Wat als … EK-deelnemers enkel spelers uit eigen competitie mochten selecteren?

Even terugflitsen naar 18 december 2022. In de finale van het WK in Qatar troeft het Argentinië van Lionel Messi uitdager Frankrijk af na een knotsgek spektakelstuk. Het Argentijnse volk vierde dagenlang feest dankzij ‘haar’ helden, hoewel de meesten onder hen al jaren niet meer in eigen land te bewonderen vallen. Sterker nog: van de basiself stond geen enkele speler op dat moment onder contract bij een club uit de Liga Profesional. In het Franse kamp verdiende welgeteld één iemand zijn brood op eigen bodem, ene Kylian Mbappé … Om maar te zeggen: de tijd dat de toppers hun hele loopbaan lang onder de kerktoren bleven voetballen, ligt al even achter ons.

Het tegendeel is tegenwoordig waar, al verschilt die tendens behoorlijk per land. Daarom wierp VP.be eens een blik op de laatste selecties van de topfavorieten voor het komende EK, meer bepaald die voor de interlandonderbreking eind maart.  Hoeveel spelers zouden wegvallen indien ‘buitenlanders’ niet opgeroepen mogen worden? Welke landen zouden het hardst gehavend zijn? En wie ziet de kansen op eindwinst daardoor gevoelig stijgen? Het spreekt voor zich dat gevaarlijke, maar kleinere klanten als Kroatië, Nederland en Portugal hun dromen zo goed als verdampt zouden zien. Bij hun laatste wedstrijd beschikten zij respectievelijk slechts over vier, vijf en tien spelers uit hun vaderlandse kampioenschap. Bovendien worden zij niet alleen kwantitatief, maar ook kwalitatief gesnoeid. Zonder een Luka Modric, Virgil van Dijk, Bernardo Silva of Cristiano Ronaldo mogen zij de hoogste ambities opbergen.

Engeland in het voordeel (?)
Bij de landen die zelf één van de vijf Europese topcompetities organiseren, is dat verhaal enigszins anders. Van dat kwintet moet Frankrijk zich het meest (hypothetische) zorgen maken. In maart kregen slechts acht spelers uit de Ligue 1 een oproepingsbrief in de bus, met PSG als hofleverancier: Lucas Hernandez, Warren Zaïre-Emery, Ousmane Dembélé, Randal Kolo-Muani en uiteraard superster Mbappé. Zij zouden in dat scenario steun moeten krijgen van de betere Fransen bij Olympique Marseille, RC Lens en andere Monaco’s. Kwaliteit, dat zeker, maar wereldtop kan je die clubs toch bezwaarlijk noemen.

Nee, dan slagen de anderen van de G5 er beter in om hun fijnste producten in eigen land te bewaren. Spanje telde de laatste keer acht ‘exoten’, met Alejandro Grimaldo (Leverkusen), Rodri (Man City) en Fabián Ruiz (PSG) als interessantste namen. Bij Duitsland gaat het om een zestal (Marc-André ter Stegen, Antonio Rüdiger, Pascal Gross, Ilkay Gündogan, Kai Havertz, Toni Kroos), Italië beschikte over vijf internationals buiten de Serie A (Gianluigi Donnarrumma, Guglielmo Vicario, Destiny Udogie, Jorginho, Nicolò Zaniolo). In absolute aantallen valt hun afwezigheid op te vangen, maar opnieuw betreft het vaak sleutelpionnen. Geen sinecure, met andere woorden.

De EK-kanshebber die het meest gespaard zou blijven, is Engeland. Nu ja, het is maar hoe je het bekijkt … Van alle manschappen die Gareth Southgate recent opriep om onder meer de Rode Duivels partij te geven, zijn er slechts drie aan de bak buiten de Premier League. Dat zijn wel niet de minsten: godenkind Jude Bellingham (Real Madrid), doelpuntenmachine Harry Kane (Bayern München) en ervaren rot Jordan Henderson (Ajax). Zouden The Three Lions ook zonder die krachtige drietand tot de favorieten op eindwinst worden gerekend? Lastig in te schatten …

De Duivelse metamorfose
Eén outsider hebben we bewust tot het einde overgelaten: België natuurlijk! Welke kansen mogen we onze Rode Duivels toedichten met enkel soldaten uit de Jupiler Pro League in de gelederen? In ieder geval zou de kern een ware gedaanteverandering ondergaan. In de vorige selectie van Domenico Tedesco zaten slechts drie spelers uit onze vaderlandse topklasse: Arnaud Bodart, Zeno Debast en Jan Vertonghen. VoetbalPrimeur.be ging de uitdaging aan en komt met volgend ontwerp:

Mogelijke selectie van de Rode Duivels met enkel spelers uit de JPL:

Doel: Arnaud Bodart, Senne Lammens en Maarten Vandevoordt
Verdediging: Zeno Debast, Maxim De Cuyper, Kyriani Sabbe, Killian Sardella, Hugo Siquet, Jorne Spileers, Zeno Van Den Bosch, Jan Vertonghen
Middenveld: Alessio Castro-Montes, Julien De Sart, Bryan Heynen, Mandela Keita, Eliot Matazo, Rob Schoofs, Hans Vanaken, Charles Vanhoutte, Yari Verschaeren
Aanval: Francis Amuzu, Michel-Ange Balikwisha, Mario Stroeykens, Thorgan Hazard, Jarne Steuckers, Thibo Somers

Uiteraard valt er altijd wat te twisten over selecties en vallen ook in deze hypothetische oefening jongens uit de boot die hun plek misschien wel zouden verdienen. Na een blik op bovenstaande oefening dringen zich echter twee conclusies op. Eén: de gemiddelde leeftijd van de nationale ploeg zou drastisch zakken. Meer dan ooit is de JPL uitgegroeid tot een springplank richting de grotere Europese competities. Voor spelers met de Belgische nationaliteit is dat niet anders. De teruggekeerde Vertonghen en Hazard buiten beschouwing gelaten is het aantal ervaringsdeskundigen schaars.

Ten tweede lijkt ons land te worstelen met een aanvallend probleem. De voorlijn is immers erg dun bezaaid. Een diepe spits is er eigenlijk niet, want Mario Stroeykens komt wat lager toch beter uit de voeten. Een gehele verrassing is dat niet. Zo stond bij de top-vijftien van de topschuttersstand na de reguliere competitie geen enkele speler met een Belgisch paspoort (op Aboubakary Koita na, maar die koos al voor Mauretanië). Van de huidige JPL-Belgen toonden Bryan Heynen, Rob Schoofs en Lucas Stassin zich het meest productief met … zes rozen. Echte diepe spitsen zijn sinds het vertrek van Hugo Cuypers bij-zon-der schaars. Tedesco zou al moeten teruggrijpen naar een Norman Bassette van KV Mechelen. Zou die (nu al) potten kunnen breken op een Europees Kampioenschap? Hoogstwaarschijnlijk niet. Werkpunt voor de komende generaties: meer spitsen opleiden!