De magie van Ibrox en Celtic’s hete adem: Clement kan hartje ophalen bij Rangers

De Glasgow Rangers, zo staat de grootmacht uit Schotland in voetbalkringen bekend. Nochtans is de officiële benaming voor de club wel degelijk ‘Rangers FC’. Wie Rangers zegt, zegt in één adem ook Celtic. De geschiedenis van beide aartsrivalen is onlosmakelijk met elkaar verweven, in die mate zelfs dat hun onderlinge rivaliteit nauwelijks ruimte laat voor andere clubs om een straaltje van het (schaarse) Schotse zonlicht mee te pikken. In Schotland speelt of Celtic of Rangers kampioen, dat weet zelfs de ergste voetballeek. De laatste uitzondering dateert alweer van 1985, toen Aberdeen FC onder leiding van ene Sir Alex Ferguson de traditionele powerhouses eens kon verontrusten.

Een zeldzame valse noot van het duet dat Celtic en Rangers nu al ruim een eeuw opvoeren. In totaal verdeelden de kemphanen 108 Premierships onder elkaar. Anno 2023 staat het onderlinge scorebord op 55-53 in het voordeel van … Clements kersverse werkgever. Daar schuilt meteen een mogelijk gevaar voor onze landgenoot. Aangezien hij zijn krabbel zette onder een overeenkomst tot de zomer van 2027, is het best mogelijk dat de Schotse heerschappij onder zijn bewind van kleur verandert. Die schande moet ten allen koste vermeden worden! Daarvoor zal Clement wel het momentum moeten keren. Sinds 2012 gingen elf van de twaalf titels immers naar Celtic …

Enkel in 2021 slaagde Rangers er nog eens in om de recente hegemonie van groen-wit te doorbreken. Met daarnaast slechts één Schotse beker in zowat vijftien jaar tijd heeft de lokale conciërge de sleutel van de trofeeënkast niet al te vaak moeten bovenhalen. Historisch gezien gaat de club dan ook door een dal. Dat dal heeft Rangers eigenhandig gegraven, meer bepaald in de vorm van financiële putten. In 2012 kwam het onder ‘administration’ te staan, wat zoveel betekent als onder curatele. De trotse recordkampioen had namelijk tientallen miljoenen openstaande schuld staan, voornamelijk bij banken. Een herstart in vierde klasse bleek het enige redmiddel. Gesteund door haar fenomenale aanhang meldde Rangers zich in 2016, na drie promoties in vier jaar tijd, alweer terug onder de mensen. Niettemin heeft Celtic van die korte afwezigheid gebruik gemaakt om een voorsprong uit te bouwen die vandaag de dag nog steeds niet helemaal is weggewerkt.

Religie in tempel Ibrox
Het is het voorbije decennium dus geen pretje geweest om als Rangers-fan over straat te lopen in Glasgow. In 2022 beleefde het hondstrouwe legioen nochtans een hoogtepunt van jewelste: tegen elke verwachting in schopte Rangers het tot de finale van de Europa League. Exact vijftig jaar na de eerste en enige Europese triomf (een Beker voor Bekerwinnaars) volgde een uitgelezen mogelijkheid om het blazoen weer op te smukken. Het duel met Eintracht Frankfurt draaide echter uit op een deceptie: na een nagelbijter wezen strafschoppen de Duitsers aan als winnaars. Geen sportief summum, maar toch staat de dag in elk blauw-wit geheugen gegrift.

De vele supporters maakten er immers een onvergetelijke dag van in finalestad Sevilla. Met liefst 100.000 (!) zakten ze af naar Andalusië, volgens verschillende bronnen de grootste volksverplaatsing die een clubelftal ooit op de been heeft gebracht. Het vat de kracht van de club samen. Bij Rangers is voetbal religie, net als bij Celtic overigens. De tempel van dienst draagt een naam als een klok: Ibrox. Ongetwijfeld kijkt Clement nu al met kippenvel uit naar zijn vuurdoop op die heilige grond, die deze zaterdag gepland staat. Elke thuiswedstrijd opnieuw zitten 50.817 uitzinnige fans klaar om de ziel uit hun lijf te schreeuwen voor hun grote liefde. Nu ja, zitten … Hoewel het uitsluitend om zitplaatsen gaat, staat de meerderheid gewoon negentig minuten lang recht. Er zijn trouwens plannen om Ibrox nog met enkele duizenden plekjes uit te breiden.

