Van WK-winnaars tot vertrek naar aartsrivaal: opvallende wintertransfers in JPL

Van WK-winnaars tot vertrek naar aartsrivaal: opvallende wintertransfers in JPL

12 januari om 15:43
Laatste update: 12 januari om 15:43

De wintertransferperiode is aangebroken en dat betekent dus ook weer heel wat deals bij de Belgische clubs. Af en toe gebeuren er dan ook wel enkele opvallende deals. Dat is ook de laatste tien jaar meermaals het geval geweest. VoetbalPrimeur.be zet enkele opvallende deals van de voorbije jaren op een rijtje.

David Pollet (Sporting Charleroi naar RSC Anderlecht, 2014)
Beginnen doen we bijna exact tien jaar geleden met de transfer van Pollet naar RSC Anderlecht. De Franse Belg was nog maar één seizoen actief bij Charleroi, maar wist zich toch meteen in de kijker te spelen. Hij had dat seizoen al elf keer gescoord in de JPL. Goed genoeg om Herman Van Holsbeeck te overtuigen en Pollet aan te trekken.

Een groot succes werd dat echter niet. Bij Anderlecht kreeg Alekander Mitrovic de voorkeur op Pollet en slechts zes maanden later verhuisde de spits alweer richting KAA Gent. Hij speelde uiteindelijk slechts twaalf keer voor de Brusselaars.

Jonathan Legear (Terek Grozny naar KV Mechelen, 2014)
Datzelfde jaar zagen we ook Jonathan Legear terugkeren naar ons land. Bij RSC Anderlecht drie keer de titel gepakt en een lucratieve transfer nar Rusland kunnen verzilveren, maar daar liep het een pak minder voor de tweevoudige Rode Duivel. Na 3,5 seizoenen keerde Legear terug naar België en trok hij verrassend naar KV Mechelen.

De flankaanvaller was echter duidelijk niet meer Mister Europe van RSC Anderlecht en speelde uiteindelijk slechts drie partijen voor Malinwa. Legear had echter een voorakkoord met Olympiakos en trok de zomer daarop naar de Griekse topclub. Ook dat werd geen succes.

Maarten Martens (PAOK Saloniki naar Cercle Brugge, 2015)
Een jaar later kregen we opnieuw een Rode Duivel die terugkeerde naar ons land. Martens, die inmiddels in Griekenland actief was voor PAOK, werd voor een half jaar uitgeleend aan Cercle Brugge. Tevens ook pas zijn tweede periode als prof in ons land na één invalbeurt bij RSC Anderlecht.

Ook dat bleek geen absolute voltreffer te zijn. Martens was wel een basispion bij de Bruggelingen, al wist hij de Vereniging niet te behoeden van degradatie. Hij speelde twaalf partijen voor Groen-Zwart en besloot in augustus van dat jaar uiteindelijk om te stoppen met voetballen.

Stefano Denswil (Ajax naar Club Brugge)
Het eerste succesverhaal in de lijst is dat van Denswil. Verliet in 2015 Ajax voor zijn eerste avontuur bij Club Brugge. Speelde tot de zomer van 2019 voor de Bruggelingen en wist daarin twee titels te pakken.

Trok daarop richting het buitenland en speelde nog voor Bologna alvorens in de winter van 2021 ook nog even terug te keren naar Club Brugge en een derde en laatste titel te pakken met Blauw-Zwart.

Joan Capdevilla (North East United naar Lierse SK, 2015)
Datzelfde seizoen kregen we ook de spraakmakende transfer van Capdevilla naar Lierse. WK en EK-winnaar met Spanje, maar nu actief op het Lisp. De Spaanse veteraan moest Lierse helpen in de degradatiestrijd en voor extra ervaring zorgen achterin.

Veel heeft Lierse echter niet gehad aan de linksachter. Hij speelde slechts vier partijen voor de club. Lierse wist zich echter wel te verzekeren van behoud dat seizoen.

Victor Valdes (Manchester United naar Standard, 2016)
Spanjaarden leken de weg naar ons land gevonden te hebben, want een jaar later kwam een zo mogelijk nog grotere naam richting de JPL. Niemand minder dan Victor Valdes. Voor een lange tijd basispion bij het grote Barcelona, maar nu zijn weg verloren bij Manchester Unite.

Standard moest hem weer plezier bezorgen. Valdes wisselde bij de Rouches goede prestaties af met mindere prestaties en kende uiteindelijk een korte periode in ons land. Het bleef bij een half seizoen Standard, waarin hij de Croky Cup wel wist te winnen na winst tegen Club Brugge in de finale.

