Coach van Standard én Club Brugge: Hoefkens kent enkele illustere voorgangers

Het gebeurt wel vaker dat voetballers voor verschillende topclubs in één land uitkomen, maar bij trainers gebeurt dat toch wat minder. Toch is het niet de eerste keer in de geschiedenis dat een trainer bij zowel Club Brugge als Standard aan het roer gestaan zal hebben. Hoefkens wordt nu de zesde trainer (na Deila die nummer vijf is) in de geschiedenis van het Belgische voetbal die dat kan zeggen en heeft enkele bijzonder illustere voorgangers.

1. Michel Preud'homme
De meest recente man die hem voorging is Preud'homme, een icoon bij zowel Club Brugge als Standard. Als doelman kende hij al successen met de Rouches en ook daarna ging hij als trainer aan de slag bij de club. Van 2000 tot 2002 was hij trainer om na, een periode van vier jaar als technisch directeur, ook van 2006 tot 2008 weer actief te zijn als trainer. In dat laatste jaar wist hij zelfs de titel te pakken met de Rouches. Een prijs waar men al meer dan twee decennia op had gewacht.

Uiteindelijk trainde hij nog KAA Gent, FC Twente en Al-Shabab om in 2013 bij Club Brugge te belanden. Ook daar werd Preud'homme meteen een publiekslieveling en slaagde hij er – net zoals bij Standard – in om de fans weer van successen te doen proeven. Een Beker van België, een titel en een iconenstatus waren het gevolg van vier jaar Club Brugge.

In 2018 keerde hij uiteindelijk terug naar Standard en werd hij naast trainer ook technisch directeur en vice-president. Hij wist echter niet voor nieuwe successen te zorgen en stopte in 2020 als trainer en een jaar later ook als vicepresident van de club.

2. Georg Kessler
Een andere grote naam op de lijst is die van Georg Kessler. In 1971 belandde de Duitser in ons land bij RSC Anderlecht, waar hij meteen de landstitel en de beker mee wist te pakken. Na enkele jaren in het buitenland keerde hij uiteindelijk in 1982 terug naar België en wist Club Brugge hem weg te plukken bij AZ. De Bruggelingen wist hij na een moeilijke periode weer aan Europees voetbal te helpen, maar kon hij niet voor prijzen zorgen. Toch bleef hij een grote naam in ons land en kwam hij in 1986 terecht bij Royal Antwerp FC.

Ook daar slaagde hij erin om voor goede resultaten te zorgen en een derde plek te bemachtigen. Diezelfde resultaten hoopte Standard in 1989 te behalen en het trok Kessler aan. Dat bleek niet de juiste keuze voor Kessler, die na slecht één seizoen alweer vertrok.

3. Ernst Happel
De grootste naam op de lijst is misschien wel die van Happel. De legendarische Oostenrijker wordt bij Club Brugge gezien als één van de beste trainers ooit en was van 1974 tot 1978 actief voor Blauw-Zwart. Drie titels, een Beker van België en een Europees parcours met twee finales maakten hem een onvergetelijke figuur in het Brugse én Belgische voetbal. En dat was ook niet zijn laatste periode in ons land.

Na één jaar bondscoach van Nederland geweest te zijn belandde hij in 1979 na een vriendendienst bij KRC Harelbeke, waarna hij na een moeilijke passage in de Tweede Klasse, richting Standard trok.

Voor Happel, die met Preud'homme een toekomstige trainer in zijn rangen had als doelman, werden het twee seizoenen zonder prijzen, maar wel met mooie resultaten. Twee keer werd de Oostenrijker vicekampioen met de Rouches, om het seizoen 1980/181 ook af te sluiten met bekerwinst. Datzelfde jaar kreeg ook nog wat extra sier met een kwartfinale in de UEFA Cup.

4. Michel Pavic
Als succestrainer van Rode Ster Belgrado werd hij in 1964 door Standard naar België gehaald en kende hij een mooi parcours bij de Rouches. De ambitie was de titel, maar die werd niet gehaald. Toch kon Pavic Standard achterlaten met prijzen en won hij twee keer de beker. Ook bereikte hij in 1967 de halve finales van Europacup II, die uiteindelijk werden verloren tegen Bayern München. Een jaar later ging hij met Standard tegen AC Milan onderuit in de kwartfinales.

Constant Vanden Stock, toenmalig technisch directeur bij Club Brugge, wist hij alvast te overtuigen. De zakenman haalde Pavic weg bij Standard en hoopte meteen successen te boeken met de Joegoslaviër. Dat liep echter helemaal anders af met een vijfde plek in de competitie, een vroege Europese uitschakeling en ook een vertrek na amper één seizoen.

Pavic trok naar Club Luik, werd uiteindelijk nog coach van verschillende buitenlandse clubs, en keerde in 1985 toch weer terug naar Standard. Hij werd er technisch directeur en enkele malen kortstondig trainer en kreeg de taak om een nieuwe ploeg te bouwen na het omkoopschandaal. De resultaten vielen echter tegen en hij werd uiteindelijk in 1987 vervangen door Jef Vliers.