10 jaar terug opkomend Weireldploegsje, maar nu is stuurloos KVO-schip gezonken

Op 7 april 2013 beleeft al wie KV Oostende in het hart draagt één van de mooiste dagen uit zijn of haar (sportieve) leven. Na een dominant seizoen in de toenmalige Tweede Klasse volstaat een zege tegen KAS Eupen om de titel én bijbehorende promotie veilig te stellen. Onder leiding van karakterkop Fred Vanderbiest voegt de club zich voor het eerst sinds 2004-2005 bij de kruin van het Belgische voetbal. Uiteindelijk zou KVO er tien jaar lang een vaste waarde vormen. Zonder enige twijfel de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis, aangezien het voordien amper vier keer mocht aantreden op het hoogste echelon.

Wanneer De Kustboys zich medio 2013 opmaken voor een nieuw verhaal in Eerste Klasse, doen ze dat met een gezonde ambitie. Enkel het behoud verzekeren, dat strookt niet bij het DNA van de fiere Oostendenaren. Wat steeds helpt om ambities te verwezenlijken, is een zak boordevol geld. Daar zorgt Marc Coucke met plezier voor. De steenrijke zakenman heeft altijd al een boon gehad voor KVO en ziet zijn kans nu schoon om de club én zichzelf in de schijnwerpers te plaatsen. Na zijn opmerkelijke passage in de wielersport moet het nu ook in het voetbal couckenbak worden. Nog voor het seizoen goed en wel van start gegaan is, heeft Coucke zich gepromoveerd tot voorzitter van de Raad van Bestuur en heeft hij Luc Devroe aangesteld als technisch directeur. Het moet vooruit gaan!

Geduld staat namelijk niet in het woordenboek van de kersverse sterke man. Dankzij zijn haast oneindige kapitaal scheert KVO ook meteen hoge toppen bij de elite. Een negende plek in de eindstand én winnaar van Play-Off II, het zijn erg bevredigende resultaten in dat maidenseizoen. Toch botst het Oostendse voetbal ook al snel tegen haar plafond aan. In de halve finales van de beker volgt een bittere uitschakeling na strafschoppen. De triomftocht in Play-Off II krijgt dan weer geen gepast vervolg. Aangezien KVO zich onvoldoende gewapend voelt om een Europese licentie aan te vragen, valt de beslissende barragematch tegen SV Zulte Waregem in het water. Die spreidstand tussen tomeloze ambitie en beperkte groeimogelijkheden zou een verdere rode draad vormen.

Uitbouw van een Weireldploegsje
In die eerste jaren temidden RSC Anderlecht, Club Brugge en de andere grootheden van het Belgische voetbal lijken de bomen echter nog tot de Oostendse hemel te reiken. Financieel doet Coucke er alles aan om die illusie in stand te houden. Met dure contracten voor smaakmakers als Franck Berrier, Fernando Canesin of Nicolas Lombaerts probeert KVO de (sub)top het vuur aan de schenen te leggen. Dat lukt ook wonderwel. Zowel in 2016 als 2017 plaatst het zich voor Play-Off I. Als toetje mogen de manschappen van Vanderbiest naar de Heizel. Tegen gouwgenoot Zulte Waregem levert het spektakel van de bovenste plank (3-3), weliswaar met een zure afloop, want KVO verliest na strafschoppen. Toch rijden de fans met passie en trots terug naar de zee.

Die krachttoeren monden immers uit in de eerste Europese deelname ooit. Als klap op de vuurpijl komt er in die derde voorronde voor de Europa League ook een ronkende naam uit de bus: Olympique Marseille. Jammer genoeg wordt de logica gerespecteerd en sneuvelt Oostende, ondanks een 0-0-gelijkspel in eigen huis. Niettemin heeft Coucke zijn zin doorgedreven: een Weireldploegsje is geboren. Net wanneer dat ploegje klaar lijkt om een vaste waarde te worden in de linkerkolom, begint de rijzende ster langzaamaan te tanen …

Andere Couck
Achteraf bekeken zou het najaar van 2017 de prelude betekenen van de huidige degradatie. Jarenlang was stabiliteit het codewoord binnen het Oostendse bestuur: de mediagenieke Coucke leidde met vaste hand, Devroe pakte geregeld uit met een geslaagde transfer en eerst Vanderbiest en later Yves Vanderhaeghe bleken de ideale sportieve gidsen om bevredigende resultaten te boeken. In de jaargang 2017-2018 brokkelen die fundamenten echter beetje per beetje af. Voor het eerst mist KVO haar competitiestart, in die mate zelfs dat het Vanderhaeghe de kop kost. Vanaf die noodlottige 19e september zal zich aan de Diaz Arena een trainerskerkhof oprichten. In de zes daaropvolgende jaren krijgen liefst tien coaches de sleutels in handen. Haast niemand slaagt er nog in om die vakkundig in het slot te steken.

