Zelfs het degradatiespook heiligt de middelen niet: Kompany houdt geloof in aanpak

De zoveelste opdoffer. Afgelopen zaterdag leken Kompany en zijn troepen eindelijk op weg naar een kentering. Een strafschoptreffer van Jay Rodriguez kort na rust leverde een welgekomen bonus op tegen West Ham United. Lange tijd hield de defensie stand, maar een eigen doelpunt van Dara O’Shea in minuut 86 zette de sluizen alsnog open. Uiteindelijk zou de boot helemaal water maken, want Tomas Soucek zette luttele tellen later zowaar de 1-2 op het scorebord. De thuisfans dropen bedrukt af, na een zevende opeenvolgende nederlaag. Komend weekend is het exact twee maanden geleden sinds Burnley voor het laatst mocht juichen in de Premier League …

Het spreekt voor zich dat er zich donkere wolken samenpakken boven de promovendus, die met amper vier punten aan het einde van november de slechtste PL-start ooit in de boeken zet. Geen record om trots op te zijn … Vanzelfsprekend komt de trainer dan in het oog van de storm te staan, zelfs als die de welluidende naam van Kompany draagt. De aanpak van de gewezen Rode Duivel wordt steeds vaker in vraag gesteld, niet alleen bij de eigen aanhang, maar ook in de Engelse media. Het is ofwel slagen op zijn manier, ofwel ten onder gaan met het hoofd rechtop. Aan compromissen waagt hij zich niet.

Net vanwege die ingesteldheid werd Kompany afgelopen seizoen overladen met lofbetuigingen. Het oer-Britse Burnley had hij in enkele maanden tijd omgebouwd tot een sexy, moderne ploeg met afgetekende patronen en een ongeziene durf aan de bal. Opbouwen vanop de eigen achterlijn was en is nog steeds het devies. Die arbeid resulteerde in een historische monstervracht aan punten in de Championship. Toen al werd echter gewaarschuwd dat er in de Premier League andere maatstaven gelden. De naïviteit die sommigen Kompany verwijten, lijkt de trainer nu effectief parten te spelen.

De filosofie
De cijfers geven de criticasters eerder gelijk. Neem nu het balbezit. Vanzelfsprekend heeft Burnley in topwedstrijden tegen pakweg Manchester City of Arsenal FC de bal aan de tegenstander moeten laten. Geen schande, maar stiekem haat Kompany dat. Zelfs tegen Newcastle United en Tottenham Hotspur, nochtans ook twee hoogvliegers, waren The Clarets in dat opzicht ongeveer de evenknie. Wanneer ze de mindere goden uit de Premier League in de ogen kijken, eisen ze steevast het leer op. Een lovenswaardige ingesteldheid, maar is het ook de sleutel naar puntengewin?

Als het van Kompany zelf afhangt, luidt het antwoord rechtuit ‘ja’. Tijdens de voorbije sombere weken bleef onze landgenoot zijn positieve zelve. Steeds opnieuw hamert hij op dezelfde nagel: Burnley zal tot het einde van de rit blijven voetballen volgens zijn normen en waarden. Lukt het niet om het behoud op die manier af te dwingen? Jammer, maar helaas. Na de klap tegen West Ham noemde Kompany zijn werkgever niet voor het eerst een ‘instituut’. Het doel heiligt niet altijd de middelen, met andere woorden. Ook instituten zijn echter niet immuun voor degradatie.

Binnen het clubbestuur hanteert men in ieder geval een realistischere benadering. Tot op heden blijft Kompany geruggesteund, maar enkele weken geleden doken er al kritische geluiden op. Vanuit de bestuurskamer klonk toen onvrede over de matige sfeer op Turf Moor. Een openlijke link met de aanpak van de coach werd niet gelegd, maar tussen de regels door viel duidelijk te verstaan dat het publiek zich niet helemaal kan verzoenen met de spelstijl. Hoe dan ook is het gebrek aan decibels in het stadion een weerkerend thema. Is het toeval dat Burnley op eigen grond al haar zeven duels verloor? Recent lanceerde de club alvast een vacature in de hoop om een nieuwe … trommelaar te vinden. Niet meer dan een fait divers, zou je denken, maar wel eentje die een deel van het probleem blootlegt.

Opportunist vermijdt de kist
Anno 2023 bestaat de hoeveelheid aan data zoals bekend uit veel meer dan enkel balbezitgegevens. Vooral aanvallend knelt het schoentje bij Burnley. Slechts tien doelpunten maakte de hekkensluiter tot dusver, waarmee het ook in dat nevenklassement afgetekend laatste staat. Nochtans presteert het elftal van Kompany niet bepaald ondermaats in vergelijking met het aantal ‘expected goals’. Anders uitgedrukt: het is niet zo dat een resem onmisbare kansen om onverklaarbare redenen de nek werden omgewrongen. Ook op het vlak van schoten richting en/of op doel hoeft Burnley zich niet te schamen ten opzichte van de concurrentie.

