grootste klasbak van allemaal was waarschijnlijk wel Trossard. De vleugelaanvaller sloot zijn boerenjaar af op veertien goals en zeven assists, wat hem ook een selectie voor de Rode Duivels opleverde. Na de triomftocht met Genk, met als smetje op het blazoen een gecontesteerde zangpartij, stonden de buitenlandse clubs in rij voor de Limburger. De keuze viel, ietwat verrassend, op het bescheiden Brighton & Hove Albion. Of dat de juiste was, is eigenlijk nog niet gebleken, want excelleren deed Trossard over het Kanaal voorlopig te weinig.

41. Roberto Martinez (Rode Duivels)
Slechts één nationale ploeg slaagde erin de eerste plek van de FIFA-ranking te bezetten in 2019: de Rode Duivels. Van januari tot december prijkte ons land helemaal bovenaan. Niet onlogisch ook, als je al je wedstrijden van het jaar wint, goed voor een historische 30 op 30 in de EK-kwalificatiecyclus. Nooit eerder hebben de Duivels zulke cijfers voorgelegd. De grondlegger van dat succes is Martinez. Na de bronzen plak op het WK in Rusland moet de Spanjaard ons naar de oppergaai loodsen op het EK 2020. Als Martinez dat bewerkstelligt, eindigt hij in onze top-50 van 2020 ongetwijfeld een pak hoger …