De mercatobalans bij Genk : vruchteloze flirt met Onuachu kostte veel tijd
Met wat meer uitstel ten opzichte van de grote(re) voetballanden is nu ook de Belgische zomermercato ten einde gekomen. Dringend tijd om de balans op te maken van al dat transfergeweld, te meer omdat het seizoen inmiddels al volop is losgebarsten. In deze tweede aflevering: KRC Genk.
De lange schaduw van Onuachu
Stel je voor: ’s winters je topspits verkopen voor achttien miljoen euro om hem enkele maanden later weer te verwelkomen, middels een huurdeal of voor een spotprijsje. Het zette Genk aan het dromen over Paul Onuachu. De Nigeriaan kon Southampton FC niet behoeden voor degradatie en had vervolgens geen trek in de Championship, waarop zich in Limburg een droomscenario ontvouwde. Jammer genoeg sleepte het complexe dossier te lang aan, in die mate zelfs dat pas in het ultieme slot van de Belgische transfermarkt een diepe spits op de drempel verscheen. Andi Zeqiri moet de schim van Onuachu verjagen.
Gegokt en verloren, zou je kunnen zeggen. De afwezigheid van een volwaardig alternatief voor de wisselvallige Tolu Arokodare heeft Genk in ieder geval punten gekost en waarschijnlijk ook een smak geld. Met een doelpuntenmaker in de gelederen zat de vicekampioen nu niet in de Conference League, maar één of twee tredes hoger. Het getalm viel des te meer op omdat Dimitri de Condé zijn andere transferpijlen wél bliksemsnel afschoot. Hendrik van Crombrugge moet Maarten Vandevoordt wakker houden, een linkerflank met Joris Kayembe en AlieuFadera kan veel (Belgische) tegenstanders pijnigen en Christopher BonsuBaah is een goudklomp van het zuiverste soort. Stuk voor stuk tijdig afgerond, die deals.
Overzicht van de inkomende transfers bij Genk:
Christopher Bonsu Baah (Sarpsborg), Zakaria El Ouahdi (RWDM), Alieu Fadera (SV Zulte Waregem), Joris Kayembe (Sporting Charleroi), Hendrik van Crombrugge (RSC Anderlecht), Andi Zeqiri (Brighton & Hove Albion)
Afgewende leegloop
Geen elftal dat vorig seizoen zo vaak in dezelfde slagkracht aan de aftrap verscheen als dat van Wouter Vrancken. Van die gekende basiself is eigenlijk slechts één pion van het schaakbord verdwenen. Assistenfabriek Mike Trésor bleek niet te houden en belandde uiteindelijk in de grijpgrage armen van Vincent Kompany. Verder ondergingen vooral de bank en Jong Genk een gedaanteverwisseling. Dat laatste zette enig kwaad bloed bij de eigen aanhang, want in Matisse Didden en Jay-Dee Geusens zag men blauw bloed door de aderen stromen.
Na de puike prestaties van het afgelopen jaar stonden nog heel wat uitblinkers in het uitstalraam, zonder dat iemand hen kwam oppikken. Zo breien onder meer Carlos Cuesta, Daniel Muñoz en Joseph Paintsilstraks een nieuw hoofdstuk aan hun Genkse roman. Aan automatismen zal Vrancken bijgevolg niet al te zeer moeten sleutelen de komende weken. De clubkas wordt dankzij Trésor al voldoende gespekt, al verschijnt dat bedrag pas in 2024 op de bankrekening.
Overzicht van de uitgaande transfers bij Genk:
Rasmus Carstensen (1FC. Köln), Nicolás Castro (Elche), Matisse Didden (Roda JC), Jay-Dee Geusens (SK Beveren), Eboue Kouassi (Arouca), Tobe Leysen (OH Leuven), Angelo Preciado (Sparta Praag), Ally Samatta (terug naar Fenerbahçe), Bastien Toma (contract ontbonden), Mike Trésor (Burnley FC)
VP’s balans ➕➕
Ondanks de kommer en kwel van de afgelopen weken komt Genk zowaar met goede papieren uit de transferperiode. De klasse van Trésor, die is er niet meer, maar Fadera en vooral Bonsu Baah moeten hun steentje kunnen bijdragen in de aanvalsmachine van Vrancken. Verder zijn ook de backposities aangesterkt en is er zeven maanden na datum eindelijk een opvolger geland voor Onuachu. Gigantische schoenen om te vullen, letterlijk en figuurlijk, maar wie weet slagen Zeqiri en Arokodare daar wel in door de handen (of liever nog: de voeten) in elkaar te slaan.