De 22 debutanten onder Martinez: drukke kalender zorgt voor stroomversnelling

13 november 2020 om 20:30
Laatste update: 13 november 2020 om 20:30

De Rode Duivels zetten woensdag Zwitserland opzij met 2-1, al had de wedstrijd niet al te veel om het lijf. Roberto Martinez stuurde dan ook een onuitgegeven elftal tussen de lijnen en gunde Dodi Lukebakio, Hannes Delcroix en Charles De Ketelaere hun interlandontmaagding. Zo komt de teller der debutanten onder de huidige bondscoach op 22 te staan. VoetbalPrimeur.be biedt een overzicht en trekt enkele conclusies in het selectiebeleid.

Christian Kabasele (9/11/16 – 25 jaar - 125 basisplaatsen)
Omgeschoold van aanvaller tot mandekker, mét resultaat! Zijn metamorfose bleek zelfs zo indrukwekkend dat Martinez hem tot zijn eerste nieuwkomer schopte, uitgerekend voor de burenstrijd met Nederland (1-1). Daarin vormde Kabasele de achterhoede met Laurent Ciman en Jan Vertonghen. De jaren nadien was hij er vaak bij, maar volgde nog slechts één keer speelgelegenheid. Inmiddels kreeg Kabasele al twee jaar geen selectiebrief meer in de bus.

Thomas Foket (9/11/16 – 22 jaar – 120 basisplaatsen)
Woensdag nog van de partij tegen de Zwitsers, bijna dag op dag vier jaar na zijn debuutwedstrijd. Ook Foket mocht destijds immers aantreden tegen onze noorderburen, weliswaar als invaller. Sindsdien riep Martinez hem slechts sporadisch op. Op de rechterflank is de concurrentie dan ook niet mals. Thomas Meunier is incontournable, terwijl Timothy Castagne de voorbije jaren grote stappen vooruit heeft gezet.

Youri Tielemans (9/11/16 – 19 jaar – 126 basisplaatsen)
Van de 22 Martinez-groentjes is Tielemans ongetwijfeld degene die momenteel het hoogst in de schuif ligt. Bij zijn eerste beurt was de middenvelder amper negentien, maar zette hij wel al de lijnen uit bij RSC Anderlecht. Dat de klasse eraf droop, erkenden vriend én vijand. In tussentijd tikte de middenvelder 31 caps aan. Als de Gouden Generatie er écht mee ophoudt, moet Tielemans één van de nieuwe uithangborden worden.

Anthony Limbombe (17/3/18 – 23 jaar – 138 basisplaatsen)
Dat ene knaljaar in dienst van Club Brugge kreeg een sappige kers op de taart. In een oefenpot met Saoedi-Arabië mocht de kwieke Limbombe een helft lang proeven van het internationale podium. Als vervanger van Yannick Carrasco was de vleugelaanvaller een bevoorrechte getuige van de eenvoudige 4-0-overwinning. Daar zou het meteen ook bij blijven voor de Mechelaar. Mede door blessureleed haalde Limbombe nooit meer dat hoge niveau.

Timothy Castagne (7/9/18 – 22 jaar – 129 basisplaatsen)
Hoewel hij na Foket doorbrak, groeide de Ardennees al snel uit tot vaste stand-in van Meunier. De carrière van Castagne schoot dan ook als een komeet richting de top. Na een bevredigende ontluiking bij KRC Genk leerde hij de kneepjes van het vak in de tactisch uitdagende Serie A. Momenteel leidt de vleugelverdediger de Premier League met het verrassende Leicester City. Die knappe prestaties bezorgden hem nu toch al tien basisplekken als Rode Duivel.

Hans Vanaken (7/9/18 – 26 jaar – 285 basisplaatsen)
De op twee na oudste uit dit lijstje én de speler met de best gevulde rugzak als het op ervaring aankomt. Pas na 285 keer aan de aftrap gestaan te hebben bij Lommel SK, Sporting Lokeren en vooral Club Brugge durfde Martinez het aan om hem op te roepen. Daar zal de keuzeheer geen spijt van hebben, want anno 2020 is Vanaken een certitude in de kern. In het voorbije kalenderjaar mocht de tweevoudige Gouden Schoen zes keer opdraven in het rode shirt.

