VP’s Eindrapport van Club Brugge: vreemde, maar terechte landskampioen na knaljaar

In ons eindrapport komen enkel spelers in aanmerking die minstens drie wedstrijden afgewerkt hebben voor hun ploeg in de Jupiler Pro League.

Grootste onderscheiding 👨‍🎓
Als de 24 profclubs uit ons land hun zegen geven, mag Club Brugge zich straks voor de zestiende keer Belgisch landskampioen noemen. De kans is bestaande dat in de verdere geschiedenis naar deze triomf verwezen zal worden als de ‘coronatitel’, maar oneerbiedigheid is allerminst op haar plaats. Laat ons wel wezen: de eindoverwinning van Club is oververdiend. Wie een heel seizoen lang regeert en amper één duel het onderspit moet delven, mag zich met recht en rede de primus van de klas noemen.

Die titel zal Club voornamelijk te danken hebben aan een ijzersterke achterhoede. In meer dan de helft van de wedstrijden stond Blauw-Zwart geen tegentreffer toe. De zomerse komst van klasbak Simon Mignolet is daar niet vreemd aan. De Limburger etaleerde week in week uit de enorme bagage die hij meenam van bij Liverpool FC. Zijn rust en maturiteit zijn bovendien exemplarisch voor het comfort waarmee Club richting titel cruisde.

Toch kon Mignolet het vanzelfsprekend ook niet alleen. Aan Clinton Mata had de Rode Duivel een onwrikbaar slot op de deur. Als rechterpion in de driemansachterhoede van Philippe Clement piekte de Luikenaar met Angolese voorouders naar ongeziene hoogten. Heel wat aanvallers werden tot wanhoop gedreven. Mata heeft alles om het te maken in het internationale topvoetbal: kracht, snelheid, techniek, drive en nu ook het vereiste positiespel.

Mata: 25 matchen, 2 assists, 15 clean sheets
Mignolet: 27 matchen, 16 clean sheets

Grote onderscheiding 👨‍🏫
Elke klasgroep heeft nood aan motoren, individuen die de boel op gang houden wanneer het kan en aanzwengelen als het moet. Met Hans Vanaken en Ruud Vormer heeft Club nu al jaren het hardst kloppende hart van alle teams uit Eerste Klasse A rondlopen. Vanaken kroonde zich begin 2020 voor de tweede keer op rij tot Gouden Schoen, een historische prestatie. Als brein van het overrompelende radarwerk van Club dirigeerde de Limburger zijn ploeg vanaf speeldag één naar de koppositie, die het nooit meer zou afstaan. Door een val op de pols was het na Nieuwjaar wel allemaal wat minder. Wat zijn belang voor het elftal nog eens extra in de verf zette, want Club leed daar behoorlijk onder.

Als perfecte aanvulling op de beredeneerde Vanaken draaft aanjager Vormer nu al jaren over de Brugse middenstrook. De aanvoerder gaat voorop in de strijd, zweept zijn ploeggenoten op en levert tussendoor 24-karaats voorzetten af. De teller van het aantal assists stopte uiteindelijk op veertien. Niemand die daar ook maar bij in de buurt komt. En toch kreeg ook Vormer af te rekenen met een klein zorgenkindje: zelf een bal in doel jagen. Dat zou de Nederlander slechts één keer lukken, thuis tegen Zulte Waregem (4-0). Vormer was zelf niet te beroerd om toe te geven dat hem dat frustreerde.

Vanaken: 29 matchen, 13 goals, 3 assists
Vormer: 27 matchen, 1 goal, 14 assists

Onderscheiding 👨‍⚖️
Zoals dat hoort bij een kampioenenploeg, trokken heel wat spelers zich op aan de knalprestaties van de uitblinkers. Achterin onderscheidden Eduard Sobol, Simon Deli en Brandon Mechele zich. Het aantrekken van Sobol werd nu niet meteen als een meesterzet gezien, maar de Oekraïner openbaarde zich als een erg verdienstelijke pion op de linkerflank. In het geval van Deli lag er zelfs meer in het verschiet dan een rapport met onderscheiding. In zijn eerste wedstrijden voor Club was hij beestachtig goed, maar al snel viel ook het nonchalante karakter van de mandekker op. Als Deli het écht wil maken, moeten die onoplettendheden eruit. Complementairder kan een verdedigende tandem wel niet zijn, want jeugdproduct Mechele laat haast geen steken vallen, al heeft hij misschien wat minder pure klasse.

