Debuteren bij Gent: ontwikkeling van jong talent blijft euvel, scouting primeert

27 juni 2020 om 17:51
Laatste update: 27 juni 2020 om 17:51
12

Met Roméo Lavia zag RSC Anderlecht vorige week een grote belofte zwichten voor de uitstraling van Manchester City. Hij is lang niet de eerste jeugdspeler van een Belgische topclub die nog voor zijn debuut de sprong waagt. Dat draait vaak verkeerd uit, kijk maar naar Ismaïl Azzaoui of Charly Musonda Junior. Maar biedt geduld tonen en debuteren in de Jupiler Pro League een grotere garantie op een succesvolle loopbaan? VoetbalPrimeur.be zoekt het uit. Aflevering vier: recente debutanten bij KAA Gent.

In deze reeks bestuderen we de youngsters die de voorbije vijf jaar hun profdebuut hebben gemaakt bij een Belgische topclub. Hebben zij de verwachtingen kunnen inlossen? Om een overzicht te bieden, gebruiken we een codesysteem. In totaal zijn er vier categorieën:

- 🙋‍♂️ : Gedebuteerd bij een Belgische topclub en nu elders belangrijk, op een even hoog of nog hoger niveau;
- 🙆‍♂️ : Gedebuteerd bij een Belgische topclub en daar nu belangrijk;
- 🤷‍♂️ : Gedebuteerd bij een Belgische topclub, maar daar nog niet echt zijn stempel kunnen drukken;
- 🙅‍♂️ : Gedebuteerd bij een Belgische topclub, maar elders een stap terug moeten ze

In categorieën één en twee krijgen de jongelingen het etiket ‘geslaagd’. Aan het einde van het artikel maken we de balans op. Hoeveel procent van de debutanten van de voorbije vijf jaar mag zich ‘geslaagd’ noemen?

2015-2016

In de nasleep van de historische titel werkt Gent opnieuw een puik seizoen af. Het slaagt er zelfs in om, als eerste Belgische club ooit, de hernieuwde poulefase van de Champions League te overleven. Een knalprestatie, maar die is niet te danken aan input vanuit de eigen opleiding. Tijdens dat hele seizoen gunt Hein Vanhaezebrouck geen enkele youngster zijn debuut.

2016-2017

Thibault De Smet (Sint-Truiden, 22 - 9 keer)* 🙅‍♂️
De daaropvolgende jaargang staat Vanhaezebrouck wél open voor een frisse wind, zo mag onder meer De Smet ondervinden. De mandekker krijgt enkele momenten om zich te onderscheiden. Vreemd genoeg verovert hij het seizoen nadien geen enkele speelminuut meer, waarna in 2018-2019 opnieuw een kleine stap vooruit volgt. Drie keer start De Smet in de basis. Zijn hoogtepunt valt op de eerste speeldag na de winterstop, wanneer de rijzige verdediger de winnende 1-2 binnenwerkt op bezoek bij KV Kortrijk. Die treffer is goed voor een cruciale driepunter, maar niet voor een verlengd verblijf in Gent. In de zomer neemt Sint-Truiden De Smet over. Op Stayen verscheen hij de voorbije maanden twaalf keer aan de aftrap. Dat viel Stade Reims geweldig mee; de Franse traditieclub staat op het punt om hem aan te kopen.

Siebe Horemans (Excelsior, 22 – 2 keer) 🙅‍♂️
Opmerkelijk: slechts twee keer mocht Horemans, ook al een verdediger, zich een échte Buffalo noemen, maar dat was wel twee keer als basiskracht. Helaas, in die twee wedstrijden slikt de Gent-defensie liefst vijf tegendoelpunten, wat onvermijdelijk een invloed zal hebben op de beoordeling van de prestaties van het jeugdproduct. Zo’n twee jaar geleden besluit de landskampioen van 2015 dan ook een oplossing te zoeken. Die komt uiteindelijk uit Rotterdam. Volksclub Excelsior regelt eerst een huurconstructie. Ondanks degradatie uit de Eredivisie trekt het Horemans later ook definitief aan. Voor Nieuwjaar speelde onze landgenoot nagenoeg alles, nadien volgde een vormdipje.