Birger Verstraete (7/9/18 – 24 jaar – 91 basisplaatsen)
Bij Royal Antwerp FC blijft Verstraete voorlopig onder de verwachtingen. Dat wekt wat irritatie op onder de fans, want zij beseffen maar al te goed dat de kuitenbijter zich op een blauwe maandag international mocht noemen. Verder dan die vijf minuten in Schotland is hij echter nooit gekomen. Het ziet er ook niet meteen naar uit dat Verstraete prominent in de gedachten van Martinez voorkomt. Eerst presteren bij The Great Old, luidt het devies.

Benito Raman (9/9/19 – 24 jaar – 134 basisplaatsen)
Nog eentje die goede herinneringen overhoudt aan Glasgow, al zijn het er érg korte. Martinez gooide Raman immers pas in de toegevoegde tijd voor de leeuwen, waardoor de explosieve aanvaller nauwelijks van het gras kon proeven. Na die bewuste interlandbreak volgde geen uitnodiging meer. Het woelwater van Schalke 04 kreeg op een slecht moment af te rekenen met lichamelijke ongemakken. Daardoor is Raman eigenlijk nog steeds niet helemaal de oude.

Yari Verschaeren (9/9/19 – 18 jaar – 24 basisplaatsen)
Eén van de favorietjes van Martinez, die zijn hand al vroeg in het vuur stak voor de talentvolle spelverdeler van Anderlecht. Vanaf zijn eerste pasjes op het hoogste plan gaf de bondscoach aan gecharmeerd te zijn door de tiener. Ondanks een wat instabiele vormcurve mocht Verschaeren het voorbije jaar blijven regelmatig zijn koffers inpakken. Na zes invalbeurten is het wel nog steeds wachten op dat eerste startbewijs.

Brandon Mechele (13/10/19 – 26 jaar – 220 basisplaatsen)
Het is genoegzaam bekend dat de achterhoede van de nationale ploeg de grootste zorgen baart. Tijdens de vorige interlands ging Martinez dan ook verwoed op zoek naar mogelijke opvolgers voor Thomas Vermaelen, Jan Vertonghen en andere Vincent Kompany’s. De rots in de branding van Club Brugge kan dan niet ontbreken. De secure Mechele mocht ook tegen Zwitserland nog eens zijn kunnen demonstreren.

Elias Cobbaut (19/11/19 – 21 jaar – 61 basisplaatsen)
Door het nakende pensioen van Vermaelen en Vertonghen is vooral de linkerpositie in de driemansachterhoede vacant. Linksvoetige mandekkers hebben bijgevolg een streepje voor. De jonge Cobbaut past perfect in dat plaatje. Fysiek voldoet hij aan de eisen, maar niettemin zal de leerling van Kompany nog flink wat boterhammetjes moeten eten. Bovendien ligt Cobbaut momenteel in de lappenmand.

Jérémy Doku (5/9/20 – 18 jaar – 20 basisplaatsen)
Zowat alle waarnemers zijn ervan overtuigd: deze Doku moet de wissel op de toekomst worden voor Eden Hazard. De dribbelaar zal de Rode Duivels het komende decennium diensten bewijzen met zijn moordende versnellingen. Begin september vormde Denemarken het decor van zijn debuut, drie dagen later liet Doku zijn eerste treffer optekenen in de 5-1-zege tegen IJsland. Dat gebeurde echter allemaal vóór zijn veelbesproken transfer naar Stade Rennes. Prioritair is nu om daar te schitteren.

Leandro Trossard (5/9/20  - 25 jaar – 197 basisplaatsen)
Het talent van het Limburgse raspaardje staat buiten kijf, maar toch liet Martinez hem lang sudderen. Na enkele vruchteloze selecties vierde Trossard tegen het Deense Dynamiet eindelijk het begin van zijn interlandcarrière. De winger van Brighton & Hove Albion zou creativiteit en scorend vermogen kunnen toevoegen aan de Duivels, al moet hij de komende duels vanuit zijn luie zetel aanschouwen vanwege een kwaaltje.

