Zulte Waregem op rapport : verbeten doodstrijd, maar zeef achteraan bleek fataal

Eindstand
17e (en bijgevolg gedegradeerd) met 27 punten
6W – 9G – 19V
Doelpuntensaldo: 50 - 78

Hoogtepunt
Vijf dagen na een deugddoende derbyzege bij KV Kortrijk (1-3) legt Zulte Waregem ook RSC Anderlecht over de knie. Zinho Gano doet het Regenboogstadion ontploffen met een doelpunt in minuut 90: 3-2. Op dat moment zitten de degradatiezorgen ver weg in het achterhoofd aan de Gaverbeek …

Dieptepunt
Uiteraard slaat het fatale slotduel tegen Cercle Brugge (2-3) diepe littekens, maar de verplaatsing bij RFC Seraing vormde het échte kantelpunt. Met een 0-1-voorsprong én een mannetje meer lijkt de strijd om het behoud een flinke boost te krijgen. Mis poes … Een tweede gele prent voor (de ervaren) Christian Brüls en de late gelijkmaker van Marvin Poaty luiden dan al de doodsklokken.

Seizoen in een notendop
Soms brengt beginnen met de conclusie de boodschap het helderst over. Vandaar: na achttien jaar behoort Zulte Waregem niet langer tot de elite van het Belgische voetbal. Eigenlijk zag het er vanaf speeldag één niet al te rooskleurig uit, al trokken spelers, staf en fans zich steevast op aan het geleverde veldspel. Hoe Essevee het geloof in een goede afloop zo lang levend hield, was haast aandoenlijk om volgen. Op tijd en stond dook er ook een sportieve opsteker op, waardoor dat optimisme gerechtvaardigd werd. Tot in de laatste rechte lijn schreeuwden analisten het uit: dit Zulte Waregem zakt niet!

De overtuigende wintermercato vormde de voedingsbodem van dat vertrouwen. Met de gepokt en gemazelde Brüls en Ruud Vormer op het middenveld zakken? Nog in geen honderd jaar! Toch gebeurde het, mede door de black-out van Brüls in Seraing en de vervelende schouderblessure van Vormer. Niet toevallig won Zulte Waregem in die periode geen enkele wedstrijd meer … Het mislopen van de allerlaatste levenslijn tegen Cercle (2-3) stond pijnlijk symbool voor de zwakte van het team. Met 50 gemaakte doelpunten laat Zulte Waregem liefst acht JPL-concurrenten achter zich, maar niemand slikte er meer dan 78 … Die zeef heeft de fusieclub finaal de kop gekost.   

Bepalende spelers
Zelfs bij de zakkers lopen jongens rond die zich nauwelijks wat te verwijten hebben. Zoals de statistieken doen vermoeden bevinden die zich bij Zulte Waregem vooral in het offensieve compartiment. Alieu Fadera was het grootste lichtpuntje. De snelle vleugelaanvaller combineert diepgang aan techniek. Het zou straf zijn mocht hij niet opgepikt worden door een andere eersteklasser. Ook het spitsenduo Jelle Vossen (9 goals) – Zinho Gano (12) vervulde haar plicht. En dan te bedenken dat die laatste eerst straal genegeerd werd door Mbaye Leye … Hoewel hij slechts tien duels mee betwistte, bracht ook Vormer de verwachte meerwaarde. Hoe zou de reddingsactie van Essevee verlopen zijn zonder die onfortuinlijke afwezigheid van de voormalige Gouden Schoen? Die vraag zal ongetwijfeld nog door verschillende Waregemse hoofden flitsen tijdens het verwerkingsproces.

De trainer(s)
De naam is al gevallen: Leye. Na zijn mislukte passage bij Standard Luik hoopte de voormalige prijsschutter zich weer op de trainerskaart te zetten. Waar beter dan op de grond waar je je grootste successen geboekt hebt? In het seizoensbegin viel op het spel ook weinig aan te merken, al haalde Zulte Waregem daar een te pover rendement uit. Dat zou de rode draad blijven vormen doorheen de campagne. Het bestuur hield Leye bewonderenswaardig lang de hand boven het hoofd. Toch rijst de onvermijdelijke vraag: te lang? Pas op vijf speeldagen van het einde werd de Senegalees de laan uitgestuurd. Opvolger Frederik D’Hollander kreeg het vertrouwen weer wat opgekrikt, maar had uiteindelijk te weinig tijd om de bakens nog te verzetten. Onder zijn leiding ging Zulte Waregem er niettemin uit met waardigheid, dat is toch ook al iets … waard.