De mercatobalans bij Anderlecht : straffe versnelling bracht hoge verwachtingen
Met wat meer uitstel ten opzichte van de grote(re) voetballanden is ook de Belgische zomermercato ten einde gekomen. Dringend tijd om de balans op te maken van al dat transfergeweld, te meer omdat het seizoen inmiddels al volop is losgebarsten. In deze zevende en laatste aflevering: RSC Anderlecht.
De druk op zijn persoon was immens, maar Jesper Fredberg heeft geantwoord aan de onderhandelingstafel. Na een moeizame aftrap van het transferseizoen vormde het ingewikkelde dossier rond Kasper Dolberg een scharniermoment. Plots schakelde de CEO Sports geen twee, maar drie versnellingen hoger. Wie Fredberg beschuldigt van overdreven chauvinisme, doet de waarheid slechts gedeeltelijk recht aan. Met naast Dolberg ook Thomas Delaney en Kasper Schmeichel is Anderlecht inderdaad weer wat verder ‘verdeenst’. De invloed van Fredberg reikt echter verder dan zijn geboorteland.
Zijn beheersing van het vak demonstreerde hij misschien nog het hardst dankzij de komst van Mats Rits. Een gerespecteerde kracht bij aartsrivaal Club Brugge wegplukken, zónder dat daar al te veel deining rond opduikt nota bene, dat mag je gerust een waar huzarenstukje noemen. Voor het overige mikte Anderlecht deze zomerperiode op een smeltkroes van mannen met baarden en jeugdige benen. Jongens als Alexis Flips, Tudor Mendel-Idowu, Louis Patris en Luis Vázquez krijgen zo de tijd om in de schaduw te groeien. Op de sluitingsdag moest de stevigste klapper dan nog volgen. Thorgan Hazard zet de ambities van paars-wit dik in de verf: de aansluiting met de Belgische top moet opnieuw gevonden worden, hoe sneller, hoe liever.
Overzicht van de inkomende transfers van RSC Anderlecht:
Ludwig Augustinsson (gehuurd van Sevilla FC), Thomas Delaney (gehuurd van Sevilla FC), Kasper Dolberg (OGC Nice), Maxime Dupé (Toulouse), Alexis Flips (Stade Reims), Thorgan Hazard (Borussia Dortmund), Justin Lonwijk (gehuurd van Dinamo Kiev), Tudor Mendel-Idowu (Chelsea FC), Louis Patris (OH Leuven), Mats Rits (Club Brugge), Kasper Schmeichel (OGC Nice), Luis Vázquez (Boca Juniors)
Goede huisvader (?)
De kern van Anderlecht lijkt gevoelig versterkt, maar naar eigen zeggen slaagde Fredberg daarin zonder een andere peiler uit zijn transferstrategie te verloochenen. Bij zijn aanstelling kreeg de sportdirecteur namelijk de expliciete opdracht om te snoeien in de (loon)kosten. Enkele molenstenen uit het verleden werden alvast van de nek gehaald. Met Lior Refaelov, Adrien Trebel en Hendrik van Crombrugge maakten drie grootverdieners die te weinig rendement haalden, hun kastje leeg. De vraag rijst echter of dure vogels als Delaney, Hazard en Rits die inspanningen niet te niet hebben gedaan.
Daarnaast moest Fredberg nog onderdak zoeken voor een half dozijn aan verkeerd gecaste aankopen uit het verleden. Ook dat lukte wonderwel. Intussen blijft er niemand meer over uit het tijdperk van Luc Devroe. Waar hier en daar wel wat ongenoegen over verscheen, is het afscheid van enkele Neerpede-producten. Marc Kana moet ervaring opbouwen bij KV Kortrijk, terwijl Hannes Delcroix en Noah Sadiki hun band met Anderlecht definitief doorknipten. Zelf waren ze niet erg tevreden over het aantal kansen dat Riemer hen gegund heeft.
Overzicht van de uitgaande transfers bij RSC Anderlecht:
Ishaq Abdulrazak (verhuurd aan Häcken), Mustapha Bundu (Plymouth Argyle), Mo Dauda (CD Tenerife), Hannes Delcroix (FC Burnley), Marco Kana (verhuurd aan KV Kortrijk), Amir Murillo (Olympique Marseille), Bogdan Mykhaylichenko (Dinamo Zagreb), Aristote Nkaka (Lierse Kempenzonen), Kristoffer Olsson (FC Midtjylland), Lior Refaelov (Maccabi Haifa), Noah Sadiki (Union Saint-Gilloise), Adrien Trebel (Sporting Charleroi), Hendrik van Crombrugge (KRC Genk), Bart Verbruggen (Brighton & Hove Albion), Timon Wellenreuther (Feyenoord)
VP’s balans ➕➕
Anderlecht – en Fredberg in het bijzonder – kreeg lof voor de slagkracht waarmee het de mercato te lijf is gegaan. Over het algemeen leeft het gevoel dat de transfers bovenmatig gunstig zijn verlopen, met enkele ronkende namen die nog niet aan het einde van hun Latijn zitten. Het lastigste karwei moet echter nog aanbreken: een draaiend elftal maken van die verschillende krachten. De voetbalwaarheid ligt namelijk niet in de onderhandelingsruimte, maar op die groene grasmat. Het ontgoochelende 2-2-gelijkspel in het Guldensporenstadion is daar het levende bewijs van …