Alexis Saelemaekers (8/10/20 – 21 jaar – 59 basisplaatsen)
Zijn vertrek bij Anderlecht deed wat sceptisme rijzen. Het roemrijke AC Milan, was dat wel de juiste keuze op zo’n jonge leeftijd? Na een klein jaar in de laars heeft Saelemaekers echter merkelijk aan maturiteit gewonnen. Die progressie werd beloond met een basisstek in het 1-1-gelijkspel met Ivoorkust, waarin hij een voet had in de openingsgoal van Michy Batshuayi. Als Saelemaekers zijn talent optimaal benut, kan hij zomaar als veelvoudig Duivel door het leven gaan.

Zinho Vanheusden (8/10/20 – 21 jaar – 61 basisplaatsen)
De algemene opinie voorspelt dat Vanheusden het eindstation zal zijn in de zoektocht naar een defensieve patron. Zowat alle sterren staan gunstig: de aanvoerder van Standard Luik heeft présence, toont technisch meesterschap, gaat bikkelhard in duel en sprint voldoende snel. Hét grote vraagteken rust echter bij zijn broze lichaam. Na zijn horrorschreeuw tegen KV Oostende staat Vanheusden al voor een derde maandenlange revalidatie in zijn prille loopbaan. Hopelijk doet die niets af van zijn enorme potentieel.

Hendrik Van Crombrugge (8/10/20 – 27 jaar – 198 basisplaatsen)
In zijn vijfien maanden voor Anderlecht wierp de doelman zich al te vaak op als redder-in-nood. Week in week uit flitste Van Crombrugge met fraaie parades én nauwkeurig voetenwerk. Die twee capaciteiten hebben ook Martinez verleid. Als nummer drie in de hiërarchie is het natuurlijk lastig om veel minuten te verzamelen, maar tegen Ivoorkust kon hij toch een kwartiertje genieten na het uitvallen van Simon Mignolet. Jammer genoeg slikte Van Crombrugge net voor affluiten de gelijkmaker.

Sebastiaan Bornauw (8/10/20 – 21 jaar – 60 basisplaatsen)
De zondebok van woensdagavond zal misschien wel even wakker gelegen hebben van zijn tweede optreden in het Duivelse tenue. De Bornauw zoals die aan Den Dreef acteerde, lijkt geen meerwaarde voor de nabije toekomst. Nochtans doet de blonde verdediger het uitstekend in de Bundesliga. Daardoor zal de bondscoach hem zeker (nog) niet laten vallen, al liggen de kansen op interlandniveau uiteraard niet oneindig dik gezaaid.

Joris Kayembe (8/10/20 – 26 jaar – 111 basisplaatsen)
We blijven op dezelfde nagel kloppen: linksvoetige verdedigers, dat blijkt Martinez’ voornaamste bekommernis. In de Jupiler Pro League voetbalt één Zebra nu al maanden de pannen van het dak, nota bene als ‘noodoplossing’ van Karim Belhocine. Van origine is Kayembe namelijk een middenvelder. De laatbloeier zag die straffe optredens tot twee keer bekroond met speelminuten voor de Belgische ploeg. Als échte linksachter duiken er in het huidige voetballandschap eigenlijk nauwelijks alternatieven op.

Dodi Lukebakio (11/11/20 – 23 jaar – 81 basisplaatsen)
Het slangenmens uit Asse zet zijn opmars, ondanks enkele vreemde clubkeuzes, gestaag verder. Bij Hertha BSC heeft Lukebakio zich in zijn tweede seizoen ontpopt tot de onbetwiste aanvalsleider. Hier en daar werd al aangedrongen op speelkansen bij de Duivels; woensdag was het eindelijk zover. Als onze jongens al eens hun neus aan het venster staken, was de debutant zowat steeds betrokken. Mede door de huidige kopzorgen in de voorhoede mag hij zich waarschijnlijk opmaken voor meer selecties.

