VP 11 van de Heenronde, centrale verdedigers

VP 11 van de Heenronde, centrale verdedigers: elf topkandidaten voor twee plekjes

23 december om 13:00
Laatste update: 23 december om 13:27
27

De christelijke leer schrijft de kerstperiode voor als een tijd voor bezinning. De redactie van VoetbalPrimeur.be omarmt die gedachte met volle overtuiging, althans in haar zoektocht naar het beste elftal uit het eerste luik van de Jupiler Pro League. Welke spelers hebben van eind juli tot eind december de strafste indruk nagelaten? De zware verantwoordelijkheid voor VP’s Elf van de Heenronde komt ook op jullie schouders te liggen.

Toby Alderweireld (Royal Antwerp FC)
Met het einde van zijn loopbaan in zicht haalt Mega Toby nog een laatste keer het beste in zichzelf naar boven. Even geleden kondigde de kampioenenmaker aan dat hij midden volgend jaar afzwaait. Liefst van al zou de 35-jarige Alderweireld dat met een prijs doen. Een afscheid in schoonheid, want eigenlijk zit er nauwelijks tot geen sleet op zijn prestaties. Nog steeds de stuwende kracht achter de Antwerp-organisatie, die samen met RSC Anderlecht en KRC Genk nog als enige onder de twintig tegendoelpunten zit.

Kevin MacAllister (Union Saint-Gilloise)
Dat gebitje alleen al … Als de definitie van een straffe verdediger is dat je er als aanvaller schrik van moet hebben, vormt deze MacAllister het schoolvoorbeeld. Binnen het meedogenloze geheel van Union is hij de bikkelhardste. De Argentijn voelt zich nooit te beroerd om zijn tegenstander eens te bewerken, maar toonde als rechtsachter ook dat hij veel meer in zijn mars heeft dan enkel voor wilde schopper spelen.

Koki Machida (Union Saint-Gilloise)
Nog zo’n Unionist die je liever vermijdt op het terrein. Net als MacAllister is Machida beenhard, al komt het bij hem minder venijnig over. Toch mag je de Japanner niet onderschatten: onder dat vriendelijke gelaat gaat een messcherpe mandekker schuil. De trein van de Premier League lijkt even gepasseerd, maar als Union haar opmars van de laatste weken doortrekt in 2025, zit er sowieso een mooie transfer in voor hem.

Brandon Mechele (Club Brugge)
Op zijn 31e beter dan ooit? Voor het eerst in jaren is zowat iedereen het er roerend over eens: deze Mechele hoort bij de beste verdedigers van de JPL. Zelfs in de Champions League slaagde de West-Vlaming erin om enkele tegenstanders (met naam en faam) in zijn achterzak te steken. De believers kloppen zich trots op de borst. Zijn palmares spreekt eigenlijk voor zich. Hoe de concurrentie ook heet, op het einde van de rit vormt Mechele gewoon het hart van de Club-defensie.

Joël Ordoñez (Club Brugge)
Zaak is vooral om Mechele te koppelen aan de geschikte partner. In navolging van onder meer Odilon Kossounou en Abakar Sylla beschikt ook Ordoñez over het vereiste profiel. Met zijn snelheid en natuurkracht sluit hij uitstekend aan bij zijn partner achteraan. Tegen de ‘mindere goden’ durft Ordoñez soms nog eens een snipperdag te nemen, maar in de topwedstrijden staat er geen maat op. Dat heeft de Premier League intussen ook in de smiezen.

Christiaan Ravych (Cercle Brugge)
Niet al het verdedigende talent in Brugge draagt blauw-zwarte kleuren. Tijdens dit wisselvallige halve jaar van Cercle steekt één rustpunt erbovenuit. De 22-jarige Ravych toont zich vooral een intelligente verdediger, die voldoende sterk op zijn benen staat om mee te gaan in het fysieke spel van Cercle. Ook aan de bal voegt hij iets toe. In dat opzicht zal hij zich de komst van Ferdinand Feldhofer, die toch voor een meer verzorgde opbouw staat dan Miron Muslic, stiekem niet beklaagd hebben.

Mujaid Sadick (KRC Genk)
Van dit lijstje misschien wel het meest een verdediger van de oude stempel. In balbezit heb je niet zo erg veel aan Sadick, dat laat hij dan ook met plezier over aan zijn compagnon de route (zie hieronder). Als pure balafpakker imponeert de Spanjaard dan weer wél: krachtig, snel en onverbiddelijk als het moet. Bovendien oogt hij scherper dan tevoren. De foutjes van de afgelopen seizoenen heeft Thorsten Fink uit zijn spel kunnen bannen.

Matte Smets (KRC Genk)
Hoe vaak zou Sadick zijn verdedigende maatje de bal al toegespeeld hebben? Het valt enkel toe te juichen, want voor een laatste man beschikt Smets over een bijzonder zuivere passing en veel spelinzicht. Die stellen hem in staat om de Limburgse aanval op gang te trekken, nu eens met een geweldige crosspass, dan weer door in te dribbelen. Ook defensief staat de Limburger zijn mannetje, zonder al te veel overtredingen te begaan. Dat verraadt grote klasse.

Zeno Van den Bosch (Royal Antwerp FC)
Wat minder opvallend dan pakweg Smets, maar daarom niet minder efficiënt. Op verdedigend vlak valt Van den Bosch amper op uitschuivers te betrappen. Ondanks zijn jonge leeftijd gaat het coachen hem goed af. Dankzij leermeester Alderweireld is ook zijn lange kruispas een wapen geworden. Zijn werkpunten, explosiviteit en meer heersen in het luchtruim, stipte hij zelf aan bij de start van het seizoen. Sindsdien heeft de nuchtere Van den Bosch daar ook progressie in geboekt.

Luka Vuskovic (KVC Westerlo)
Vaak springt onversneden klasse gewoonweg in het oog. In de Stille Kempen hebben ze een diamant losgeweekt waar iedereen van staat te kijken. Op z’n 17e is Vuskovic al voorbestemd voor Tottenham Hotspur. Wie hem in het Kuipje ziet presteren, begrijpt dat volledig. Zijn positiewerk en uitstekende kopspel staan nu al op punt. Daarnaast beschikt de Kroaat ook over een neus voor doelpunten, bewijzen zijn vijf rozen.

Tsuyoshi Watanabe (KAA Gent)
De tweede Japanner uit dit lijstje is één van de hoofdredenen waarom het kwakkelende Gent momenteel toch in de top-zes prijkt. Geen ploeg uit de JPL is zo efficiënt. Vooraan is dat het geval, maar achteraan evenzeer. Af en toe moet Davy Roef een mirakeltje verrichten, maar voor de rest bemoeit Watanabe zich met de zaken. Altijd juist opgesteld, met de nodige intensiteit in zijn duels en uitvoetballend steeds geconcentreerd.