Totaal aantal schoten en aantal schoten ‘on target’ bij de laatste vier uit de stand:
17. Luton Town – 171 (41)
18. Sheffield United – 123 (33)
19. Everton FC – 232 (76)
20. Burnley FC – 161 (52)

In vergelijking met Luton of Sheffield valt Burnley dus zeker niet minder doelgericht te noemen, eerder omgekeerd. De cijfers van Everton steken ertussenuit, maar dat komt natuurlijk omdat The Toffees tot voor hun straf gewoon tien punten meer hadden verzameld. Het brengt de belangrijkste wetmatigheid uit de voetbalsport nog eens ter herinnering: wie wil scoren, moet naar doel trappen. Een gebrek aan pogingen valt niet waar te nemen bij Burnley, maar criticasters zullen beweren dat het toch allemaal wat directer mag, in plaats van het vakkundige gebrei waar Kompany zo wild van wordt.

Maar goed, de data brengen geen structurele tekortkomingen naar boven. De ballen vliegen er voorlopig simpelweg niet in, punt. Daar is zeker een ongezonde dosis pech mee gemoeid. Wat evenmin helpt, is dat topschutter Lyle Foster (ex-KVC Westerlo) momenteel onbeschikbaar is door mentale problemen. Overigens kan niemand Kompany verwijten dat hij niet naar oplossingen zou zoeken, weliswaar steevast vanuit zijn eigen filosofie. Op de openingsspeeldag bekampte hij ex-club Man City in een 5-4-1, om vervolgens geregeld te wisselen tussen 4-2-3-1 en een klassieke 4-3-3. De afgelopen weken zweert Vince The Prince eerder bij een 4-4-2. Bovendien heeft hij na dertien speeldagen al 25 spelers laten opdraven. Van koppigheid getuigt dat niet zozeer.

Gemiste transferzomer
Al dat geschuifel ten spijt blijft de puntenoogst van Burnley ver beneden peil. Komt het niet gewoon neer op een gebrek aan kwaliteit in de kern? Mocht dat zo zijn, geldt dat niet als uitvlucht voor Kompany, aangezien hij zijn spelersgroep grotendeels zelf heeft mogen samenstellen. Over een gebrek aan budget viel ook al niet te klagen. Burnley spendeerde afgelopen zomer ruim honderd miljoen euro, zowat twee derde van alle clubs in de Jupiler Pro League samen … Net als in zijn eerste jaar speurde Kompany opnieuw vooral de Belgische markt af, met Hannes Delcroix en Mike Trésor als vondsten. Tot nu toe hebben zij niet meer dan een bijrolletje vervuld.

Datzelfde kan gezegd worden van Zeki Amdouni, de diepe spits die voor 18,6 miljoen euro overstapte van Basel FC. Die hoge transfersom betaalde hij voorlopig terug met één doelpuntje. Een andere aanvallende zomerversterking, de Italiaan Luca Koleosho, moet zijn rekening nog openen. Aangezien die laatste slechts negentien jaar jong is, valt hem dat te vergeven. Ook dat is een mogelijke verklaring voor de slappe prestaties: de kern is behoorlijk groen achter de oren. Met een gemiddelde leeftijd van 24,6 jaar verschijnt enkel Chelsea FC met een jeugdiger gelaat aan de aftrap. Beginnersfoutjes betaal je onderaan cash.

Alle barometers staan in het rood, maar voor wanhoop is het toch nog een tikkeltje te vroeg. Als Burnley één excuus mag inroepen, is het wel de loodzware start die het gekend heeft. De kalendermaker spaarde The Clarets niet bij hun terugkeer naar het hoogste niveau. In hun eerste vijf wedstrijden stonden onder meer Manchester City, Aston Villa, Tottenham en Manchester United op het menu. Slik. Een mager tussentijds rapport viel daarom te voorspellen, al duurt de droogte nu wel érg lang. Die harde eerste weken houden nu een voordeel in: Kompany en co kunnen zich optrekken aan een milder programma. Voor Kerstmis kijkt Burnley nog vier keer een club uit de rechterkolom in de ogen. Als er bij de kalkoen nog steeds maar vier streepjes achter de naam staan, gaan de alarmbellen pas echt af op Turf Moor. Al zal de kerstboodschap van Kompany er inhoudelijk niet op veranderen.