Hannes Delcroix (11/11/20 - 21 jaar – 28 basisplaatsen)
Haïtiaanse roots, maar duivels bloed, zeg maar. De bedachtzame Delcroix stond in de jeugdcategorieën even hoog aangeschreven als Vanheusden of Bornauw, dus is een oproeping in se geen verrassing. De timing ervan deed bij sommigen wél de wenkbrauwen fronsen, aangezien de linkspoot (!) pas vijf keer titularis was bij Anderlecht. In die wedstrijden presteerde Delcroix evenwel sterk. Daarnaast leerde hij het klappen van de zweep vorig seizoen al kennen, tijdens een jaartje Eredivisie.

Charles De Ketelaere (11/11/20 – 19 jaar – 16 basisplaatsen)
De laatste in het rijtje en nummer 702 die het magische truitje van de Rode Duivels over zijn hoofd mocht trekken. Stiekem had De Ketelaere ongetwijfeld op meer gerekend dan die twee schamele minuutjes, al hoeft de stijlvolle aanvaller nu ook niet verongelijkt te reageren. Per slot van rekening start hij zelfs bij Club Brugge eerder niet dan wel. Dat De Ketelaere het talent heeft om op termijn een sterkhouder te worden bij de nationale ploeg, lijdt echter amper twijfel.

Conclusie
Om een understatement uit de kast te halen: Martinez is er niet vies van om een jonge wolf in het diepe te sturen. Tot 22 keer toe deed de Spanjaard tijdens zijn bewind beroep op een opkomende naam, vaak prille twintigers, soms zelfs vroegrijpe tieners. Op zich valt daar weinig tegen in te brengen. Integendeel, door de loodzware kalender lijkt het zelfs een heilzaam middel ter ontlasting van de grote sterren. Die tendens valt ook bij andere naties op.

Daarnaast lijkt in sommige gevallen ook het argument mee te spelen dat er exotische wortels gekortwiekt moeten worden. Jongens als Delcroix (Haïti), Doku (Ghana), Kayembe en Lukebakio (allebei Congo) kunnen (of konden) nu eenmaal nog een ander pad bewandelen. Het kan dan ook geen kwaad om zulke profielen snel te laten proeven van het grote werk, om hen voor ogen te houden dat doorbreken bij de koploper van de FIFA-ranking niet noodzakelijk een verre droom hoeft te blijven.

Enkele statistiekjes dan. Martinez heeft geen schroom voor de jeugd, dat mag duidelijk zijn. De 22 debutanten onder zijn heerschappij waren gemiddeld tussen de 21 en 22 jaar oud. Naast leeftijd speelt natuurlijk ook ervaring een cruciale rol. Je maakt pas aanspraak op een selectie als je uitblinkt bij je club. Gemiddeld hadden de recente Duivels 104 basisplaatsen nodig om zich in de kern te knokken. Opvallend: het voorbije jaar heeft de bondscoach zijn drempel wel verlaagd (moeten verlagen?). Terwijl Vanaken bijna 300 matchen nodig had om te overtuigen, slaagden een Verschaeren (24), Doku (20), Delcroix (28) of De Ketelaere (16) daar beduidend sneller in.

Tot slot kan niemand Martinez een meewarig gevoel rond de Jupiler Pro League verwijten. Dat de sportieve baas geregeld in de Belgische stadions gespot wordt (in pre-coronatijden, althans), is daar een treffend bewijs van. De cijfers bewijzen dat gevoel ook. Liefst 14 van zijn 22 debutanten kwamen op het moment van hun eerste cap uit voor een Belgische club. Anderlecht is koploper met zes gezanten om fier op te zijn, maar ook Club Brugge (vier), KAA Gent (twee), Standard Luik (één) en zelfs Sporting Charleroi (één) leverden onlangs een kersverse Rode Duivel af. Laat dat een krachtig argument zijn om opkomend talent langer in onze competitie aan de slag te houden.