Mbark Boussoufa (Lokomotiv Moskou naar KAA Gent, 2016)
Ook dat jaar keerde Boussoufa nog even terug bij KAA Gent. De terugkeer van de publiekslieveling van RSC Anderlecht was een verrassing voor velen, waaronder ook toenmalig Gent-trainer Hein Vanhaezebrouck.

Boussoufa werd in het slot van de transferperiode aangetrokken, maar wist zich nooi door te zetten door onder andere de zure relatie met Vanhaezebrouck. De trainer haalde in de pers enkele ekren zelfs uit richting de middenvelder, die uiteindelijk elf keer uitkwam voor de Buffalo's. Boussoufa lijkt het Vanhaezebrouck ook nog steeds niet vergeven te hebben. In 2020 noemde hij de trainer nog "een zielig persoon".

Rob Schoofs (STVV naar KAA Gent, 2016)
Wie ook geen al te beste relatie had met Vanhaezebrouck, was Rob Schoofs. Inmiddels is hij een meubelstuk bij KV Mechelen, maar hij speelde ook héél even voor KAA Gent. De Buffalo's haalden hem eind januari weg bij STVV, al zat een doorbraak voor de toen jonge twintiger er nooit in.

Speelde voor Gent uiteindelijk wel 23 partijen, maar de concurrentiestrijd tegen onder andere Sven Kums en Renato Neto bleek te stevig. Verhuisde in de zomer van 2017 uiteindelijk naar KV Mechelen, waar hij al jaren een belangrijke sterkhouder is.

Transferwinter KRC Genk 2017
De transferwinter van KRC Genk in 2017 is misschien wel één van de beste transferwinters van de laatste jaren van een Belgische club. Met Aly Samatta, Nikolaes Karelis en Ruslan Malinovskyi haalde Genk in die periode namelijk drie absolute smaakmakers.

Karelis kende ups en downs bij Genk, maar Malinovskyi en Samatta werden wel echte publiekslievelingen en prijzenpakkers met Genk. Maakten deel uit van het kampioenenteam van Philippe Clement bij Genk, dat in 2019 de titel pakte. Samatta keerde in 2022 ook nog even terug naar Genk. Dat werd echter geen succes.

Brandon Mechele (Club Brugge naar STVV, 2017)
Hij speelde zowat zijn hele voetbalcarrière bij Club Brugge, waarmee hij maar liefst vijf keer de titel pakte. Toch zit er één korte periode bij STVV in voor Brandon Mechele. Begin 2017 verhuisde Mechele, nadat hij al drie seizoenen volwaardig in de A-kern zat van Blauw-Zwart, even naar STVV.

Daar kreeg hij Ivan Leko als trainer en speelde hij een belangrijke rol bij de Kanaries. Achttien wedstrijden en twee doelpunten later keerde hij terug naar Club Brugge en won hij nog vier keer de titel met Blauw-Zwart.

Mathew Ryan (Valencia naar KRC Genk, 2017)
Ook geliefd bij Club Brugge, maar even uitkomend voor de concurrentie: Mathew Ryan. Na een moeilijke periode bij Valencia hoopte de Australiër zijn carrière opnieuw te kunnen lanceren bij Genk.

Speelde 24 partijen voor de Limburgers en wist daarin maar liefst elf keer de nul te houden. De zomer daarop trok hij richting Brighton, waar hij enkele mooie jaren kende.

Adrien Trebel (RSC Anderlecht naar Standard, 2017)
Misschien wel één van de meest veelbesproken transfers van de laatste jaren. In 2017 verliet Adrien Trebel Standard, waar hij toen net zijn kapiteinsband verloor. KAA Gent wilde de middenvelder dolgraag in huis halen en onderhandelde met de middenvelder. Het werd uiteindelijk aartsrivaal Anderlecht.

Een verrassing voor velen, waaronder ook de fans van Standard. Het was een transfer die Anderlecht uiteindelijk niet al te veel opleverde.

Veel blessureleed, een bijzonder stevig loon en nooit echt overtuigende prestaties zorgde ervoor dat Trebel als één van de floptransfers van het decennia werd gezien bij Anderlecht. Verliet afgelopen zomer uiteindelijk Anderlecht transfervrij en trok naar Charleroi, waar hij amper aan bod komt.


Dylan Lambrecth (RFC Liege naar RSC Anderlecht, 2017)
Voor veel voetbalvolgers ongetwijfeld een onbekende naam. De spits wist in 2016 flink wat indruk te maken bij toenmalige amateurclub RFC Liège en scoorde veertien doelpunten in zestien wedstrijden. Het leverde hem een toptransfer naar Anderlecht op, waar hij uiteindelijk geen enkele keer voor uitkwam.

