De erfenis van Bölöni: 'Meer talent aan de bal, maar of dat volledig werd benut?'

Sport/Voetbalmagazine gaat op zoek naar de 'erfenis' van Bölöni. Die opteerde, zeker in zijn eerste seizoen in Deurne-Noord, vaak voor viriel en minder aantrekkelijk voetbal. 'Dat het voetbal niet het meest spectaculaire was, leek op dat moment minder van tel', herinnert S/VM zich. 'Opgezweept door het enthousiasme van de fans, die thuis wel wat op hun honger bleven qua resultaten, ging Antwerp door. Spelers klaagden wel eens over lange of late oefensessies, maar de winst vergoelijkte veel, al was er op het einde van dat seizoen overleg nodig om de violen gelijk te stemmen. Bölöni moest stappen zetten in de richting van anderen en omgekeerd.'

'In het tweede seizoen werd die lijn doorgetrokken', gaat de analyse verder. 'Met meer kwaliteit aan boord stegen de ambities wel. Even was er na Nieuwjaar weer wat frustratie, omdat waarnemers het gevoel hadden dat het met het voetbal beter kon. Ook leefde het gevoel dat de decompressie aan het einde van de reguliere competitie - Bölöni ging plots een aantal spelers rust of vakantie geven, om ze fris aan de start van de Play-Offs te krijgen - de ploeg een nog beter Europees ticket had gekost. Maar al bij al was een vierde plaats uitstekend. Loon naar werken, Antwerp mocht Europa in en Bölöni kreeg een jaar extra.'

Geen kroon op het werk
In zijn derde (en dus laatste) jaar op de Bosuil liet Bölöni zijn troepen meer dan ooit profileren als uitdager van de topteams. De bekerfinale werd bereikt en in Play-Off 1 was nog veel mogelijk. De coronacrisis zorgde echter voor een afscheid in mineur. 'Dat derde jaar is qua resultaten even mooi, maar opnieuw was er wat onvrede over het managen van de kleedkamer - de problemen met Didier Lamkel Zé, de ergernissen bij wat persoonlijkheden - én het niveau van het voetbal. Er was méér talent aan de bal, maar of dat volledig werd benut, bleef de vraag', rondt S/VM streng af.