De 50 figuren van 2022 (50-41): jong trainersgeweld, peperduur en WK-sprookjes

31 december 2022 om 20:00
Laatste update: 31 december 2022 om 20:00
1

2022 loopt op haar laatste benen. Het jaar op gepaste wijze uitgeleide doen, kan slechts op één manier: met eindejaarslijstjes! Traditiegetrouw gaat VoetbalPrimeur.be diep in december op zoek naar de 50 meest prominente figuren uit het Belgische voetbal van het bijna afgelopen jaar. Wie liep geregeld nadrukkelijk in de kijker, om gunstige of minder gunstige redenen? In deze eerste aflevering: nummers 50 tot en met 41.

50. Hugo Camps
Openen doen we op droevige wijze, helaas. Op 29 oktober kwam het nieuws naar buiten dat Hugo Camps overleden is. Als journalist en columnist bracht hij decennialang verslag uit én spuide hij zijn ongezouten mening over het Belgische voetbal, steeds met vlijmscherpe pen in de hand. Camps stond erom bekend om te durven bruuskeren, wat niet zelden slapende honden wakker maakte. Nu slaapt zijn ziel voor eeuwig.

49. Thomas Vermaelen
Niet overmatig in de schijnwerpers gekomen, maar vroeg of laat moet dat toch het carrièredoel zijn. Als speler maakte Vermaelen zowat alles mee wat er mee te maken valt, de komende jaren hoopt hij diezelfde ervaringen te beleven als trainer. Zijn rol als T2 bij de Rode Duivels werd dan ook op gejuich onthaald. Als rechterhand van (de inmiddels vertrokken) Roberto Martinez kon Vermaelen al stelen met de ogen, niet in het minst op het WK in Qatar. Hier en daar wordt zijn naam zelfs gefluisterd als volgende bondscoach, al lijkt die stap voorlopig te vroeg te komen.

48. Michy Batshuayi
Deze zomer besloot Batsman ten lange leste uit zijn glazen kooi op Stamford Bridge te stappen. Na enkele weggegooide jaren, je kan het niet anders omschrijven, koos de koelbloedige spits weer voor zijn sportieve toekomst. Bij Fenerbahçe loopt het alvast als een trein, met tien doelpunten in minder dan 700 speelminuten. Dankzij zijn prestaties én het blessureleed bij Romelu Lukaku groeide Batshuayi richting Qatar ook uit tot de aanvalsleider der Duivels. Het zorgde voor tweespalt binnen het Belgische supporterslegioen. Met de ogen dicht scoren, jazeker, maar een ploeg dragen zoals Big Rom? Daar ontbrak het toch aan.

47. Roman Yaremchuk
Gezien de hoogconjunctuur van de laatste jaren stond het in de sterren geschreven dat Club Brugge vroeg of laat het Belgische transferrecord aan diggelen zou slaan. De uitverkorene werd uiteindelijk Roman Yaremchuk. Na een wisselvallig seizoen bij SL Benfica zag Blauw-Zwart haar kans schoon om een zaakje te doen. Daar moest het wel ruim zestien miljoen euro voor ophoesten. Dat prijskaartje weegt blijkbaar hevig op de nek van de ex-Buffalo, die in de heenronde nauwelijks een meerwaarde kon betekenen.

46. Mark van Bommel
Terwijl een heleboel JPL-clubs hun boontjes te week legden op jong, aanstormend en vaak Belgisch trainersgeweld, opteerde Royal Antwerp FC voor een man met naam en faam. Vooral als speler bouwde Van Bommel immers een indrukwekkend palmares op. Ook als coach liet de Nederlander vlagen van klasse zien, al liepen beide avonturen bij PSV en VFL Wolfsburg met een sisser af. Zijn wittebroodsweken op de Bosuil groeiden uit tot wittebroodsmaanden: met 27 op 27 veegde hij zelfs oeroude records uit de nochtans glorieuze geschiedenisboeken van Stamnummer Eén. Aangezien november vies tegenviel, is het nu echter weer zaak om zich te bewijzen.