Ook een linie hoger geen reden tot ongerustheid. In steun van gouden duo Vanaken-Vormer streden Eder Balanta en Mats Rits een verbeten duel uit om de vaste nummer zes te worden. Van rotatie-adept Clement kregen beide heren zowat evenveel kansen. Een verschillende stijl hebben ze wel: Balanta teert op zijn balvastheid en heeft steevast alles onder controle, terwijl Rits vaker voor diepgang kiest. Het Brugse middenveld kreeg er nog een impuls bij met de doorbraak van raspaardje Charles De Ketelaere. De sierlijke linkspoot kreeg van Clement verschillende rollen toebedeeld. Dat hij nergens door de mand viel, integendeel, doet enkel het beste vermoeden voor de toekomst.

Opvallend: we hebben nu tien namen opgesomd en daar zat nog geen enkele aanvaller bij. Als de Club-fans ergens wrevel ervaren hebben de voorbije maanden, zal het bij de afwerking geweest zijn. Daar wrong het schoentje immers meer dan eens. Van wingers als Krépin Diatta en Emmanuel Dennis viel misschien een handvol goals meer te verwachten, maar in se deden zij hun job zeker naar behoren. Terwijl Dennis een type van ‘alles of niks’ lijkt te blijven, heeft Diatta ongetwijfeld het potentieel om verder door te stoten. Fysieke ongemakken remden hem een beetje af, helaas.

Balanta: 16 matchen, 2 goals, 7 clean sheets
De Ketelaere: 13 matchen, 1 goal, 1 assist
Deli: 26 matchen, 2 goals, 2 assists, 16 clean sheets
Dennis: 20 matchen, 5 goals, 0 assists
Diatta: 22 matchen, 7 goals, 3 assists
Mechele: 24 matchen, 3 assists, 15 clean sheets
Rits: 20 matchen, 5 goals, 1 assist, 13 clean sheets
Sobol: 26 matchen, 3 assists, 14 clean sheets

Voldoening 👨‍💼
We schreven het al: in de aanvallende sector slaagden enkele jongens er niet in ten volle te overtuigen. David Okereke moest de nieuwe doelpuntenmachine van Club worden. Uiteindelijk trof de stormram negen keer raak. Slecht is dat nu ook weer niet, maar Clement had er toch wat meer van verwacht. Ook speltechnisch vielen de prestaties van Okereke niet helemaal in de smaak. Jong talent Loïs Openda, een jaar geleden ontbolsterd in Play-Off 1, kon zijn stijgende lijn dan weer niet doortrekken. Slechts drie keer verscheen onze landgenoot aan de aftrap. Na een denderende start deemsterde ook Percy Tau geleidelijk aan weg. Zelf had de aalvlugge aanvaller daar ook niet meteen een verklaring voor.

Siebe Schrijvers zag zichzelf terugvallen in de Brugse pikorde. Vorig seizoen was de belofteninternational nog één van de uitblinkers bij Club. Die meerwaarde kon hij onder Clement niet meer etaleren. Schrijvers liet bij momenten wel een klasseflits bewonderen, maar de regelmaat was zoek. Wie als laatste een voldoening op het eindrapport krijgt, is Fede Ricca. Toen Club hem in de zomermercato samen met Sobol aantrok, leek de Urguayaan de beste papieren in handen te hebben. Het omgekeerde bleek waar.

Okereke: 22 matchen, 9 goals, 2 assists
Openda: 15 matchen, 0 goals, 0 assists
Ricca: 8 matchen, 2 goals, 3 clean sheets
Schrijvers: 22 matchen, 4 goals, 4 assists
Tau: 18 matchen, 3 goals, 5 assists

Tweede zit 🤷‍♂️
Het boerenjaar van Club resulteert hoogstwaarschijnlijk in een nieuwe titel voor de prijzenkast én een derde opeenvolgende Champions-League-deelname. Toch was niet alles rozengeur en maneschijn. Een kwartet spelers zal op een herkansing azen. Achterin geldt dat voor Odilon Kossounou en Matej Mitrovic. Die twee hebben wel een excuus achter de hand: de Ivoriaan is nog steeds maar negentien en zal dus nog groeien, terwijl de Serviër lange tijd in de lappenmand lag. Als zij op meer speelkansen hopen, zullen ze stiekem bidden voor een zomers vertrek van een Mata of Deli.

