Rode Duivels opgelet: Huisanalist licht zwakke punten Canada uit

Na jaren nauwelijks op de voetbalkaart te hebben gestaan, is Canada plotseling geplaatst voor het WK 2022 in Qatar. En dit onder de nieuwe leiding van John Herdman. Het Canadese nationale team heeft 70% van hun wedstrijden gewonnen sinds Herdman het overnam, in navolging van zijn persoonlijke successen met het Canadese damesteam, waar hij het land hielp twee Olympische bronzen medailles (2012 en 2016). Zijn eerste missie als Bondscoach van Canada was om de Canadezen te helpen een hun eerste kwalificatie voor een WK (sinds 1986) te behalen.

Verwachte opstelling

Het team van Bondscoach John Herdman heeft geen vaste formatie.

Tegen Mexico begon hij met een 1-3-4-3; tegen Costa Rica met een 1-4-4-2; tegen Panama met een 1-3-5-2; en in de wedstrijd tegen Jamaica begonnen ze met een 1-4-2-3-1. Als we naar de wedstrijd tegen Mexico gaan kijken, zien we halverwege de wedstrijd de formatie veranderen. Canada begon met een 1-3-4-3 maar veranderde tijdens de wedstrijd in een 1-4-4-2 in de tweede helft en eindigde voor het einde van de wedstrijd in een duidelijke 1-5-4-1. 

Zoals je kunt zien, is de formatie van Canada niet strikt. Dit is ook te zien aan de positionering van een van hun beste spelers, Alphonso Davies van Bayern München. Hij heeft geen vaste positie in het team en is gedurende de hele campagne tussen linksback, vleugelspeler, middenveld en aanvaller verschoven. Het team van Herdman heeft dus geen vaste formatie, maar past zich aan de zwakke en sterke punten van hun tegenstander aan. 

Ik verwacht Canada is een 1-5-2-1-2 opstelling (tegen België). Op doel zal Milan Borjan (FK Crvena zvezda) zeker spelen. Achteraan zijn Kamal Miller (CF Montreal) en Steven Vitória (GD Chaves) vaak de startende centrale verdedigers, met Sam Adekugbe (Hatayspor) en Alistair Johnston (CF Montreal) als vleugelverdedigers. Toch verwacht ik ze tegen België met een 5-mans defensie. Dit wil zeggen dan Richie Laryea (Nottingham Forest) op de vleugelverdediging zal postvatten en dat Alistair Johnston iets meer de centralere rol zal opeisen. 

Op het middenveld zijn Stephen Eustáquio (FC Porto) en Jonathan Osorio (Toronto FC)  de eerste keuzes, maar ook de ervaren Atiba Hutchinson (Besiktas) en Mark-Anthony Kaye (Toronto FC) passen goed op deze posities.  Alphonso Davies (Bayern Munchen) heeft de voorkeur als aanvallende middenvelder. Ik heb dan nog voor Jonathan David (Lille OSC) en Cyle Larin (Club Brugge) gekozen, maar Ike Ugbo (Troyes)  en Buchanan (Club Brugge) zijn ook betrouwbare opties. Ike Ugbo als er meer fysiek gewerkt moet worden, Buchanan zal vooral de ruimtes op de flanken induiken.

Zwakkere punten
- Verdedigend departement

Het verdedigend departement is duidelijk de zwakste schakel van dit team. Daarom zou ik ook verwachten dat ze in een 5-mans defensie zullen aantreden, zeker tegen de toplanden. De verdediging probeert zeer solide te spelen. Laag blok, weinig ruimte tussen het middenveld en verdediging en op zeer beperkte ruimtes. Ondanks dit, verwacht ik wanneer ze snel achter komen in een wedstrijd, dat ze het zeer moeilijk krijgen om deze situatie om te zetten.

Terwijl Canada fantastisch goed drukt in de wijde gebieden, zullen hun aanvallers vaak hun lichaam kantelen om de oppositie naar binnen te dwingen, wat indruist tegen wat de meeste teams die van achteren spelen willen doen. Als de oppositie hun weg naar het brede gebied vindt, zullen de mannen van Herdman krachtig doordrukken door driehoekige combinaties van vleugelverdediger, centrale middenvelder en centrale verdediger. 

De omgekeerde vleugelspeler/bijna-aanvaller of zelfs de andere centrale middenvelder kan dan een extra lichaam toevoegen om de diamant te vormen. Dit maakt het erg moeilijk om Canada in de wijde gebieden af ​​te breken, vooral met mensen als Laryea en Buchanan die vaak overijverig zijn in hun aanpak en aanvallen afbreken met wat toevallige agressiviteit.

Met dit voorbeeld wil ik duidelijk maken dat er ruimte is in de rug van de vleugelverdedigers.

Hier valt ook op dat de meeste spelers van Canada vooral de bal in de gaten houden en niet de bal en vrije ruimtes. Tegenstander kan hier gebruik van maken en duikt in de vrije ruimte.

Canada heeft hier veel problemen mee: Voorzetten van de flanken & tegenstander kan achterlijn halen en de bal terugleggen. De verdedigers van Canada hebben weeral teveel oog voor de bal in plaats van de tegenstanders.

Ander voorbeeld: Spelers van Canada hebben (defensief) vooral oog voor de bal en laat beide flanken open.

Hier zie je dat twee Canadese spelers de bal proberen aan te vallen. Terwijl er veel ruimte ontstaat (gele zones).

Ander voorbeeld: De tegenstander van Canada heeft hier veel spelers die aanspeelbaar zijn. Weeral hebben de spelers van Canada teveel oog voor de bal en ontstaat er veel ruimte en aanspeelmogelijkheden voor de tegenstander.

- Ervaring

Zoals je kan zien, in de korte omschrijving hierboven, hebben ze maar enkele spelers (4-tal spelers in de kern) die spelen in een Europese topcompetitie. Dit WK is dus voor dit hele team een nieuw gegeven. Hoe gaan ze met de druk om? Hoe gaan ze met een nederlaag om? Kunnen ze een wedstrijd kantelen? Hoe gaan ze met bepaalde situaties in een wedstrijd om?

Dit zijn maar enkele vragen die wel belangrijk kunnen zijn in een toernooi. Canada moet het vooral van zijn strijdlust, samenhorigheid en mentaliteit hebben.

Hier zie je veel spelers nutteloos ‘verdedigen’ (rode cirkels) in de eigen backlijn. Canada staat voor en de tegenpartij is constant aan het drukken. Canada staat met acht spelers in de eigen 16-meter. De tegenstander met vier. En nog kan de tegenpartij scoren.

Conlusie
De Rode Duivels moeten proberen te profiteren van het gebrek aan ervaring van de Canadezen. De routiniers hebben al een groot tornooi(en) gespeeld terwijl Canada voor het eerst op een WK staat. De manschappen van bondscoach Roberto Martinez moeten proberen om de vrije ruimtes in te duiken en Canada met de rug tegen de muur zetten.