Anderlecht op rapport: 86 jaar geleden dat recordkampioen zo laag eindigde

Eindstand
11e met 46 punten
13W - 7G - 14V
Doelpuntensaldo: 49 - 46

Hoogtepunt
Het Europese parcours toverde voor het eerst sinds lang nog eens ongedwongen glimlachen op het gezicht van de supporters, al was het ook buiten de landsgrenzen vaak met hangen en wurgen. Voor het overige is het zoeken naar een speld in een hooiberg. De thuiszege tegen Cercle Brugge (2-0) dan maar? Op dat moment, met nog vijf speeldagen voor de boeg, leefde de hoop dat de Europe Play-Off tóch nog speelbaar was.

Dieptepunt
Tegen een degradant als SV Zulte Waregem twee keer onderuit gaan is behoorlijk pijnlijk, maar de grootste dreun liep Anderlecht in de laatste week van de competitie op. Op AZ liet het op beschamende wijze een Europese halve finale door de vingers glippen. Drie dagen later gaf het tegen een nochtans zwalpend KV Mechelen kinderlijk eenvoudig een 1-0-voorsprong uit handen. Plots bleek het seizoen voorbij ...

Seizoen in een notendop
Historisch slecht, dat is de ontnuchterende waarheid. Het is van 1937 dat Anderlecht nog eens elfde of lager geëindigd is in de eindstand van de Belgische competitie. Bijna een eeuw later overkwam het het trotse instituut opnieuw. Wat er misschien nog het hardst op inhakt, is dat zowat iedereen oordeelt dat die elfde plek een rechtvaardig beeld geeft van het afgelopen seizoen. Uit zestien pogingen tegen de ploegen uit de uiteindelijke top-acht puurde Anderlecht ... 8 op 48. Enkel Cercle wist het één keer onder de knoet te houden.

Het is een onthutsende vaststelling. Ooit stond Anderlecht erom bekend om het beste uit zichzelf te halen in de absolute topwedstrijden, wat de concurrentie geregeld tot wanhoop dreef. Anno 2023 moet paars-wit haar puntenoogst boeken tegen de kleinere garnalen. Die sportieve horror had jammer genoeg ook haar weerslag buiten de witte krijtlijnen. De gestaakte wedstrijd op Standard, het maandenlange geschreeuw om het ontslag van Wouter Vandenhaute, de onlusten na de laatste thuispartij tegen KV Mechelen ... Anderlecht beleefde haar zwartste jaar in een eeuw tijd, niets minder.

Bepalende spelers
Ondanks de winterse komst van Islam Slimani, die bracht wat er van hem verwacht werd, sukkelde Anderlecht vooral voorin. Een schraal doelpuntensaldo van +3 is daar het gevolg van. Dat de Brusselaars niet nóg lager wegzakten, viel te danken aan de tandem Zeno Debast - Jan Vertonghen. Die eerste beging wel eens een jeugdzonde, maar zijn ervaren collega hielp hem steeds vaker door die momenten heen. Na Nieuwjaar werd dat centrale duo geruggesteund door een uitstekende Bart Verbruggen, het felste lichtpunt in deze donkere tijden. Sinds Brian Riemer de plak zwaaide, groeide ook Yari Verschaeren weer naar zijn beste niveau toe. Een bikkelhard kruisbandletsel zette echter een brutale streep door zijn renaissance. 

De trainer(s)
Er is inmiddels zoveel ellende bijgekomen dat een mens haast zou vergeten onder welk gesternte Anderlecht het seizoen gestart is. Met de aanstelling van Felice Mazzu verbrandde het bestuur haar vingers eigenlijk nog voor er een bal rolde. De mirakelman van Union Saint-Gilloise zou bij een deel van de (harde) supporterskern nooit op waardering kunnen rekenen. Voor de tweede keer in zijn carrière faalde Mazzu bij een Belgische topclub, door een combinatie van matige resultaten en pover veldspel. Na zijn onvermijdelijke ontslag trok Vandenhaute de Deense kaart. Sportief directeur Jesper Fredberg haalde prompt de onbekende Riemer aan boord. Die kreeg wél eenheid in het paars-witte elftal. Ondanks zijn voortdurende optimisme kon ook hij aan het einde van de rit evenwel geen spraakmakende prestaties voorleggen.