Prototype van de T2, maar nu tracht Riemer op eigen benen te staan bij Anderlecht

Een onbeschreven blad. Zonder respectloos over te komen lijkt die omschrijving wel gepast voor Riemer. Het zou ons niet verbazen mochten zelfs veel Deense voetbaldieren zich radeloos in de haren krabben wanneer ze zijn naam voorgeschoteld zouden krijgen. De 44-jarige Riemer staat immers nog maar aan het begin van  een hopelijk succesvolle carrière als trainer. Of toch zeker als hoofdverantwoordelijke.

Op een rijkelijk gevulde koffer vol spelerservaringen kan de Deen overigens geen beroep doen. Hij is er nooit in geslaagd om het tot professional te schoppen. Hoewel dat zeker geen onoverkomelijk euvel hoeft te zijn, verklaart het wel waarom zijn naam niet zo luid ronkt. Zijn liefde voor het spelletje is er in ieder geval niet minder om. Ingewijden weten dat Riemer werkelijk dag en nacht bezig is met voetbal. Dat is minder vanzelfsprekend dan het soms lijkt in het wereldje.

Van Jacobs naar de jonge garde
Het zelf voordoen op training behoort dus niet meteen tot de mogelijkheden, maar een hoofdtrainer hoeft het vooral goed te kunnen uitleggen, uiteraard. Op dat vlak heeft Riemer de laatste jaren vooral gestolen met de ogen. Zelf heeft hij amper ervaring als T1. Bij het prille begin van zijn loopbaan sprong hij wel even in het diepe bad bij Hvidovre IF, weliswaar een ploeg uit de lagere Deense reeksen. Daar besefte Riemer al snel dat hij best een zwemcoach kon gebruiken.

Als assistent-coach eerst de kneepjes van het vak leren werd het plan. Bij FC Kopenhagen diende zich al meteen een prachtige kans aan. Bij de U19 wist Riemer zich dermate te onderscheiden dat hij na enkele jaren promoveerde naar de grote jongens. Als rechterhand diende hij er onder meer onder ... Ariël Jacobs. Die laatste viel zelf eveneens uit zijn stoel toen hij het nieuws over de benoeming van Riemer te horen kreeg. Een erg gewaardeerde T2, dat zeker, maar ook Jacobs had niet meteen een hoofdcoach bespeurd in zijn Deense ex-collega.

Best een opvallende zet: van assistent bij de A-ploeg zette Riemer in 2015 de stap naar hoofdtrainer van de Kopenhaagse beloften. Ongetwijfeld geraakte Fredberg daar van hem gecharmeerd. Ook de (eveneens kersverse) sportief directeur van Anderlecht is namelijk doordrongen van jeugdwerking en -opleiding. In dat opzicht lijkt de keuze voor Riemer een logische, zeker gezien de vele ruwe diamantjes die op Neerpede liggen te wachten op slijpwerk.

Vaarwel aan Premier League 
In oktober 2018 besloot Riemer terug te keren naar zijn eerste liefde: het ondersteunen van een meer ervaren tacticus. Ditmaal koos hij echter voor een stap naar het buitenland. Bij Brentford FC wenkte een kans die hij niet kon laten schieten. Met The Bees beleefde de Deen een waar sprookje. Aan het einde van zijn derde jaar bij de club promoveerden ze voor het eerst sinds mensheugenis nog eens naar de Premier League.

In haar maidenseizoen wist Brentford te overleven en ook in de huidige jaargang ziet het er niet naar uit dat er degradatiezorgen zullen opdoemen. De tandem Riemer met Thomas Frank, niet toevallig ook een Deen, heeft de club dus uitstekend in haar greep. Al moeten we nu eigenlijk 'had' zeggen, want Frank kan niet langer rekenen op zijn trouwe luitenant. 

Bij Anderlecht hoopt Riemer zich te ontluiken om eventueel een gelijkaardig pad te bewandelen. Vanuit Brussels oogpunt mag je dat zeker een berekend risico noemen. Zijn nationaliteit en aandacht voor jeugdbeleid zullen hem ongetwijfeld veel krediet bezorgen bij Fredberg, maar in het Astridpark wordt de waan van de dag vooral geregeerd door de resultaten. Hoe dan ook staat Riemer zowat haaks op voorganger Felice Mazzu, die uitstraling en ervaring te koop had. Maar minder voeling met het typerende Anderlecht-DNA, misschien?