Toekomstpad van Vanheusden: Standard ontgroeid, concurrentie ontlopen bij Inter

De berichtgeving vanuit de laars is vrij unisono: Inter neemt Vanheusden over van Standard voor zo’n zestien miljoen euro en leent hem dan onmiddellijk uit. Naar verluidt is Sassuolo hoofdkandidaat om de eenmalige Rode Duivel in de wacht te slepen. Ongetwijfeld zullen ook de Rouches eens polsen over een nieuwe uitleenbeurt richting Luik, al valt te vrezen dat Inter daar ditmaal niet echt warm voor loopt. En wat als … Vanheusden gewoon zijn kans zou krijgen in Milaan? Verschillende paden om te bewandelen, het ene al veelbelovender dan het andere.

Standard ontgroeid
De Luikse fans branden nu al weken kaarsjes in de hoop op een droomscenario. De broodnodige centen innen én nog een jaar langer over hun goudhaantje beschikken, het zou de transferzomer in één klap geslaagd maken aan de boorden van de Maas. Helaas, hoogstwaarschijnlijk blijft het enkel bij dromen. In de eerste plaats lijkt Inter niet meteen happig op een verlengd verblijf in Luik. De Nerazzurri achten de tijd rijp om Vanheusden eens in een andere omgeving aan de slag te zien, liefst van al binnen de eigen landsgrenzen.

Bovendien rijst de vraag of de Limburger zelf staat te springen voor een terugkeer naar Sclessin. Jazeker, op emotioneel vlak is de band tussen beide kampen sterk. Vanheusden was het voorbije seizoen zelfs uitgegroeid tot de onbetwiste aanjager en aanvoerder van Standard, tot die noodlottige kruisbandblessure roet in het eten strooide tenminste. Het maakte zijn populariteit onder de passionele aanhang er niet minder om. Niettemin speelt uiteraard ook het sportieve plaatje een belangrijke rol. Is de Vurige Stede een geschikt decor om individueel progressie te boeken?

Het antwoord op die vraag is even simpel als hard: nee. De tienvoudige landskampioen moet nu al even de tering naar de nering zetten, wat zich logischerwijze ook afspiegelt in de prestaties binnen de groene rechthoek. Standard heeft er een behoorlijk rampzalig 2020-2021 opzitten, waarin het pas op het nippertje Play-Off 2 haalde en daar geen hoofdrol kon vertolken. Het tussenseizoen lijkt geen beterschap te voorspellen. Integendeel, zelfs de pas doorgebroken revelatie Michel-Ange Balikwisha moest in allerijl ten gelde gemaakt worden. Het doet enkel vermoeden dat de trotse Luikenaars ook in de nabije toekomst vrede moeten nemen met een plek in de marge van het Belgische voetbal.

In die omgeving hoort de talentvolle Vanheusden gewoonweg niet thuis. Ondanks zijn blessureperikelen beschikt de mandekker nog steeds over al het vereiste potentieel om het hogerop waar te maken. Op het (voorlopige) toppunt van zijn kunnen, in de herfst van vorig jaar,  bewees hij zelfs bij de Rode Duivels een meerwaarde te bieden, weliswaar ‘slechts’ in een oefenpot tegen Ivoorkust (1-1). Dan hoor je op zijn minst thuis bij een elftal dat met grote waarschijnlijkheid een plek in Play-Off 1 weet af te dwingen. Aangezien de postjes achterin bij de Belgische topclubs grotendeels ingevuld zijn, lijkt zijn toekomst wel degelijk buiten onze contreien te liggen.

Kansen bij Inter?
Een noodzakelijke voorwaarde om individueel een stap vooruit te zetten is dat er voldoende kwaliteit rondom jou aanwezig is. Stelen met de ogen, zeker als verdediger is dat een niet te versmaden devies. En waar zit je dan beter dan in Italië, waar het verdedigen zowat tot kunst verheven wordt? Neem nu de achterhoede van Inter. Daar lopen met Stefan De Vrij en Milan Skriniar ervaringsdeskundigen rond die stilaan alles hebben meegemaakt. Voor Vanheusden zou het een enorme meerwaarde zijn om dagelijks van hen te mogen leren. Het kan zijn ontwikkeling enkel ten goede komen.

