Zamalek mikt op Hoefkens als farao: naam als een klok, maar rommeltje in bestuur

Wie de roemrijke geschiedenis van Zamalek wil uitstippelen, moet terug naar het gezegende jaar 1911. Toen zag de club het levenslicht, hoewel het in haar beginjaren andere namen droeg en pas na de Egyptische revolutie in 1952 verderging als ‘Zamalek’. De etymologie valt overigens niet ver te zoeken. De club is vernoemd naar een gelijknamige wijk in hoofdstad Caïro, die zich nota bene op een klein eilandje in het midden van de Nijl situeert. Het woord zou zoiets betekenen als ‘rieten hut’, verwijzend naar de primitiefste woningen op deze plek. De vurige supporters verdedigen hun grote liefde dan ook met lokale trots.

Mocht Hoefkens inderdaad de stap wagen, zou het trouwens niet de eerste kennismaking zijn met een Belg. Integendeel, Zamalek werd zelfs mede opgericht door een landgenoot! Na zijn rechtenstudies ging de Brusselse advocaat George Merzbach aan het begin van de 20e eeuw zijn heil zoeken in Caïro. Als sportfanaat van het eerste uur stampte hij er een club uit de grond. Die vormde eigenlijk een tegenreactie op de Gezira Sporting Club, gesticht door het Britse leger en enkel toegankelijk voor Britten. Als alternatief gooide Merzbach, meteen de eerste voorzitter, de poorten van Zamalek open voor iedereen.

Ruim honderd jaar later zou de intussen overleden Merzbach bijzonder trots zijn op zijn geesteskind. Vandaag de dag gaat Zamalek namelijk door het leven als één van de meest gelauwerde Afrikaanse clubs aller tijden. De prijzenkast spreekt boekdelen: 14 Egyptische titels, 28 nationale beker en – zeker niet te versmaden – ook nog eens vijf keer de Afrikaanse Champions League, al dateert de laatste eindoverwinning daar wel al van 2002. Met andere woorden, Zamalek is altijd en overal een referentie geweest in het Afrikaanse voetbal, zelfs toen het begin deze eeuw diep wegzakte.

Rommeltje
De Egyptische grootmacht staat nu eenmaal bekend om haar sportieve knalprestaties, maar evenzeer vanwege het stormachtige beleid. De banden met de regering zijn bijzonder nauw. In 2005 leidde dat tot een regelrechte crisis, toen het Ministerie van Sport een ware ontslaggolf veroorzaakte binnen de club. Het zou bijna een decennium duren vooraleer Zamalek zich daarvan herstelde, met nauwelijks vers eremetaal tot gevolg. Jammer genoeg voor de fanatieke aanhang werden er geen lessen getrokken uit die wanorde … De relatie met de bevoegde instanties is er sindsdien niet bepaald beter op geworden.

Afgelopen jaar bereikten de spanningen zelfs een volgend kookpunt. In januari vloekte Zamalek al luidop omdat drie kersverse aanwinsten maar niet speelgerechtigd geraakten. Uiteindelijk kreeg het pas in februari het fiat, maar toen waren al kostbare punten verloren gegaan. In de maand mei deden beide partijen er nog een schepje bovenop. Zamalek weigerde ronduit aan te treden in de Supercup. Aanleiding waren vermeende beledigende gezangen van Mahmoud Kahraba, spits bij tegenstander en aartsrivaal Al-Ahly, nota bene richting Zamalek. Het leek erop dat de dader geschorst zou worden voor de Supercup-finale, maar uiteindelijk zag de Egyptische bond daar toch van af. Tot woede van Zamalek, dat zich liet vervangen door Pyramids. 

كينج اللعبة 😎⚡️🦅 pic.twitter.com/XAr2uN5BS5

— mahmoud kahraba (@MKahraba) May 5, 2023

Niet enkel naar de buitenwereld toe durft het al eens te rommelen vanuit Zamalek. Ook intern stond de bestuurskamer vorig jaar op haar kop. De hele Raad van Bestuur kondigde prompt haar vertrek aan, onder meer vanwege de aanzienlijke schuldenberg en de bijbehorende problemen rond de vergunningen van enkele spelers. Daarop werden er verkiezingen uitgeschreven. In oktober 2023 trok het kamp van Hussein Labib die met ruim verschil naar zich toe. Zij staan nu aan het begin van een ambtstermijn die op papier vier jaar zou moeten duren. Op papier, vermelden we wel degelijk.

Over prinsen en farao's
Alle bestuurlijke strubbelingen buiten beschouwing gelaten staat Zamalek in Egypte en ver daarbuiten toch voornamelijk bekend als voetbalgrootmacht. De erelijst spreekt voor zich, net als enkele legendarische spelers die de club naar boven hebben gestuwd. Aan het begin van deze eeuw mocht Hazem Emam zich de absolute sterspeler noemen. Als die naam niet bekend in de oren klinkt, zal de volgende dat wel doen: Ahmed Hassan. De Farao bracht ooit het Astridpark in vervoering en leek zijn gezegende carrière af te sluiten bij Al-Ahly. Totdat hij in 2011 nog een laatste overstap maakte naar … de vijand uit Zamalek!

Met hen zal Hoefkens echter niet samenwerken, aangezien zowel Emam als Hassan al enige tijd genieten van een welverdiend pensioen. De meest ronkende naam in de huidige selectie is die van Shikabala. Ook hij zet de supporters van RSC Anderlecht ongetwijfeld aan het mijmeren. In 2010 wilden de Brusselaars de prins van het Egyptische voetbal inlijven, maar na een schimmig spel (met zelfs een rechtszaak bij de FIFA tot gevolg) bleef die gewoon in zijn thuisland. Shikabala is een kind aan huis bij Zamalek, waar hij al op zijn achtste zijn eerste voetbalpasjes zette. Inmiddels telt de sierlijke linkspoot 37 lentes. Zijn oude knoken staan hem niet meer toe om wekelijks te schitteren, maar als invaller is zijn verfijnde linker af en toe nog van goudwaarde.

Derbykoorts
Als het voor Hoefkens na Club Brugge en Standard al een drijfveer zou zijn om te ontsnappen aan de druk van een topclub, dan verbreekt hij best zo snel mogelijk elk contact in de onderhandelingen. Bij Zamalek snakt men namelijk naar een nieuwe hoogconjunctuur. Of die er in 2024 van komt, is zeer de vraag. Momenteel staat het pas twaalfde in de Egyptische Premier League, met elf punten uit acht wedstrijden. De achterstand op koploper ZED bedraagt acht punten, al heeft die laatste wel al twee duels meer afgewerkt. Hoe dan ook wordt het voor eender welke trainer een flinke klus om nog richting de titel te wippen. Dat Zamalek haar thuiswedstrijden niet in het eigen stadion afwerkt, helpt daar niet bij. Na een capaciteitsverlaging is dat te klein uitgevallen. De huidige thuishaven is het Cairo International Stadium, dat wel steevast goed gevuld zit.

De competitie in het land van de piramides hervat pas midden februari. De eerste opdracht voor Zamalek belooft meteen een bloedhete te worden: de stadsderby tegen erfvijand Al-Ahly. Die burenstrijd wordt tot de hevigste ter wereld gerekend. Meer dan 50 miljoen kijkers volgen het vanop de televisie, voornamelijk in Afrika en het Midden-Oosten. Het is overigens al van 2020 geleden dat Zamalek de clash nog eens kon winnen in competitieverband. Als Hoefkens daarin zou slagen, bouwt hij in één klap een leuke buffer op voor de komende maanden op weg naar – wie weet – het faraoschap.