45. Nicky Evrard
Ook in 2022 viel de opmars van het vrouwenvoetbal niet te stuiten. En maar goed ook! Tijdens de zomer vond het Europees Kampioenschap plaats in Engeland, waar topaffiches tienduizenden fans naar het stadion lokten. Zo'n stormloop veroorzaakten de Red Flames niet, maar meer dan ooit werden ook hun prestaties gevolgd op het thuisfront. Vooral doelvrouw Evrard onderscheidde zich op weg naar een historische kwartfinale. De 27-jarige uit Zottegem pakte uit met enkele fraaie reddingen, zelfs op strafschoppen, en wekte zo internationale erkenning op.

44. Casper Nielsen
Net als Yaremchuk een Brugse aanwinst waar veel van verwacht werd. In tegenstelling tot zijn Oekraïense makker heeft Nielsen die al wél ingelost. Wie de geweldenaar bij Union Saint-Gilloise aan het werk zag, vindt dat de logica zelve. Met zijn tomeloze inzet, voortdurende pressing en uitstekende voeten heeft de Deen zich opgewerkt tot één van de kroonjuwelen uit onze vaderlandse competitie. Zelfs het verschroeiende ritme van de Champions League pikte hij moeiteloos op.

43. Steven Defour
Van podcaster naar hoofdcoach in hoogste klasse, het is er weinigen gegeven. Als T2 van Wouter Vrancken en later Danny Buijs had hij nog voldoende tijd over om wekelijks in het fel gesmaakte 90 Minutes aan te schuiven. Daarin had Defour overigens al verkondigd dat hij enkel het hoofdcoachschap bij KV Mechelen zou ambiëren. Wel, midden oktober was het zover! Nadat het Mechelse bestuur de mismatch tussen Buijs en de spelersgroep had ingezien, bleek Defour de geschikte kandidaat om het tij te keren. Dat verloopt met horten en stoten, maar het respect vanuit de eigen aanhang is enorm. Niet onbelangrijk!

42. Bilal El Khannouss
In de eerste zes maanden van 2022 was hij eigenlijk nog een onbeschreven blad. Het toont enkel aan hoe sprookjesachtig mooi het vervolg wel is geworden ... Sinds de komst van Wouter Vrancken naar Genk schiet de loopbaan van El Khannouss als een kruisraket omhoog. Vanaf speeldag één nam het jeugdproduct een centrale positie in in het wervelden spel van de trotse koploper. Het stelde hem voor een aartsmoeilijke keuze, aangezien zowel België als Marokko hardnekkig aan de mouw kwamen trekken. De liefde voor zijn roots haalde het. Daar zal El Khannouss nog geen seconde om getreurd hebben, het onvergetelijke WK van De Leeuwen van de Atlas in gedachten. In de kleine finale mocht de tiener zich voor het eerst tonen aan het grote publiek. Uiteraard deed hij dat boordevol vertrouwen.

41. Denis Odoi
Nét niet oud genoeg om zijn vader te kunnen zijn, maar het parcours van Odoi in 2022 vertoont best veel overeenkomsten met dat van El Khannouss. Toen de Leuvenaar in de wintermercato werd aangekondigd als kersverse aanwinst van Club, leverde dat hier en daar hoongelach op. Na al die jaren bikkelen in Engeland bleek Odoi echter over een veel ruimere bagage te beschikken dan onwetenden durfden vermoeden. Rechtsachter of centraal op het middenveld: steevast stond zijn naam als één van de eersten op het wedstrijdblad. Het zette ook hem ertoe aan om zijn wortels op te zoeken, weliswaar in Ghana. Op 34-jarige leeftijd volgde de kers op de taart in november, toen hij het vliegtuig richting Qatar opstapte. De beloning? Twaalf minuten tegen Zuid-Korea om nooit te vergeten.