Een voetballer kan echter niet louter op trainingen teren in zijn drang naar progressie; daar horen ook wedstrijden bij. Of Vanheusden aan voldoende speelminuten zou geraken bij Inter, is een stuk onzekerder. De voorbije, succesvolle campagne teerde Antonio Conte achterin haast voortdurend op het trio De Vrij – Skriniar – Alessandro Bastoni. Die laatste mag zich met recht en rede één van de revelaties noemen in de Serie A. Inmiddels heeft Conte wel afscheid moeten nemen van Milaan (ook daar knort het ondervoede spaarvarken al even), maar het valt te verwachten dat zijn opvolger, Simone Inzaghi, op dezelfde fundamenten zal voortbouwen.

Zolang niemand van dat drietal verkast, lijkt de pikorde dus vast te liggen. Die doorbreken belooft een huzarenstukje te worden. Eventueel liggen er voor Vanheusden wel kansen om een rol als eerste back-up te krijgen. Tijdens het voorbije seizoen viel die eer te beurt aan Andrea Ranocchia, maar die geraakt stilaan op leeftijd. Bovendien kwam de 33-jarige Italiaan niet verder dan 824 minuten. Dat aantal lijkt onvoldoende voor Vanheusden om een stap vooruit te zetten. Als de deal rond komt (altijd met twee woorden spreken), kan het de moeite lonen om de voorbereiding mee te betwisten met Inter. Wanneer puntje bij paaltje komt, zou een tijdelijke verhuis echter geen verkeerde keuze zijn.

Prins op een groen-zwart paard
Verhuren kan gunstig uitpakken, maar veel hangt af van de bestemming, uiteraard. Italiaanse bronnen houden voet bij stuk: Sassuolo zal Vanheusden een jaartje herbergen. Als die nakende deal ook geofficialiseerd wordt, komt onze landgenoot terecht in een regelrecht sprookjesverhaal uit de laars. De lokale trots van een bescheiden dorp uit de regio Emilio-Romagna promoveerde in 2014 voor het eerst in haar bestaan naar de Serie A. Vriend en vijand verwachtten een snelle terugkeer naar de lagere regionen, maar niets bleek minder waar. Gestaag heeft Sassuolo zich zelfs ontpopt tot een subtopper, met twee opeenvolgende achtste plaatsen in de eindstand als beste bewijs.

Wat het sprookje des te mooi maakt, is dat de club steeds een avontuurlijke spelfilosofie heeft gepredikt, zelfs in haar allereerste seizoen op het hoogste niveau. Stiekem was Sassuolo op dat vlak revolutionair binnen het strakke, defensief geschoolde Italiaanse voetbal. Andere teams hebben die tendens opgepikt, denk maar aan spektakelploeg Atalanta Bergamo of zelfs La Squadra op het lopende EK. Het is geen toeval dat uitblinkers als Domenico Berardi of Manuel Locatelli van Sassuolo, nota bene de hofleverancier van het Italiaanse elftal, afkomstig zijn. Kortom: rond de groen-zwarten hangt een bijzonder aantrekkelijk aura.

Voor Vanheusden zou dat wel eens de ideale omgeving kunnen zijn om in te gedijen. Aangezien hij zelf graag verzorgd uitvoetbalt of met de bal aan de voet inschuift, past zijn profiel uitstekend binnen de visie van trainer Alessio Dionisi. Daarnaast lijkt het niveau hem op het lijf geschreven: een stap voorwaarts ten opzichte van Standard, dat zeker, maar nog niet de absolute Italiaanse top, die misschien nog te vroeg komt na de zware blessurelast uit zijn nog prille carrière. Verdedigers als Kaan Ayhan of Gian Marco Ferrari uit het elftal spelen, het lijkt een eenvoudigere opgave dan optorsen tegen De Vrij en Skriniar. Wanneer prins Vanheusden erin zou slagen uit te blinken in die sprookjesomgeving, staan de kasteelpoorten van het Giuseppe Meazza wagenwijd open.