KV Oostende op rapport : na ontslag Vanderhaeghe ging het van kwaad naar erger

Eindstand
16e (en bijgevolg gedegradeerd) met 27 punten
7W – 6G – 21V
Doelpuntensaldo: 37 - 76

Hoogtepunt
Na drie speeldagen prijken de Oostendenaren zowaar in de betere subtop. Een logische nederlaag bij RSC Anderlecht (2-0) kreeg een gunstiger vervolg, met een thuiszege tegen KV Mechelen (2-1) en een 1-3 op Mambourg. Op dat moment lijkt Yves Vanderhaeghe alles op de rit te hebben om er een zorgeloze jaargang van te maken. Dat zou helemaal anders uitdraaien …

Dieptepunt
In de heenronde pikte KVO nog wel af en toe broodnodige punten mee, maar in de degradatiestrijd gaat het pas na Nieuwjaar om de knikkers. Op de eerste afspraak van 2023, meteen een cruciale tegen concurrent RFC Seraing, gaf de kustploeg echter niet thuis. Ondanks een blitzstart via Nick Bätzner werd met 1-2 verloren. Het zou het begin inluiden van een dramatische en uiteindelijk fatale reeks van 3 op 27.

Seizoen in een notendop
De openingsweken waren dus nog best veelbelovend, maar in en rond de Diaz Arena hing afgelopen zomer toch voornamelijk onheil in de lucht. Aan het einde van de campagne 2021-2022 had KVO al een straffe inhaalbeweging moeten bovenhalen. Aangezien de zomermercato niet bepaald vertrouwen inboezemde, doken De Kustboys ook het nieuwe seizoen in met als voornaamste missie om het behoud te verzekeren. Dat die doelstelling uiteindelijk niet behaald werd, ligt uiteraard aan de sportieve prestaties, maar die kregen ontegensprekelijk te lijden onder de rusteloosheid in de bestuurskamer.

Voortdurend hing de dreigende schaduw van eigenaarsgroep PMG over Vlaanderens grootste kuststad heen. De vaststelling dat alle andere voetbalspeeltjes van de Amerikaanse investeerders intussen uit de hoogste klasse getuimeld waren, deed dienst als zwaard van Damocles. Het brutale en volgens velen onterechte ontslag van Vanderhaeghe eind oktober zette de vrije val verder in beweging. Niet alleen was ‘den Yves’ erg geliefd aan ’t zeetje, opvolger Dominik Thalhammer bleek bovendien een miscast van jewelste. Onder zijn vleugels liep het Oostendse vlaggenschip vast in de haven, met de muiterij van enkele belangrijke krachten als trieste nekslag. Met de op één na slechtste aanval én verdediging kon KVO gewoonweg geen enkele aanspraak maken op een verlengd verblijf in de JPL.

Bepalende spelers
“Als ik nog altijd basis moet staan, zegt dat wel iets”, liet Brecht Capon zich enkele weken geleden ontvallen. Profetische woorden, zo blijkt. De publiekslieveling behoorde tot de weinigen die af en toe de handen op elkaar kregen. Tatsuhiro Sakamoto hoort ook in dat rijtje thuis. De Japanse winger is best een aantrekkelijke speler, tot aan de rand van de zestien meter weliswaar. In het (betere) seizoensbegin liep de tandem Thierry Ambrose – David Atanga dan weer gesmeerd. Vooral die laatste viel echter helemaal stil onder Thalhammer. Tot slot mocht ook de inbreng van Cameron McGeehan niet baten, hoewel die na een zware blessure nog enkele belangrijke treffers wist te maken.

De trainer(s)
Bij Cercle Brugge werd al gefluisterd dat de verfrissende Gegenpressing die zovele tegenstanders in moeilijkheden brengt, eigenlijk in grote mate uit de hersenpan van Miron Muslic (toen T2) kwam. De passage van Thalhammer in Oostende bevestigt die aanname. De Oostenrijker kreeg nooit houvast op zijn groep en slaagde er zowel verdedigend als aanvallend niet in om de euvels te verhelpen. Stellen dat KVO zich wél had kunnen redden mocht Vanderhaeghe aan boord gebleven zijn, is misschien een (te) boude uitspraak, maar in de afrekening kwam het voormalige Weireldploegsje wel slechts twee puntjes te kort … Hoewel het voetbal onder de gewezen middenvelder niet bijzonder flitsend was, bracht hij tenminste wél enige bezieling in het elftal. Gedane zaken nemen echter geen keer, jammer genoeg.