Tedesco zkt sterkhouders: Trossard vliegt, Jan kan het nog en zoekende Lukaku
Met 24 Rode Duivels is kersvers bondscoach Domenico Tedesco afgereisd naar Zweden, voor een partij waarin meteen een heleboel op het spel staat. Nieuwe bazen, nieuwe wetten, en daardoor ook nieuwe sterkhouders? Enkele jongens hebben alvast de hoogvorm beet, terwijl anderen koortsachtig op zoek zijn naar hun beste versie. VoetbalPrimeur.be schat de huidige curve van verschillende Rode Duivels in.
In vergelijking met de voorbije jaren onder Roberto Martinez, toen het basiselftal min of meer blindelings ingevuld kon worden, ligt er bij de aftrap van de EK-2024-kwalificatiecampagne nog heel wat open. Op enkele posities is een injectie van vers bloed simpelweg levensnoodzakelijk, niet in het minst door het afscheid van Toby Alderweireld, Eden Hazard en (in mindere mate) Simon Mignolet. Aangezien ouderdomsdekens Dries Mertens en Axel Witsel gepasseerd werden, ligt er ook daar een kans voor jongere veulens.
Daarbovenop hebben enkele gevestigde waarden wel een oproepingsbrief in de bus gekregen, maar lijkt hun troon wankeler te staan dan in het tijdperk-Martinez. Van Romelu Lukaku valt te verwachten dat hij (voorlopig) nog steeds als spits nummer één door het Duivelse leven gaat, maar pakweg Thomas Meunier of Yannick Carrasco zullen op hun hoede moeten zijn. Tedesco lijkt er niet voor terug te deinzen om te snijden in het verleden. Al bij al is het dus nog koffiedik kijken wie deze generatie Belgen erdoor zal sleuren op de lastige momenten, in Zweden én verderop in de cyclus. VoetbalPrimeur.be kruipt in de rol van assistent en fluistert Tedesco enkele bevindingen van de voorbije weken en maanden in het oor.
Op kruissnelheid 🏎
Geen naam ging de laatste tijd vaker over de lippen dan die van Leandro Trossard. In Qatar schatte Martinez de bloedvorm van de Limburger onvoldoende naar waarde, maar na zijn overstap naar Arsenal FC (en het pensioen van Hazard) kan niemand eigenlijk nog om hem heen. Ook als Gunner schiet Trossard immers met scherp. Vanop de linkerflank óf als valse negen: de wintertransfer paste zich moeiteloos aan het spelconcept van Mikel Arteta aan. Zes statistieken in zes basisplaatsen en vier invalbeurten vormen daar het sluitende bewijsstuk van.
Ook in andere uithoeken van de Premier League zijn de Belgen op dreef. Uiteraard zal Kevin De Bruyne ook bij Tedesco een sleutelrol vervullen. 2023 begon weliswaar met een valse noot, want de spelmaker beleefde misschien wel zijn zwakste periode uit zijn loopbaan. Sinds de Champions-League-pot tegen RB Leipzig is daar echter een punt achter gezet. Als vanouds speelde KDB er de sterren van de hemel, met een monsterlijke 7-0 tot gevolg. In zijn schaduw is de kans bestaande dat de piepjonge Romeo Lavia zijn debuut viert in het nationale tricot. Na zijn ongelukkige blessure heeft de sierlijke controleur de draad van zijn doorbraakjaar weer helemaal opgepikt. Mede dankzij zijn klasse zou Southampton FC alsnog degradatie kunnen vermijden, wat eind 2022 ondenkbaar leek.
Nog zo’n nieuwe naam die aan het firmament is verschenen: Loïs Openda. In maart scoort de razendsnelle spits met de ogen dicht, getuige zijn vijf treffers. Afhankelijk van Tedesco’s tactische plaatje kan hij een interessante optie zijn in de punt. Centraal achterin zou het duo Zeno Debast – Jan Vertonghen dan weer geen verkeerde keuze zijn. Beide heren hebben uiteraard het voordeel dat ze elkaar na al die wedstrijden bij RSC Anderlecht geweldig aanvoelen. Debast groeit zienderogen: de piekfijne inspeelpass is er altijd geweest, maar defensief valt de jongeling op steeds minder schoonheidsfoutjes te betrappen. Daar verdient ook Vertonghen een pluim voor. Nog een scheutje ouder dan zijn maatje Alderweireld, maar op z’n 35e heeft de recordinternational nog géén zin om er de brui aan te geven. Waarom zou hij ook, in zijn huidige vormpeil?
Sputterende motoren 🛺
De piekende bolides de wijde wereld insturen en diegene die aan herstel toe zijn, even uit roulatie halen. Daar komt het vaak op neer in interlandbreaks. Er zijn ook enkele opgeroepen Duivels die op zoek zijn naar bevestiging of herwonnen vertrouwen. Romelu Lukaku behoort tot die categorie. Ondanks zijn doorslaggevende treffer in het thuisduel met FC Porto gaf trainer Simone Inzaghi in die achtste finale van de CL tot twee keer toe de voorkeur aan Edin Dzeko. Ook in de Serie A schippert Big Rom tussen basis en bank, met enkele strafschoptreffers als schaarse lichtpuntjes. Als Tedesco het vertrouwen uitstraalt waarvoor hij bekend staat, zou een warme, Belgische omgeving Lukaku wel eens deugd kunnen doen.
Ook die andere aanvaller die z’n brood verdient in de laars, zit met muizenissen. Charles De Ketelaere ligt nu al maanden onder het vergrootglas bij AC Milan. Zijn prestaties zijn echt niet zo treurig als La Gazzetta en consoorten regelmatig doen uitschijnen, maar feit is wel dat de statistieken ontbreken om die aanname te staven. Na zeven maanden als Rossonero is het nog altijd wachten op dat eerste, verlossende doelpunt ... Bij Leicester City, tot slot, lopen met Wout Faes en Dennis Praet ook twee twijfelgevallen rond. Die eerste is eigenlijk aan een knap debuutseizoen bezig in de Premier League, maar ging de voorbije maand wel vier keer (mee) kopje onder én pakte rood in zijn laatste wedstrijd, tegen Chelsea FC. Niet bepaald adelbrieven om een bedrijfszekere optie in de achterhoede te zijn. Ploeggenoot Praet kwam dan weer onbewust in het oog van de storm terecht, vooral gezaaid vanuit Genkse hoek. Het valt te betwijfelen of hij speelminuten zal krijgen opdat hij zijn selectie kan rechtvaardigen.