Genks aankoopdienst getipt: Selemani hoeft eigenlijk niet, maar een Ndidi 2.0 wél
Nu de maand juli haar intrede heeft gemaakt, rijzen de festivals als paddenstoelen uit de grond, vliegen de all-in-vakanties ons om de oren en … staat een nieuwe Jupiler Pro League voor de deur! Binnen minder dan drie weken al zet de eerste speeldag haar poorten wagenwijd open. In hoeverre zijn de Grote Zes klaar voor de strijd? VoetbalPrimeur.be overschouwt hun actuele spelerskernen. In deze vierde aflevering: op welke posities kan KRC Genk nog versterking gebruiken?
In deze specialreeks komen de zes topclubs (Anderlecht, Antwerp, Club Brugge, Genk, Gent en Standard) uit ons land aan bod in alfabetische volgorde. De reeks is opgebouwd in twee delen. Tijdens deze eerste week wordt bekeken welke inkomende transfers de verschillende clubs best nog kunnen gebruiken. De week erop leggen we de loep op huidige kernspelers die waarschijnlijk of beter andere oorden zullen opzoeken.
Trots en vertrouwen
De voorbije jaren hoorde je geregeld dezelfde verzuchting bij de blauw-witte aanhang. Hun geliefde club wordt steevast geroemd voor haar jeugdwerking, maar welke spoorafdruk lieten de pareltjes van de toekomst na bij het eerste elftal? Zelfs onder John van den Brom, die nochtans gekend staat om zijn durf, kwamen weinig nieuwe gezichtjes boven het maïsveld piepen. De Limburgse trots verviel zo in frustratie. In dat opzicht kan de afgeketste (?) transfer van Faïz Selemani wel eens als symbooldossier fungeren. Waarom beantwoorden aan diens stevige financiële eisen als je zelf over een bijzonder getalenteerde lichting U21’ers beschikt? Het Genkse legioen hoopt op een Selemani-sneeuwbaleffect.
Want jeugdig talent, dat loopt dik bezaaid in de mijnstad. Bij het doelmannengilde zijn puistjes zelfs de norm. Hoewel Maarten Vandevoordt (vanaf 2024 in dienst van RB Leipzig) inmiddels al flink wat ervaring heeft opgestapeld, rondde hij in februari nog maar de kaap van de twintig levensjaren. Daarmee is hij evenwel de ouderdomsdeken onder de Genkse keepers! Tobe Leysen en Mike Penders, die tijdens deze voorbereiding al bloemetjes toegeworpen kreeg van kersvers trainer Wouter Vrancken, zagen immers nog later het levenslicht. Een terechte vraag die zich opdringt, is of dat jonge grut geen nood heeft aan een ervaren doublure, iemand die de druk kan wegnemen op prangende momenten. Zelfs de hypergetalenteerde Vandevoordt bleek namelijk niet immuun voor jeugdzonden.
Ook buiten de eigen doelmond beschikt Genk over enkele jongens met veelbelovende toekomstperspectieven. De negentienjarige Luca Oyen wordt al even aangekondigd als the next big thing, wat hij na Nieuwjaar ook veelvuldig bewees. Jay-Dee Geusens (middenvelder annex rechtsback), winteraanwinst Aziz Ouattara (controlerende middenvelder), Bilal El Khannous (aanvallende middenvelder), Kelvin John (vleugelaanvaller) en Andras Nemeth (goaltjesdief) hopen hetzelfde pad van de doorbraak te bewandelen. Als zij op tijd en stond hun kans krijgen, zit het qua breedte al snor in de Genkse kern. Bij KV Mechelen toonde Vrancken alvast niet vies te zijn van doorstroming vanuit de jeugd.
Rinkelende bellen
Voorlopig lag onze focus op het aanstormende geweld, maar het Limburgse vlaggenschip beschikt daarnaast over een legertje aan gepokt en gemazelde matrozen. Achterin blijft de Spaanstalige enclave vrolijk overeind. Niemand zal verbaasd opkijken als eentje van hen nog andere oorden opzoekt (Jhon Lucumi lijkt hoofdverdachte), maar op elke positie in de viermansdefensie kan Vrancken teren op twee gelijkwaardige opties. Centraal op het middenveld is die spoeling daarentegen dunner, zeker nu Kristian Thorstvedt met anderhalf been in Sassuolo staat. Bryan Heyen en Patrick Hrosovsky hebben ontegensprekelijk kwaliteit in overvloed, maar zijn haast blauwdrukken van elkaar.
Als Genk één les getrokken moet hebben na de voorbije, behoorlijk faliekante campagne, is het een schromelijk gebrek aan balrecuperatie. Een cocktail zonder noodzakelijke ingrediëten als pure power en onverzettelijke verbetenheid smaakt nu eenmaal (te) flauw. En dus ligt de hoofdprioriteit voor Dimitri De Condé bij (minstens) één krachtpatser op de middenstrook, liefst nog met het mes tussen de tanden en het nodige leiderschap. Dat besef lijkt al doorgesijpeld in de Genkse bestuurskamer, gezien de wintertransfer van Ouattara. Eén tiener maakt de lente echter niet … Een type à la Wilfred Ndidi zou zomaar het verschil kunnen maken tussen een knalseizoen en een nieuwe ontnuchtering.
Hoewel de uitgeworpen dobber richting Selemani anders doet vermoeden, zit Genk er vooraan warmpjes in. Dat is zelfs een understatement. Met Cyriel Dessers en Paul Onuachu staan momenteel bijvoorbeeld twee bewezen doelpuntenmachines op het oefenveld, al is het niet uitgesloten dat één van beide Nigeriaanse internationals nog verkast. Ook op de flanken is er kwaliteit te over, met naast de jonge garde Joseph Paintsil, Mike Trésor en de geweldige Junya Ito als troefkaarten. Stuk voor stuk fijne voeten gecombineerd met doelgerichtheid, in die mate zelfs dat de wispelturige Théo Bongonda mag beschikken. Enkel naar een zuivere spelverdeler is het wat nauwkeuriger speuren. Als Bastien Toma de verwachtingen (opnieuw) niet inlost, kan daar nog wel een impuls bij.
VP’s aankooplijstje voor Genk
* Een ervaren tweede of derde doelman;
* Een controlerende middenvelder met kracht en leiderschap;
* Een spelverdeler op positie tien.
Mogelijke basiself op dit moment:
Vandevoordt – Muñoz, Cuesta, McKenzie, Arteaga – Ito, Heynen, Ouattara, Oyen – Onuachu, Dessers