Louis Verstraete (Royal Antwerp FC, 21 – 15 keer) 🙅‍♂️
De belofte met de meeste speelkansen tijdens de afgelopen vijf jaar. Vooral Vanhaezebrouck zag iets in de krachtige middenvelder met de zeven longen. Onder zijn bewind draaft Verstraete regelmatig op, weliswaar steevast als invaller. Gemiddeld komt de drievoudige belofte-international aan … ruim zeven minuten per match. Onvoldoende, wordt in onderling overleg geoordeeld, waarna een uitleenbeurt aan Waasland-Beveren op poten wordt gezet. Op de Freethiel ontpopt Verstraete zich tot revelatie. In die mate zelfs dat Antwerp hem tijdens de voorbije wintermercato van Oost-Vlaanderen naar Deurne-Noord verleidt. Althans op papier, want de box-to-box-speler wordt meteen verhuurd aan KV Oostende. Aan dat verhaal komt echter een abrupt einde door de corona-uitbraak. Nu is het maar zeer de vraag of Verstraete in de plannen van Ivan Leko voorkomt, zeker na de komst van naamgenoot Birger.

2017-2018

Nicolas Raskin (Standard, 19 – 1 keer) 🙅‍♂️
Doorbreken zat er nog niet in, en toch blijven kenners bij hoog en bij laag volhouden dat deze Raskin een absolute topper kan worden. Wanneer de Luikenaar enkele dagen voor zijn zeventiende verjaardag debuteert onder Yves Vanderhaeghe, levert dat naast torenhoge verwachtingen ook een record op. Nooit eerder trad een millennial (Raskin is van 2001) aan in de Jupiler Pro League. Jammer genoeg biedt die primeur hem geen verdere garanties in de Ghelamco Arena, integendeel. Daar maakt Standard gretig gebruik van, waardoor Raskin weer terugkeert op het oude nest. In de jeugd verdedigde hij namelijk ook al de kleuren van de Rouches. De club blijft geloven in het talent van het raspaardje. Nadat Michel Preud’homme hem aanraadt wat ‘nederiger’ te zijn, mag de spelverdeler zowaar starten tegen Club Brugge en invallen op KRC Genk. Gelanceerd, denk je dan, tot corona stokken in de wielen stak.

2018-2019

Jonathan David (Gent, 20 – 60 keer) 🙆‍♂️
Hoewel je de Canadese wonderboy bezwaarlijk een ‘opleidingsproduct’ van Gent kan noemen, maakte hij wel zijn profdebuut in de Arteveldestad. En dat amper zes maanden nadat de Buffalo’s de aanvaller overnamen van Ottawa Internationals. Direct van bij de start schiet David als een komeet naar de Belgische top: in één week tijd verzorgt hij de gelijkmaker tegen Zulte Waregem (95e minuut, 1-1), levert hij een eerste van inmiddels zeven Europa-League-treffers af en produceert hij een tweeklapper tegen Waasland-Beveren (4-1). Het spectaculaire begin van een steile opmars. In het afgelopen seizoen zette de Gentse sensatie nóg een fameuze stap voorwaarts, ook op het Europese podium. Daardoor bedraagt zijn prijskaartje nu een slordige 30 miljoen euro. De aanname is dat een nog te bepalen grootmacht uit een topcompetitie één der komende weken met dat geld over de brug komt.

2019-2020

Op gepaste afstand van het ongenaakbare Club Brugge kroonde Gent zich tot vice-kampioen. Gesteund door het tactische concept van Jess Thorup was het voetbal vaak oogstrelend, maar de Deen rekende daarvoor niet op doorgestroomde talenten uit de jeugdacademie.

Balans
De feiten spreken boekdelen: eigen talent ontwikkelen en laten doorstromen is hoegenaamd geen prioriteit bij Gent. De weinige jongelingen die vanuit de beloftekern aan de bak kwamen bij het A-team, dienden – cru gezegd- enkel om gaten te vullen of tijd te rekken. Van dat beperkte aantal debutanten groeide enkel David uit tot een (uitermate) waardevolle aanwinst. De openbaring van het Canadese godenkind is echter veeleer een pluim op de hoed van de scoutingscel dan een bewijs van een uitgekiende jeugdstrategie.

Het toont alleen maar aan dat Gent haar visie anders opbouwt dan pakweg RSC Anderlecht, KRC Genk of Club Brugge, dat de laatste jaren koortsachtig aan een inhaalbeweging werkt inzake jeugdopleiding. Niets van dat alles in de hoofdstad van Oost-Vlaanderen. Aangezien Ivan De Witte en Michel Louwagie in het huidige tussenseizoen al flink wat kwaliteit naar de Ghelamco Arena loodsten, lijkt het er bovendien allerminst op dat jongens uit eigen kweek de komende maanden op opportuniteiten hoeven te rekenen. Er zijn dan ook verschillende paden om te bewandelen richting de top.

*tussen haakjes staat steeds de huidige club van de speler, zijn leeftijd en het aantal JPL-wedstrijden dat hij speelde voor Gent, vermeld.