Schotse trip voor Cercle Brugge: stokoud Kilmarnock is lang geen Celtic of Rangers
Cercle Brugge kijkt nu al reikhalzend uit naar donderdag 25 juli. Dan staat pas de vijfde Europese ontmoeting uit haar geschiedenis gepland. Met Kilmarnock FC kwam er bovendien een mooie traditieclub uit de bus. VoetbalPrimeur.be zorgt al voor wat handig inleesmateriaal.
Wie Schots voetbal zegt, kan niet om de tweestrijd tussen Celtic FC en Rangers FC heen. In hun schaduw kan slechts weinig zonlicht zich doorzetten, maar Kilmarnock heeft er voldoende aan om al bijzonder lang te overleven. De club draagt dezelfde naam als de thuisstad, ten zuid-westen van Schotland, op zo’n 30 kilometer van Glasgow. Met een dikke 50.000 inwoners valt het te vergelijken met pakweg Moeskroen of Verviers. Op dat vlak hoeven de Bruggelingen zich alvast niet te schamen.
Qua leeftijd moet Cercle wel de duimen leggen. Kilmarnock FC is namelijk oud, oeroud. Toen Groen-Zwart in 1899 boven het doopvont werd gehouden, vierde de Schotse tegenstander al haar … dertigste verjaardag! Het is dan ook de op één na oudste voetbalclub in Schotland, een stukje ouder nog dan Celtic en Rangers. Iets om trots op te zijn, al ligt de echte passie van de stad eigenlijk elders. De naam van het stadion geeft al weg waar het hart echt van vol is: Rugby Park. In de vroege dagen speelden de stichtende leden een variant van voetbal die erg dicht aanleunde bij het rugby. De bijnaam van het elftal luidt The Pride of Ayrshire, al zijn andere clubs uit de regio het er daar niet bepaald mee eens.
Geen Celtic of Rangers
Laat ons de Cercle-fans meteen geruststellen: Kilmarnock staat meerdere treden lager dan de Schotse Grote Twee. Vorig seizoen rondde het net als De Vereniging af op de vierde stek in de Schotse Premiership. Niet slecht, maar de kloof bedroeg wel 37 en 29 punten op respectievelijk kampioen Celtic Glasgow en runner-up Rangers FC van Philippe Clement. De onderlinge resultaten in de kampioenenronde zetten die machtsverhoudingen ook pijnlijk in de verf. In mei gingen de blauw-witten met 4-1 ten onder op Ibrox en kregen ze thuis een pak slaag om de oren van Celtic (0-5).
Oud, dat is de club zeker. Succesrijk is een ander verhaal. Ondanks de vroege geboortedatum oogt het palmares van Kilmarnock akelig leeg. Het kende eigenlijk slechts één volwaardige succesperiode. Begin jaren 1960 pakte Kilmarnock na vier opeenvolgende tweede plaatsen eindelijk die allereerste titel. Tot op heden is het ook de enige gebleven ... De Scottish Cup winnen lukte drie keer, voor het laatst in 1997. Een veelvraat kan je de club dus allerminst noemen.
In tegenstelling tot Cercle bezit Kilmarnock wel iets meer ervaring in Europa. Rond de eeuwwisseling was het zelfs een vaste gast in de UEFA Cup, al werd het daar wel telkens uitgeschakeld in de tweede ronde. Vier jaar geleden verscheen Kilmarnock voor het laatst op het Europese toneel. Dat werd een afgang: de ploeg zag zich onmiddellijk uitgeschakeld in de eerste voorronde van de Europa League, in een burenduel met het bescheiden Welshe Connah’s Quay Nomads. De ontmoeting met Cercle vormt pas het eerste officiële duel tegen een Belgische tegenstander.
De wederopstanding
De Europese deelname is op zich al een mooi succesje. Kilmarnock zag nog niet zo lang geleden immers zwarte sneeuw. In 2021 nog zakte het naar het tweede niveau in Schotland. Na één jaar al keerde Killie terug. Na een tiende plek schoof het afgelopen seizoen zes banken naar voren. Die opmars valt vooral toe te schrijven aan de hechte ploeggeest en tactische discipline. Zo oogde het doelpuntensaldo niet al te spectaculair: 46 voor, 44 tegen in 38 wedstrijden. Ter vergelijking: Cercle trof met twee duels extra toch elf keer meer raak.
Over een echte uitblinker beschikt Kilmarnock dan ook niet. Met wat goede wil kan je Daniel Armstrong zo omschrijven: zes goals, tien assists. Of zijn poster op veel Schotse tienerkamers aan de muur hangt, lijkt echter onwaarschijnlijk. Topschutters Kyle Vassell en Marley Watkins geraakten op hun beurt niet aan de dubbele cijfers. Het contrast met Kevin Denkey kan niet groter zijn, al trekt de Gouden Stier straks de deur van Jan Breydel achter zich dicht. Wat tot slot nog veelzeggend is, is dat Kilmarnock ondanks haar prima jaargang geen enkele speler mocht leveren in de Schotse EK-selectie. Hearts en Motherwell was die eer bijvoorbeeld wel gegund. De Cerclisten die de openingsmatch van Euro 2024 hebben bekeken, zullen daar moed uit tanken …