Carroll bij Club Brugge, het zou niet de eerste ronkende naam zijn in onze JPL
Club Brugge pakte deze week uit met een opmerkelijke zet. Niemand minder dan Andy Carroll, toch een cultheld uit het Engelse voetbal, werd onderworpen aan een volledige screening. Hoewel Blauw-Zwart haar uiterste best deed om de interesse te minimaliseren, zou de neutrale fan daar stiekem wel graten in zien. De rijzige spits zou lang niet de eerste ronkende naam uit een buitenlandse topcompetitie zijn die zich op latere leeftijd op de Jupiler Pro League stort. Een lijstje (gevallen) vedetten door VoetbalPrimeur.be!
Ere wie ere toekomt: lange tijd was Standard Luik ’s lands expert in spelers met naam en faam in hun nadagen naar de JPL te lokken. In een verder verleden flikten De Rouches dat kunstje onder meer met nationale helden als Olivier Dacourt, Robert Prosinecki of Ricardo Sa Pinto. Die laatste zou later overigens nog een vervolg breien aan zijn Luikse hoofdstuk, ditmaal als hoofdtrainer. Ook recenter pakte Standard graag uit om haar vurige aanhang te verwennen, denk maar aan gelauwerde doelmannen als Guillermo Ochoa of Victor Valdes, die zowat alles wat blinkt wist te winnen bij FC Barcelona.
Maar de meest indrukwekkende uit dat hele lijstje, dat was misschien wel Sergio Conceiçao. Jarenlang sterkhouder in de Serie A (bij onder meer Lazio en Inter), maker van een hattrick op Euro 2000 … Toen Standard in 2004 de komst van de Portugees bekendmaakte, moest zelfs de grootste optimist zich even in de ogen wrijven. Bovendien gebruikte Conceiçao zijn Luikse toevluchtsoord niet als uitbolstation, wel integendeel! Drie jaar lang trok de karakteristieke, driftige rechtermiddenvelder aan de kar op Sclessin, zowel met zijn geniale voeten als dankzij zijn overdonderende charisma.
De Brugse voorgangers
Het valt te verwachten dat Carroll (als hij überhaupt in Brugge tekent) geen evenwaardige stempel zal kunnen drukken als Conceiçao. Hoewel het minder in de Club-traditie ligt om vedetten aan zich te binden, liet de regerende landskampioen zich de laatste jaren toch ook een aantal keer verleiden. Het begon eigenlijk met Eidur Gudjohnsen, die na passages bij Chelsea FC, Tottenham Hotspur en Barça graag ook nog even … Cercle Brugge aan zijn cv toevoegde. Toen bleek dat zijn houdbaarheidsdatum daar nog niet versleten was, pikte Club hem met plezier in. Dat bleek een goede move, want in één jaartje voor Blauw-Zwart brak hij nog meerdere potten.
In recentere tijden pakte Club Brugge nog twee keer uit met een opzienbarende transfer. De eerste heeft het bestuur en de fans al veel plezier opgeleverd: Simon Mignolet. Sinds de Rode Duivel zijn handtekening zette op Jan Breydel, lijkt Club een hogere vlucht genomen te hebben dan ooit tevoren. Mede dankzij zijn geweldige reflexen is het nu dé referentie uit het Belgische voetbal geworden. Die status zette Club nogmaals in de verf door in de winter van 2021 Bas Dost los te weken in Duitsland. Met een karrenvracht aan doelpunten in de Bundesliga en de Portugese Primeira Liga doet ook zijn naam belletjes rinkelen in heel Europa. Zijn inbreng bleef echter veel beperkter dan die van Mignolet.
Van hoog tot laag
Hoe zit het bij de andere Belgische topclubs? KRC Genk en KAA Gent hebben niet meteen de reputatie om Europese trekpleisters naar hun club te loodsen. RSC Anderlecht laat zich daarentegen wel af en toe eens overhalen. Veel zoden bracht dat evenwel niet aan de dijk. Of het nu om Marko Marin, Lazar Markovic of Samir Nasri ging: even vaak als ze kwamen, verdwenen ze alweer geruisloos, mede vanwege hun vaak povere fysieke paraatheid. Uiteraard voegde paars-wit daar enkele jaren geleden nog de ophefmakende terugkeer van Vincent Kompany aan toe. Gezien zijn grote liefde voor de club is dat echter een geval apart.
Verder mag ook Royal Antwerp FC niet ontbreken in deze opsomming. Sinds de oudste club van ons land teruggekeerd is op het hoogste niveau, beweegt voorzitter Paul Gheysens hemel en aarde om zo snel mogelijk door te stoten naar de absolute top. De inbreng van enkele Rode Duivels met adelbrieven uit het buitenland behoorde daarbij regelmatig tot de strategie. Het begon met Steven Defour en Kevin Mirallas, die allebei echter een onvoldoende behaalden op de Bosuil. Vorige zomer kwam daar met Radja Nainggolan nog een illustere naam bovenop. De middenvelder kon hier en daar wel zijn klasse demonstreren, maar lokte toch ook al heel wat kritiek uit. Benieuwd of hij onder Mark Van Bommel wél incontournable zal worden.
Tot slot verdienen ook enkele ‘kleinere clubs’ een eervolle vermelding. Ook zij hebben hun best gedaan om het Belgische voetbal op te fleuren met een speler van rang en stand. Sint-Truiden deed dat afgelopen winter nog door Shinji Kagawa, gewezen uitblinker bij Borussia Dortmund en Manchester United, te strikken. In een verder verleden streek met Joan Capdevila nog een gewezen wereldkampioen neer aan het Lisp. En zelfs het erg bescheiden AFC Tubize deed haar duit in het zakje door Quinton Fortune (Man U) aan te werven. Om maar te zeggen: in het Belgische voetbal kan je werkelijk alles verwachten! Dus ook Britse cultheld Carroll in het shirt van Club Brugge?