De poule van Gent: groepwinst moet de ambitie zijn, ondanks verre vluchten

Maccabi Tel Aviv (Israël)
Een prachtige city trip, dat zeker, maar Tel Aviv huisvest ook één van de betere Israëlische topelftallen. Het lokale Maccabi kroonde zich liefst negentien keer tot landskampioen. Er prijken zelfs twee Champions Leagues in de trofeeënkast, weliswaar de Aziatische variant. Die behaalde Maccabi lang voor de Israëlische ploegen toetraden tot het Europese systeem. In eigen land wil het de laatste jaren nét niet lukken. Drie jaar terug eindigde het als runner-up, de voorbije twee maal geraakte de club niet verder dan stek drie.

Die positie heeft Maccabi wel tot in de Conference League gebracht. Daarin betwistte het, net als Gent overigens, drie voorrondes. Toegegeven, de tegenstand baarde weinig opzien, maar toch verloor het er geen enkele keer. De nationale competitie trok zich afgelopen weekend weer op gang. Ook daarin trok Maccabi de lijn vlotjes door: Ashdod ging met 4-1 voor de bijl, waardoor het nu de koppositie bekleedt, al is dat uiteraard zeer voorbarig. De kern bestaat hoofdzakelijk uit Israëli’s, met Derrick Luckassen (ex-Anderlecht) als één van de weinige vreemde eenden in de bijt. Spits Eran Zahavi is de grootste naam. Hij scoort altijd en overal, of het nu bij Maccabi, PSV, in China of bij de nationale ploeg is. Zahavi is met 33 treffers topschutter aller tijden voor Israël. Eentje om te omcirkelen, Hein.

Zorya Luhansk (Oekraïne)
Een Braziliaan, een Serviër en een Panamees. Meer exotisch bloed schiet er niet over bij Zorya. Het is één van de minder erg, maar even duidelijke gevolgen van de vermaledijde oorlog met Rusland. Het zorgt er ook voor dat Gent een beetje minder ver moet reizen. Om begrijpelijke redenen werkt Zorya haar thuispartijen niet langer in eigen land af, maar wijkt het uit naar Polen. De Slavutish-Arena ligt er daardoor treurig bij. Of de fans massaal de oversteek zullen maken, is maar zeer de vraag. Zij hebben andere zaken aan hun hoofd.

Nochtans mogen ze trots zijn op hun club, die zich de voorbije jaren ontpopt heeft tot ‘new kid’ aan het Oekraïense firmament. Een echte uitschieter, daar is het wel nog wachten op. Verder dan een derde plek strandde het schip nog nooit. Zorya houdt overigens zoete herinneringen over aan Belgische tegenstand. Slechts één keer eerder liep het een club uit ons land tegen het lijf: Sporting Charleroi. In de Europa-League-voorrondes van 2015-2016 trokken de Oekraïners twee keer vlot aan het langste eind. Ene Ruslan Malinovsky nam zijn troepen die dag bij de hand … Zo’n begenadigde linkspoot lijkt de huidige selectie echter niet te bevatten.

Breidablik (IJsland)
De eeuwige tweede gooide vorig jaar het juk van zich af. Eindelijk slaagde Breidablik er nog eens in om de Ijslandse titel te veroveren, na twaalf jaar vruchteloos proberen. Dat kleine stukje geschiedenis heeft nu een vet vervolgstuk gekregen. Voor het eerst zit Breidablik namelijk in de groepsronde van een Europese beker. Waar die Conference League al niet goed voor is! In de voorrondes moesten ploegen uit Bosnië-Herzegovina en Noord-Macedonië eraan geloven.

Het Ijslandse voetbal zit de laatste jaren overduidelijk in de lift. De nationale ploeg verbaasde al enkele keren vriend en vijand en nu lijken ook de clubs dat pad ingeslagen. Laat het evenwel kristalhelder zijn: Gent is torenhoog favoriet voor de dubbele ontmoeting. In de kern van Breidablik zitten enkel Ijslanders, op twee verdwaalde jongens uit de Faeroer na. Arnar Gretarsson kent de club overigens als zijn broekzak. De ex-middenvelder van Sporting Lokeren staat op plaats vijf in de lijst van meeste optredens aller tijden met 289 stuks.