Na uitleenbeurten aan Roeselare en toenmalig tweedeklasser Union SG werd zijn contract in 2018 ontbonden bij Anderlecht. Speelde sindsdien nog voor enkele amateurclubs.

Takehiro Tomiyasu (Avispa Fukuoka naar STVV, 2018)
Een heus succesverhaal in ons land is dat van Tomiyasu. Begon aan zijn Europees avontuur in 2018 bij STVV, dat hem weghaalde bij Avispa Fukuoka. Wist er al snel te overtuigen en na anderhalf seizoen en 41 partijen voor de Kanaries zette hij de volgende stap.

De Japanner verhuisde naar Bologna, waar hij ook daar een belangrijke pion was. Speelt sinds de zomer van 2021 voor Arsenal.

Tom De Sutter (KV Oostende, 2019)
Wie Tom De Sutter zegt, denkt ongetwijfeld aan Cercle Brugge, RSC Anderlecht of Club Brugge. De aanvaller kwam echter ook heel even uit voor KVO. Na een half seizoen zonder club gezeten te hebben trok de spits richting KVO.

Voor de kustploeg speelde hij uiteindelijk nog achttien partijen en wist hij vier doelpunten te scoren. Een langer verblijf bij KVO zat er echter niet in. De Sutter verhuisde richting FC Knokke en stopte een jaar later met voetballen.

Jelle Vossen (Club Brugge naar Zulte Waregem, 2020)
Goed voor veel doelpunten en flink wat prijzen gepakt met Club Brugge, maar voor Vossen zat het Brugs verhaal er in 2020 op. De aanvaller besloot om naar Zulte Waregem te verhuizen, waar hij inmiddels ook een meubelstuk is geworden.

Vossen kende voorlopig mooie en minder mooie momenten bij Zulte Waregem. Hij speelde tot dusver al 120 partijen voor die club en heeft er nog een contract tot medio 2025.

Terem Moffi (Riteriai naar KV Kortrijk, 2020)
In het verleden haalde KV Kortrijk weleens enkele opvallende namen, waarvan Moffi er eentje was. KVK haalde de Nigeriaan weg uit Litouwen en zag de spits als een speer aan zijn carrière bij KVK beginnen.

Was in elf partijen goed voor vijf doelpunten en verzilverde de zomer daarop meteen een toptransfer naar FC Lorient voor acht miljoen euro. Nadat hij ook daar wist te overtuigen betaalde OGC Nice afgelopen zomer 22 miljoen euro voor de spits.

Abdoulay Diaby (Getafe naar RSC Anderlecht, 2021)
Een andere pion die uitkwam voor zowel Club Brugge als RSC Anderlecht, is Diaby. De Malinese spits pakte een titel met Blauw-Zwart, maar werd in 2021 persona non grata nadat hij op huurbasis richting paars-wit trok en er voor het rugnummer 23 koos.

Onder trainer Vincent Kompany moest hij voorin bij de Brusselaars voor meer concurrentie en doelpunten gaan zorgen, maar bleek de concurrentiestrijd met onder meer Lukas Nmecha te stevig. Speelde twaalf partijen voor Anderlecht en scoorde daarin drie keer. In de Play-Offs was het echter helemaal afgelopen verhaal voor Diaby bij Anderlecht en speelde hij geen minuut.

Joachim Van Damme (KV Mechelen naar Standard, 2022)
Uiteindelijk was er ook nog de transfer van Joachim Van Damme. Die in 2022 plots zijn eerste kans bij een Belgische topclub kreeg. De middenvelder verliet KV Mechelen verrassend voor Standard. Een omstreden transfer, die ook bij de supporters veel vraagtekens opleverde.

Mede door blessures kwam hij echter amper aan bod bij de Rouches en speelde hij slechts vier partijen voor de Rouches. Zes maanden later werd hij verhuurd aan SK Beveren en afgelopen zomer werd zijn contract bij Standard verbroken. Sindsdien zit hij zonder club.

Ruud Vormer (Club Brugge naar Zulte Waregem, 2023)
Eindigen doen we met het vertrek van Ruud Vormer bij Club Brugge. Een icoon van Blauw-Zwart, maar al even overbodig geworden bij de Bruggelingen. Na maanden op de bank gezeten te hebben, koos hij voor een nieuw avontuur bij Essevee.

Die club moest hij van behoud verzekeren, maar onder andere een blessure gooide roet in het eten. Besloot afgelopen zomer ondanks de degradatie om toch bij de club te blijven.