Niet toevallig valt het begin van die wispelturige periode samen met wat iedereen in Oostende stiekem vreesde: de kuststad is Coucke te klein geworden. In december 2017 richt de miljardair zijn pijlen op een groter en prestigieuzer speeltje,  namelijk RSC Anderlecht. Hoewel hij bij zijn vertrek verzekert dat KVO in goede handen achterblijft, loopt de ballon stilletjes aan leeg, mede omdat Coucke enkele spelers én sportief directeur Devroe meevoert naar Brussel. Het Weireldploegsje blijkt plots niet meer dan een lokale voetbaltrots, die de tering naar de nering moet zetten nadat het jarenlang boven haar stand geleefd heeft. Prompt wordt het behoud al een succes, een leuze die zo verafschuwd werd na de promotie in 2013. In 2019 en 2020 verdedigt KVO zich kranig, al bewijzen de veertiende en vijftiende plek dat de grens flinterdun is. Bovendien zijn de opvolgers van Coucke dringend op zoek naar vers kapitaal. Het faillissement dreigt …

Valse hoop vanover de plas
Dan toch een levenslijn! Aan het einde van het seizoen 2019-2020 stijgt er witte rook op uit de Diaz Arena. De kustploeg heeft haar dobber wel érg ver over de plas uitgeworpen, tot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Het Amerikaanse Pacific Media Group is bereid om te investeren. Dat deed de groep ook al in enkele andere voetbalclubs op het Europese vasteland. Oostende slaat een zucht van opluchting. Die ‘oef’ mondt uit in een nieuwe prachtcampagne. De verfrissende Alexander Blessin introduceert de gegenpressing aan de kust (en in de gehele Jupiler Pro League) en met de hulp van jonge talenten als Jelle Bataille, Andrew Hjulsager, Fashion Sakala en Arthur Theate strandt KVO zowaar op een zucht van de top-vier. Een Europees ticket bemachtigen via de Europe Play-Off blijkt er nét te veel aan, maar de Oostendenaar zakt weer met de glimlach af naar het stadion.

Die glimlach zal echter snel vergaan. De ware aard van PMG komt naar boven: een investeringsmaatschappij wil uiteraard in de eerste plaats munt slaan uit haar inspanningen. Het vertrek van Blessin en zowat elke uitblinker wordt nauwelijks opgevangen. Van een vijfde plaats in de eindstand zakt KVO terug naar de grijze middenmoot. Voor aanvang van dit seizoen blijven de alarmbellen luiden, mede omdat alle andere dochterclubs van PMG niet langer in de hoogste klasse vertoeven. De Amerikaanse bazen, vertegenwoordigd door gebeten hond Gauthier Ganaye, tonen zich onvoldoende betrokken. Het ontslag van Vanderhaeghe blijkt een dure fout, de aanstelling van Thalhammer al helemaal en in de wintermercato haalt KVO nauwelijks versterking in huis. Een dodelijke cocktail, zo draait het uit.

😢 | Elke @kvoostende-fan op dit moment. 🫂 #KVOOHL pic.twitter.com/2jhfzoGWwz

— Eleven Belgium (NL) (@ElevenBeNL) April 15, 2023

Na een mistroostige reeks zal er vanaf volgend seizoen geen eersteklassevoetbal meer te aanschouwen vallen in de grootste Vlaamse kuststad. Zo komt er een erg droevige uitgeleide van een hoofdstuk dat zo voortvarend opende. Het is maar de vraag of KVO op korte termijn opnieuw haar plekje bij de grote jongens zal kunnen opeisen. De band met PMG is volledig verzuurd. Zolang de Amerikanen aan de touwtjes blijven trekken, lijkt er onvoldoende draagvlak aanwezig om weer hoopvol naar boven te mogen blikken. Bovendien staan er in het vagevuur van de Challenger Pro League met K. Beerschot VA, SK Beveren, Lierse SK en RWDM nog enkele andere traditieclubs te trappelen om aan een frisse toekomst te bouwen. Eerst de structuur binnen de bestuurskamer op poten zetten, zodat de neuzen weer in dezelfde richting wijzen en vervolgens focussen op de sportieve prestaties, zo moet het stappenplan van De Kustboys eruitzien. Wie weet is er op een dag dan weer ruimte voor een Weireldploegsje 2.0 ...