De poule van Club Brugge: Besiktas is fikse concurrent samen met Noorse stuntploeg

Bodo/Glimt (Noorwegen)
Uit pot 2, als op papier zwaarste opponent, is Bodo/Glimt uit de bus gekomen. De Noren stonden jarenlang vooral bekend om hun merkwaardige, dubbele naam, maar uitgerekend in de Conference League liet het in de campagne 2021-2022 zien dat het ook uitstekend kan voetballen. Vooral een spetterende 6-1-zege tegen het AS Roma van José Mourinho baarde toen opzien. Dat gebeurde in de groepsfase, waarna Bodo zelfs doorstootte tot de kwartfinales door onder meer AZ uit te schakelen. Uiteindelijk werd de stuntploeg een halt toegeroepen door … Roma! Wraak kan zoet smaken.

De tweevoudige landskampioen uit Noorwegen mocht vorig seizoen een trapje hoger aantreden, in de Europa League. Daar eindigde het verdienstelijk derde in een groep met verder Arsenal FC, PSV en FC Zürich. In het vangnet van de Conference League bleek Lech Poznan vervolgens te machtig. Club Brugge kan Bodo/Glimt dus best niet onderschatten, ook al kwam de club een tiental jaar gelden nog enige tijd uit op het tweede niveau. Over bekende spelers beschikt de kern niet meteen, mede omdat Club de grootste uitblinker er deze zomer nog wegplukte. Hugo Vetlesen kijkt straks namelijk zijn voormalige ploegmaats in de ogen.

Besiktas (Turkije)
Nadat KRC Genk Adana Demirspor uitschakelde krijgt België een nieuwe kans om coëfficiëntierivaal Turkije een klap(je) toe te dienen. Dat zal Club momenteel even worst wezen, want met Besiktas kwam er wel een ferme klepper uit bokaal drie naar voren. Zestien keer kroonde het zich al tot de Turkse kampioen, voor het laatste in 2021. Tussen de intensen titeldebatten met aartsrivalen Galatasaray en Fenerbahçe door presteert de club ook regelmatig op het Europese toneel. Twee jaar terug had het nog een plekje op het kampioenenbal te pakken.

Dat draaide wel uit op een nachtmerrie. Besiktas sprokkelde geen enkel punt en rondde haar poule af met een doelsaldo van 3-19. Een vernedering waar de grootmacht uit Istanbul nog niet helemaal van hersteld lijkt. Haar laatste ontmoeting met een Belgische club boezemt ook al niet te veel vertrouwen in, want in de herfst van 2018 kwam KRC Genk in het Vodafone Park winnen met 2-4. Over Genk gesproken: Omar Colley staat anno 2023 op de loonlijst bij Besiktas. In tegenstelling tot andere toppers uit Turkije oogt de selectie behoorlijk Turks getint, al kan de obligate Westerse vedette natuurlijk niet ontbreken. Vincent Aboubakar, Alex Oxlade-Chamberlain en Ante Rebic vervullen die rol met verve. Met Jackson Muleka (ex-Standard) loopt er daarnaast nog een oude bekende rond.

FC Lugano (Zwitserland)
Hoogstwaarschijnlijk hoeft Club Brugge het minst schrik te hebben van deze Zwitsers, en dat komt niet alleen omdat zij uit de laagste pot tevoorschijn sprongen. Union Saint-Gilloise toonde de afgelopen weken immers aan dat Lugano niet het niveau heeft van de Belgische bovenlaag. In Brussel ging het met 2-0 de boot in, op eigen bodem kwam daar nog een 0-1-nederlaag bovenop. Als Union dat kan, waarom Club Brugge dan niet?

Vooral in de terugwedstrijd toonde Lugano (pijnlijk) aan dat het kwaliteit ontbreekt om zelf openingen te forceren tegen een sterke tegenstander. Bovendien kan de ploeg niet echt genieten van een thuisvoordeel. De Europese wedstrijden vinden namelijk plaats in Genève, wat een slordige vier uur rijden verderop ligt. Veel individuele uitblinkers vielen er niet te rapen in de dubbele ontmoeting met Union. Als klap op de vuurpijl plukten Alexander Blessin en co dan ook nog eens hun beste spits weg, Mohamed Amoura.