VP 11 van de Heenronde, trainer

VP 11 v/d Heenronde, trainer: Fink charmeert, Hayen bevestigt en toverstokje

30 december 2024 om 10:00
Laatste update: 30 december 2024 om 10:25
25

De christelijke leer schrijft de kerstperiode voor als een tijd voor bezinning. De redactie van VoetbalPrimeur.be omarmt die gedachte met volle overtuiging, althans in haar zoektocht naar het beste elftal uit het eerste luik van de Jupiler Pro League. Welke spelers hebben van eind juli tot eind december de strafste indruk nagelaten? De zware verantwoordelijkheid voor VP’s Elf van de Heenronde komt ook op jullie schouders te liggen.

Tijdens deze kerstperiode stelt VoetbalPrimeur.be dagelijks een (beperkte) selectie kandidaten per positie voor. Via de poll onderaan het artikel kunnen jullie, onze lezers, je stem uitbrengen. Het eindresultaat van die poll telt voor 50 procent van de punten; de andere helft wordt uitgereikt door onze redactie. VP’s Elf van de Heenronde is opgesteld in een klassieke 4-4-2. In deze laatste aflevering gaan we nog op zoek naar een trainer voor ons fictieve elftal.

Rik De Mil (Sporting Charleroi)
De man uit Eeklo heeft een bijzonder magisch toverstokje in huis. Als Vlaming in Charleroi aan de slag gaan, het is op zich al geen sinecure. Hoe De Mil vervolgens de speelwijze van Charleroi helemaal op de schop gooide, is bewonderenswaardig. Gedaan met het passieve, vaak cynische countervoetbal. Tegenwoordig gaan De Zebra's uit van eigen sterkte, met veel balbezit en één van de best gerodeerde driehoeken op het middenveld. Zo hoeft de tv-kijker niet langer weg te zappen.

Jonas De Roeck (Royal Antwerp FC)
Binnenkomen na Mark van Bommel, er zijn kleinere schoenen om te vullen. Vanaf zijn eerste dag op de Bosuil leek De Roeck daar ontspannen mee om te gaan. De Antwerpenaar is vooral zichzelf. Het nalatenschap van Van Bommel bracht ook voordelen met zich mee: oogden Toby Alderweireld en co vorig seizoen misschien wat voldaan, dan verschijnen ze sinds juli weer fris en scherp aan de aftrap. De Roeck gaat steeds uit van eigen sterkte en zette in september-oktober, ondanks een rits geblesseerden, een reeks van 17 op 21 neer. 

Vince Euvrard (FCV Dender EH)
Een vogel voor de kat. Velen hadden de naam van Dender al in het kolommetje met degradanten genoteerd, maar de nieuwkomer in de JPL klauwde terug. Niet als een kat, maar als een leeuw! De Oost-Vlamingen openden zowaar met 8 op 12. Die puike start hield hen sindsdien uit de problemen. Euvrard heeft goed begrepen hoe zich als promovendus te weren: compact verdedigen en vervolgens vlijmscherp counteren. Met dat succesrecept zette Dender in het Astridpark (2-3) de kers op de taart van een fantastisch 2024.

Thorsten Fink (KRC Genk)
Het Belgische voetbal mag Sint-Truiden bedanken om hem in de zomer van 2023 naar ons land te lokken. Dat geen enkele Kanarie hem zijn overstap naar de streekrivaal écht kwalijk nemen, zegt veel. Fink is in de eerste plaats een erg warme en charismatische man, iemand die beseft dat er meer bestaat in het leven dan die stomme bal. Dat optimisme schemert ook door in zijn spelopvatting. Genk inspireerde voor Nieuwjaar met zowat wekelijks flitsend voetbal en werd daarmee beloond met de leidersplaats.

Besnik Hasi (KV Mechelen)
Deze keer zou het eindelijk zover komen: Malinwa in de Champions' Play-Off. Na een fluks eerste kwart van de reguliere fase klonk die conclusie misschien iets te voorbarig. Inmiddels staat KV weer op haar (jammer genoeg) vertrouwde zevende plek, maar alles is uiteraard nog mogelijk. Hoe dan ook levert Hasi prima werk Achter De Kazerne. Hoewel de kern enkele hiaten blijft vertonen, neemt de ploeg liefst van al gewoon zelf het spel in handen. 

Nicky Hayen (Club Brugge)
De kampioenenmaker heeft zijn status bevestigd. Nochtans ging hij na de eerste speeldagen nog door zwaar weer, althans in de ogen van de buitenwereld. Bij dit Club Brugge is het vooral zaak om de gretigheid te behouden; aan kwaliteit is er geen gebrek. Een gespreid bedje voor een trainer, zou je kunnen denken, maar niets is minder waar. Hayen heeft intussen bewezen dat hij kan slaan en zalven én dat hij tactisch uit het juiste hout gesneden is. Levert dat in 2025 een tweede opeenvolgende titel op?

David Hubert (RSC Anderlecht)
Het Park herademde na het ontslag van Brian Riemer. Eindelijk zou Anderlecht opnieuw van eigen kracht uitgaan en het talent van pakweg Mario Stroeykens of Kasper Dolberg beter benutten. De onervaren Hubert viel meteen op vanwege zijn bedachtzaamheid. Grote uitspraken hoef je van hem niet te verwachten, ook al ging het voetbal van Anderlecht er wel degelijk op vooruit. Elf wedstrijden op rij zonder nederlaag en een fraai parcours in de Europa League deden de fans weer dromen, totdat twee nederlagen in de kerstperiode daar een rem op hebben gezet.

Sébastien Pocognoli (Union Saint-Gilloise)
Nog zo'n nieuwkomer in het vak die voor hete vuren kwam te staan. Tijdens het seizoensbegin blonk Union vooral uit in de brilscore. Geen leuke vaststelling als coach, zeker niet wanneer je eigenlijk totaal geen verdedigende aanpak predikt. Pocognoli zocht zich te pletter naar een waardige aanvalsduo om in de voetsporen te treden van de helden uit het verleden. Nu hij dat met Promise David en Franjo Ivanovic gevonden heeft, lacht de toekomst Les Unionistes weer toe. Vraagstuk tijdens deze eindejaarsperiode: verdient woelwater Loïc Lapoussin nog een allerlaatste kans of niet?