Anderlecht mikt op Adryelson: geen sambavoetballer, wel Zuid-Amerikaans kampioen

Wat goed is, komt snel. En vaak met een luide knal. Dat had Adryelson Shawann Lima Silva zich blijkbaar ingeprent bij zijn debuut in de Braziliaanse Série A. Nadat hij de jeugdreeksen van Sport Club do Recife had doorlopen, met een korte uitstap naar Palmeiras, werd het tijd voor het grote werk. In oktober 2018 vierde hij zijn eerste basisplaats tegen Internacional door prompt de gelijkmaker te scoren in wat uiteindelijk een 2-1-overwinning zou worden. De ideale springplank om zijn loopbaan te lanceren. Bij Sport Recife groeide hij al vlug uit tot rots in de branding, al zou het sprookjeshuwelijk in onmin aflopen …

Toen Adryelson midden 2022 terugkeerde van een uitleenbeurt aan Al-Wasl in de Verenigde Arabische Emiraten, gingen de poppetjes aan het dansen. De mandekker beschuldigde zijn werkgever van achterstallige betalingen. Om die zaak aan te kaarten, trok hij ook naar de rechtbank. Die gaf Adryelson gelijk. Als bemiddeling kwam uit de bus dat de gedupeerde de club op transfervrije basis mocht verlaten. Zo’n tien dagen later trok Adryelson, na 111 wedstrijden voor Sport Recife, de deur achter zich dicht met bestemming Botafogo. Een afscheid in mineur.

Althans voor zijn oude club, want Adryelson zelf verdiende het eigenlijk gewoonweg om de stap naar de Braziliaanse top te maken. Het voetbalgekke Botafogo de Futbol e Regatas vormde de geschikte omgeving om zichzelf verder te ontwikkelen. Van een aanpassingsperiode was geen sprake, de nieuwkomer knokte zich meteen in de ploeg. Onder leiding van Adryelson zette Botafogo in 2023 al stappen naar latere successen. Die sleutelrol opende de deur naar het allermooiste compliment voor een Braziliaanse voetballer: een selectie voor de Seleçao!

De opstap naar Europa
Op 18 oktober 2023 ging zijn jongensdroom in vervulling. In het WK-kwalificatieduel met Uruguay (2-0) mocht Adryelson plaatsnemen op de bank. Negentig minuten later zou hij daar nog zitten, waardoor hij zich officieel nog geen Goddelijke Kanarie mag noemen. Niettemin gaf het zijn ambitie een volgende opkikker. Als hij écht een hoge vlucht wilde nemen, moest Adryelson zijn vleugels uitslaan, liefst richting Europa. Niet toevallig piekte zijn marktwaarde in die periode tot haar voorlopige top: acht miljoen euro. Drie maanden later zou Olympique Lyon minder dan de helft op tafel moeten leggen om Botafogo te overtuigen. Het laatste zetje richting een prominentere rol bij de nationale ploeg?

Wel, nee. Voor het eerst in zijn carrière kreeg Adryelson te maken met een terugval. Zoals bij zoveel Zuid-Amerikanen leidde de cultuurschok in Europa tot stilstand. Bij Lyon zat er in 2024 nooit meer in dan een handvolle ultrakorte invalbeurten, hoofdzakelijk om tijd te rekken. De weg werd hem nota bene versperd door een oude bekende uit het Belgische voetbal: aan de zijde van de ervaren Kroaat Duje Caleta-Car vormde Jake O’Brien, ex-RWDM, het vertrouwde duo in de verdediging. Hoezeer Adryelson ook probeerde, die combinatie kreeg hij niet ontwricht.

De glorieuze terugkeer
In zulke lastige tijden durft de heimwee al eens toeslaan, zeker bij Brazilianen. Ook de sportieve leiding had dat in de smiezen. Omdat ook het nieuwe seizoen geen soelaas bracht, besloot Lyon in het slot van de zomermercato eieren voor haar geld te kiezen. Bekende lucht opsnuiven zou voor een kentering moeten zorgen, zo luidde de redenering. Dus werd Adryelson uitgeleend aan ex-club Botafogo. Dat zou weleens de beste beslissing uit zijn leven kunnen geweest zijn. Bij Fogão, wat ‘Het Grote Vuur’ betekent in het Braziliaans, flakkerde ook zijn heilige vuur weer op. Vanaf november nam hij zijn vaste stek van weleer weer in, net op tijd om de wonderlijkste maand uit de clubgeschiedenis mee te maken. 

Eerst kroonde Botafogo zich voor het eerst tot Zuid-Amerikaans kampioen, door in de finale van de Copa Libertadores de landgenoten van Atlético Mineiro te verschalken met 3-1. En of het vuur die dag brandde. Na nog geen twee minuten moest Botafogo al met z’n tienen verder, maar op pure wilskracht én met prima omschakelingsvoetbal ging de trofee toch mee richting Rio de Janeiro. Ook Adryelson toonde zich onverzettelijk in het hart van de defensie. Geen twee weken later mocht het Anderlecht-target zijn sambapasjes opnieuw bovenhalen, toen Botafogo nogmaals een kampioenenfeest mocht vieren. Het was pas de derde keer dat het de Braziliaanse titel veroverde. Het aandeel van Adryelson valt niet te onderschatten: in de kraker met Palmeiras, de uiteindelijke runner-up, verzorgde hij één van de drie treffers (1-3). 

Brussel is Lyon niet
Een mens zou voor minder verliefd worden op een club. En toch moest Adryelson na al dat feestgedruis opnieuw het vliegtuig richting Lyon nemen. De huurovereenkomst met Botafogo liep op 31 december immers af. Die periode leerde de Zuid-Fransen dat het talent wel degelijk nog aanwezig is, maar dat de aanpassing aan Europa nog niet helemaal voltooid is. Aangezien trainer Pierre Sage voor hem nog steeds geen plek in zijn elftal ziet, staat het vast dat Adryelson Malick Fofana en co opnieuw (tijdelijk?) de rug zal toekeren. Op die kar is Anderlecht gretig gesprongen. Eén troost alvast: voor de concurrentie hoeft Adryelson er niet bepaald te vrezen.

Volgens L’Equipe hebben de Brusselaars al een akkoord bereikt met Lyon. In eerste instantie zouden ze de Braziliaan huren, maar er wordt ook gewag gemaakt van een aankoopoptie van vijf miljoen euro. Een bedrag dat Adryelson intrinsiek wel waard lijkt. Hoewel hij met zijn 1,83 meter geen reus is, valt hij moeilijk te verslaan in kopduels. Daarnaast staat Adryelson bekend om zijn secure interventies en speldoorzicht. Een no-nonsense verdediger dus, al zou het ook aan de bal een stukje vlotter moeten lopen dan bij het duo Jan-Carlo Simic en Zanka Jorgensen … Met het oog op de Play-Offs haalt Jan Vertonghen zijn vertaalboekje Portugees uit zijn tijd bij Benfica best nog eens van zolder.