De magie van Ibrox spreekt al sinds oudsher tot de verbeelding. En die 'oudsher' blijkt bijzonder lang geleden: in 1899 al werd het stadion plechtig ingewijd. Binnenkort viert het voetbalicoon dus haar 125e verjaardag. Haar stokoude leven is doorspekt met prachtige momenten, maar helaas vielen er ook enkele zwarte bladzijden te betreuren. Enkele jaren na haar opening stortte een houten tribune in. Het grootste drama speelde zich echter af op 2 januari 1971, niet toevallig tijdens een Old Firm. Na een late 0-1 van Celtic besloten een heleboel thuisfans het stadion al te verlaten, totdat Rangers onverhoopt toch nog een gelijkmaker lukte. Toen iedereen wilde terugkeren om in de vreugde te delen, moest een trapleuning het begeven. Daarop vielen er 66 doden en een tweehonderdtal gewonden te betreuren. Van een Gelukkig Nieuwjaar was destijds geen sprake in Glasgow …

Hunkerend naar eremetaal
Nu de hete adem van Celtic in de nek hijgt om het kampioenenrecord over te nemen, krijgt Clement slechts één opdracht mee: trofeeën pakken. Op dat vlak lijkt Rangers een geschikte keuze gemaakt te hebben. Als één Belg het immers gewend is om voor de prijzen te spelen, is het Clement wel. In zijn actieve loopbaan bouwde hij tien jaar mee aan successen bij Club Brugge en ook als trainer was hij steevast werkzaam bij clubs die bovenin meedraaien, op zijn debuut bij Waasland-Beveren na dan. Met KRC Genk en Club Brugge kroonde de Antwerpenaar zich drie jaar op rij tot landskampioen, waarna hij bij AS Monaco keurig werk afleverde met een jonge en instabiele kern. Die prestaties hebben het Rangers-bestuur over de streep getrokken.

Bijgevolg treedt Clement in de illustere voetsporen van voorgangers als Dick Advocaat, Paul Le Guen, Steven Gerrard en Giovanni van Bronckhorst. Dat hij pas de eerste Belgische trainer is die de sleutels van Ibrox in handen krijgt, hoeft niet te verbazen. Dat ligt niet alleen aan het beperkte internationale bereik van onze coaches, maar evenzeer aan het patriottische bewind bij Rangers. Tot 1998 bezat de manager namelijk steevast de Schotste nationaliteit. Pas sinds kleine generaal Advocaat zijn intrede maakte, staan de poorten steeds vaker open voor buitenlandse inbreng.

Diezelfde spreidstand valt waar te nemen in de samenstelling van de selectie. Clement krijgt straks een grotendeels Britse spelersgroep onder zijn vleugels, waarin een klein tiental ‘buitenlanders’ voor een surplus aan kwaliteit moet zorgen. De grootste namen zijn ongetwijfeld doelman Jack Butland (jarenlange ervaring in de Premier League) en vleugelverdedigers James Tavernier en Borna Barisic, allebei oudgedienden. Die laatste is overigens een regelrecht fenomeen. Als rechtsback was hij in het vorige Premiership-seizoen goed voor … zestien competitietreffers. Daarnaast zal Clement uitkijken naar de samenwerking met enkele oude bekenden uit het Belgische voetbal: Cyriel Dessers, Rabbi Matondo (ex-Cercle), Kemar Roofe (ex-Anderlecht) en Nicolas Raskin. Geen onbelangrijke ankerpunten in zijn wittebroodsweken.

Het moge immers duidelijk zijn: de Rangers-leiding verwacht onmiddellijk resultaat van haar splinternieuwe trainer. Het ontslag van voorganger Michael Beale spreekt op dat vlak boekdelen. Die Engelsman kreeg na minder dan een jaar dienstverband al de bons, hoewel hij het hoogste winsterpercentage aller tijden kon voorleggen voor een Rangers-manager. Onder zijn bewind trokken The Gers in ruim 72 procent van hun duels aan het langste eind. In de huidige campagne werd echter al drie keer verloren, waaronder in The Old Firm (0-1), wat na amper acht duels heeft geleid tot een flinke achterstand van zeven punten op de erfvijand. Bovendien ging Rangers in de laatste voorronde van de Champions League kansloos ten onder tegen PSV. En dus heeft Rangers haar tiende trainer sinds de terugkeer op het hoogste niveau aangesteld, in de hoop dat Clement wél kan aanknopen met de successen van weleer. Tiende keer, goede keer, zou dat een Schots spreekwoord kunnen zijn?