Nog een slachtoffer van blessureleed: Thibault Vlietinck. De brommer op de rechterflank, die ontdekt werd door Ivan Leko, zag zowat het hele najaar van 2019 in rook opgaan. Zonde, want ook Clement ziet het wel zitten in het jeugdproduct. Of dat nog het geval is bij Michael Krmencik, is maar zeer de vraag. De bonkige spits vertoeft nu hoop en al drie maanden in Brugge, maar zijn krediet (zeker bij de fans) lijkt al ver opgebruikt. Technisch komt Krmencik vaak houterig en onbeholpen over, waarmee hij serieus uit de toon valt in het flukse spel dat Club voor ogen houdt. Scoren deed de Tsjech overigens … niet.

Kossounou: 7 matchen, 0 goals, 4 clean sheets
Krmencik: 6 matchen, 0 goals, 0 assists
Mitrovic: 7 matchen, 0 goals, 4 clean sheets
Vlietinck: 5 matchen, 1 assist, 4 clean sheets

Gebuisd over de hele lijn
Dé smet op het wonderjaar van Club zijn, zonder enige twijfel, de strapatsen van enfant terrible Mbaye Diagne. Het begin van zijn avontuur zou later een voortuitwijzing blijken: het Club-bestuur pikte hem letterlijk onder de neus van RSC Anderlecht weg in station Brussel-Zuid. Daarmee ontketende Blauw-Zwart onbewust een heksenjacht, al gooide Diagne vooral zijn eigen ruiten in. Zijn onprofessionele houding kende een absoluut dieptepunt in het penaltydebacle op bezoek bij Paris Saint-Germain. Ere wie ere toekomt: tussen alle commotie door lukte Diagne wel vier competitietreffers in zes duels.

Diagne: 6 matchen, 4 goals, 0 assists

Dieptepunt: Sporting Charleroi – Club Brugge (0-0, 29/1/20) ⬇️
Zelfs de allerbeste leerling van de klas heeft wel eens moeilijkheden met een test. Voor Nieuwjaar freewheelde Club in die mate doorheen de JPL dat de kampioen toen eigenlijk al vast stond. Het onvermijdelijke dipje volgde na de winterbreak. Na een 2-2-gelijkspel bij KV Kortrijk, al een teken aan de wand, stond midweeks de langverwachte, uitgestelde partij tegen Sporting Charleroi op het programma. In die pot viel voor het eerst een vorm van machteloosheid te noteren bij Club.

In min of meer haar sterkste opstelling kent Blauw-Zwart bijzonder veel moeilijkheden met de stugge Henegouwers. Door een gebrek aan inspiratie en frisheid voetballen Vanaken en co nauwelijks een doelkans bij elkaar. Slechts twee keer weet Club Nicolas Penneteau aan het werk te zetten. Zelf geven de Bruggelingen ook wel amper iets weg, wat tot een logische brilscore leidt. Op dat moment wordt duidelijk dat het drukke programma, met ook nog de Croky Cup en de Europa League, stilaan begint door te wegen.

Hoogtepunt: Club Brugge – KAA Gent (4-0, 6/10/19) ⬆️
Keuze te over in deze categorie. Zo was er de 0-5-demonstratie bij KV Mechelen of de historische 1-2 op aartsrivaal Anderlecht. Dé referentiewedstrijd zette Club echter neer tegen die andere vijand, KAA Gent. De weken voordien hadden de Oost-Vlamingen zich opgewerkt tot mogelijke titeluitdager van de koploper. Gedreven om de puntjes op de ‘i’ te zetten (en gewillig profiterend van een tactische misser van Jess Thorup) maakt Club de opkomende concurrent met de grond gelijk.

Vanaken zet de thuisploeg al vroeg op voorsprong en nog voor het half uur verdubbelt Diatta de marge. Club speelt met momenten met de tegenstander uit Gent, die duidelijk niet meer weet van welk hout pijlen maken. Na de pauze krijgen de supporters op Jan Breydel nog wat extra vermaak voor de kiezen geschoven. Dennis en Diagne zetten de zware eindstand op het bord: 4-0. Het statement van Club is, zelfs in die fase van de competitie, duidelijk: ‘niets of niemand zal ons van de titel houden’. Zelfs corona niet.