De 50 figuren van 2023 (10-6)

De 50 figuren van 2023 (10-6): van overtuigende Fredberg naar Antwerpse diamant

1 januari om 22:00
Laatste update: 2 januari om 11:00

Het nieuwe jaar is op gang getrapt, maar onze redactie kijkt nog één keer over de schouder naar 2023. In het jaar van de historische dubbel van Royal Antwerp FC staken een heleboel figuren hun hoofd boven het maïsveld uit, Belgen of buitenlanders die hun brood verdienen in ons land. VoetbalPrimeur.be tracht daar een eigenzinnige top-50 uit samen te stellen. In deze aflevering: nummers 10 tot en met 6.

10. Jesper Fredberg
Zelden lag de druk op een sportief directeur hoger. Na jaren vol treurnis en machtswissels snakt(e) het paars-witte publiek openlijk naar betere tijden. In zijn allereerste mercato voor RSC Anderlecht, die van januari 2023, wist Fredberg de zwartkijkers onder de fans niet bepaald te overtuigen. De resultaten gaven die laatste groep gelijk: de recordkampioen sloot de boeken op een bedroevende elf plek. Voor een gelijkaardig beschamende eindstand moesten we al 86 jaar terug in de tijd flitsen …

Die historische lage notering zette Fredberg afgelopen zomer voor het blok. Ditmaal moest zijn transferbeleid er boenk op zijn. En zo geschiedde. De Deen schoot betrekkelijk laat in gang, maar vinkte wel netjes elk vooropgesteld doel af. De kern werd flink versterkt met enkele ervaren, ronkende namen, vaak met een Deens lijntje: Thomas Delaney, Mats Rits, Kasper Schmeichel … Als toetje serveerde meesterchef Fredberg een voormalige Gouden Schoen in de persoon van Thorgan Hazard. Of die kwaliteitsinjectie ook naar zilverwerk leidt, valt pas in 2024 te bekijken. In tussentijd heeft de sportief directeur zichzelf wel al krediet gekocht.

9. Vincent Mannaert
Zelfde functie, andere tendens. Terwijl Fredberg zich nog volop naar boven werkt op de JPL-ladder, komt er binnen zes maanden een einde aan een bijzonder succesvol tijdperk op Jan Breydel. Met Mannaert zwaait dan de architect van het Club Brugge 2.0 af. Alom geprezen als het stichtende voorbeeld onder de Belgische sportbestuurders loodste hij Blauw-Zwart de 21e eeuw binnen. Dankzij jarenlang hard en verstandig werk verschoof de vaandel van ons vaderlandse voetbal het voorbije decennium richting West-Vlaanderen.

Ondanks die enorme verdiensten krijgt het afscheid van Mannaert een zwart randje. 2023 heeft namelijk aangetoond dat de rek er echt wel uit is. Zijn welbekende alcoholprobleem, waar hij in een interview openhartig over vertelde, vormt slechts een deel van de verklaring voor de verstoorde relatie met Bart Verhaeghe. Aan alle mooie liedjes komt ooit een einde, zeker? Met Bob Madou vond Club alvast een nieuwe CEO. Wie de sportieve touwtjes in handen zal nemen, moet nog blijken. Het zijn grote schoenen om te vullen.

8. Jérémy Doku
Het nieuwste kroonjuweel van de Rode Duivels heeft het afgelopen jaar de stap naar de wereldtop gezet. Daar heeft de nationale ploeg zichtbaar de vruchten van geplukt tijdens haar EK-kwalificatiecampagne. Na een ellenlange periode vol lichamelijke kommer en kwel deed het iedere liefhebber deugd om Doku in het voorjaar weer te zien dartelen als vanouds, toen nog bij Stade Rennes. Ook Pep Guardiola viel in zwijm. Manchester City plaatste onze landgenoot centraal in haar zomerse transfervizier. Met een cheque van 60 miljoen euro achter de hand schiet dat net iets gemakkelijker.

De overstap an sich lokte hier en daar al verbazing uit, maar de wijze waarop Doku zich vanaf minuut één presenteerde in Manchester, deed pas helemaal monden openvallen. In geen tijd stak de 21-jarige Antwerpenaar Jack Grealish voorbij in de hiërarchie. Met zijn verschroeiende versnellingen en onnavolgbare schijnbewegingen voegt hij het vleugje magie toe wat wel eens durft te ontbreken in het hyperrigide Guardiola-bal. Jammer genoeg stak het broze lichaam in de wintermaanden opnieuw een stok(je) tussen de wielen.

7. Vincent Kompany
Voor alles is er een eerste keer. Een Belgische manager in de Premier League, dat was één van de strafste primeurs uit 2023. Ergens stond het in de sterren geschreven dat Kompany die mijlpaal op zijn naam zou mogen schrijven. Het mooie aan het verhaal is dat de Brusselaar zijn pad volledig zelf gebaand heeft. Zorgde zijn keuze voor Burnley FC nog voor enige sceptis, dan was daar in de lente al lang niets meer van te merken. Met een straatlengte voorsprong en een historisch hoog puntentotaal katapulteerde Kompany zijn Clarets terug naar het hoogste niveau.

Om ook die uitdaging vol goeie moed aan te vatten, richtte hij zich als vanouds op de Belgische markt. Bart Verbruggen glipte door zijn vingers, maar met Mike Trésor stak er wel een andere smaakmaker uit de JPL het Kanaal over. Die bleef voorlopig eerder in de schaduw in een nochtans bijzonder lastige heenronde. Het wordt een huzarenstuk om degradatie te vermijden, maar Kompany is niet of nauwelijks bereid om toegevingen te doen. Ook in Engeland weet men intussen: the only way is his way.

6. Arthur Vermeeren
In het Antwerpse wonderjaar vervulde een koorknaapje één van de hoofdrollen. Slechts enkelingen uit het Europese voetbal vergaarden in 2023 meer speelminuten dan Vermeeren. En dat voor een achttienjarige! Intussen valt de tiener niet langer weg te denken uit de basiself van Mark van Bommel. Als metronoom van het elftal zet hij de lijnen uit, in de eerste plaats dankzij zijn hoogontwikkelde spelinzicht en uiterste precisie in de passing. Nog voor zijn loopbaan goed en wel op volle toeren draait, is zijn prijzenkast er al wel bij gevaren.

Ook buiten Antwerpen is zijn naam nu een begrip geworden. Zijn debuut bij de Rode Duivels is al afgestreept en ook in de Champions League trok Vermeeren de lijn vrolijk door, met enkele glansprestaties én statistieken. Altijd handig om een toptransfer af te dwingen naar pakweg FC Barcelona. Daarrond gonsde het de laatste weken van de geruchten, maar de nuchterste van allemaal blijkt gewoon … Vermeeren zelf. Niets overhaasten is het wijze credo. Het stelt de Bosuil nog even gerust: tot nader order mag ‘Tuur, Tuur, Tuur’ van de tribunes blijven rollen.