Anderlecht gaat laatste jaar van 'process' in: vooruitgang, maar lat ligt hoger

Laat ons beginnen met een positieve vaststelling: in december 2019 zat Anderlecht in een historisch dal dat het nu toch al enigszins ontstegen is. Destijds draaide het vierkant in zowat alle geledingen van de club. Aan het einde van dat seizoen, dat door corona vroegtijdig beëindigd werd, zou paars-wit vrede moeten nemen met een achtste stek. Dat was het slechtste resultaat in de clubgeschiedenis sinds … 1938! Sindsdien veranderde er op bestuursvlak een heleboel, denk in de eerste plaats maar aan de intrede van Wouter Vandenhaute.

In de open brief van het toenmalige bestuur stonden echter voornamelijk sportieve ambities centraal. Onder meer over de samenstelling van de spelersgroep, het transferbeleid en uiteraard de resultaten stelde Anderlecht tot en met 2022 concrete doelstellingen en prioriteiten voorop. Tijd voor een checklist! Voor zowel vorig seizoen als het huidige krijgen de verschillende prioriteiten een etiket mee: ‘geslaagd’, ‘deels geslaagd’ of ‘gefaald’.

2020-2021

Prioriteit 1: Onze -aan de basis- jonge kern versterken met nieuwe spelers, die voldoen aan het juiste data-, financieel- en voetbalprofiel.

DEELS GESLAAGD: Die jonge kern, daar kon geen enkele Anderlecht-fan de ogen voor sluiten. De slagzin ‘In Youth We Trust’ bleek dan ook niet te bestaan uit holle woorden, want Kompany gooide het afgelopen seizoen bijzonder veel jeugdproducten voor de leeuwen. Klasbakken als Albert Sambi Lokonga en Yari Verschaeren zullen altijd hun plek afdwingen in het Lotto Park, maar dat ook pakweg Antoine Colassin, Hannes Delcroix, Lucas Lissens of Killian Sardella geregeld minuten mochten maken, is het beste bewijs van de frisse wind die door de club waait.

Maar werden die jonge veulens voldoende omringd door ervaring en kwaliteit? Daar kan het antwoord onmogelijk volmondig ‘ja’ op zijn. De huurperiodes van Matt Miazga en Lukas Nmecha waren zeker schoten in de roos, maar beantwoordden zij wel degelijk aan ‘het juiste financiële profiel’? Basispionnen huren mag eigenlijk geen langetermijnvisie zijn voor een topclub als Anderlecht. Daarnaast vielen ook een heleboel (tijdelijke) transfers tegen. Mustapha Bundu, Jacob Bruun Larsen, Abdoulay Diaby, Paul Mukairu … Warm werd het paars-witte publiek er niet meteen van.

Prioriteit 2: Verder doen groeien van de aanvallende voetbalidentiteit en dat spel week na week aan jullie tonen.

GEFAALD: Ondanks het blinde geloof in Kompany blijft het veldspel bij momenten voor wrevel zorgen. Te trage opbouw, weinig verrassing in de spelpatronen … Het zijn vaak terugkerende verzuchtingen. Om over het halsstarrige vasthouden aan de veelbesproken ‘inverted wingbacks’ nog maar te zwijgen. Inmiddels heeft Kompany wel water bij de wijn gedaan, maar de campagne 2020-2021 stond nu niet bepaald in het teken van flitsend voetbal. Integendeel, als Anderlecht ergens een stap vooruit gezet heeft in vergelijking met het erbarmelijke 2019-2020, is het net in realisme en op het resultaat spelen. De cijfers zijn duidelijk: met 51 gemaakte doelpunten deden liefst negen clubs uit de Jupiler Pro League beter, terwijl enkel kampioen Club Brugge uiteindelijk minder tegentreffers hoefde te slikken dan de Brusselaars. De kracht lag dus vooral achterin …

Prioriteit 3: Opnieuw één of twee beloftevolle jonge spelers de stap laten zetten naar de A-kern.

GESLAAGD: Zoals eerder aangehaald mag Anderlecht zich zonder discussie een voorbeeld inzake jeugdbeleid noemen. Kristian Arnstad, Lucas Lissens en Mario Stroeykens kregen de eer om hun debuut te vieren in paars-en-wit, terwijl enkele eerdere ontdekking volop kansen kregen van Kompany. Die zal naar goede gewoonte ook nooit een fout woord uiten over zijn jonge garde. Reken daar nog de totale ontbolstering van Anouar Aït El Hadj bij en dan mogen de medewerkers op Neerpede zich trots op de borst kloppen.

Prioriteit 4: We willen meedoen voor een plaats in de top 4 en minimaal Europees voetbal halen. 

GESLAAGD: Er zit nog een addertje onder het gras, zo valt verderop te lezen, maar in se heeft Anderlecht de verwachtingen in het eindklassement ingelost. Dat kostte wel bloed, zweet en tranen … De Brusselaars haalden de Champions Play-Off pas op het laatste nippertje en moesten daar na zes intense wedstrijden vrede nemen met de vierde en laatste stek, die een ticket voor de gloednieuwe, maar weinig aantrekkelijke Conference League opleverde. Het was ergens tekenend voor de huidige toestand van de club dat Anderlecht daar nog best opgetogen mee was ook.  

2021-2022

Het huidige seizoen is uiteraard volop aan de gang (en moet eigenlijk nog helemaal losbarsten), maar toch kan er al een voorlopige analyse opgemaakt worden.

Prioriteit 1: Met een solide, uitgebalanceerde kern het hele seizoen bovenaan het klassement meedoen met systematisch dominant voetbal.

DEELS GESLAAGD: In dit vroege stadium krijgt Anderlecht nog het voordeel van de twijfel, al dekt deze prioriteitomschrijving wel verschillende ladingen. Doet paars-wit momenteel bovenaan mee? Na een zeven uit vijftien en een virtuele twaalfde plaats kan je moeilijk stellen van wel, al kan het in de Belgische competitie snel keren natuurlijk. Legde de ploeg tot nu toe ‘systematisch dominant voetbal’ op de mat? Op basis van de wedstrijden tegen Union Saint-Gilloise, KAS Eupen en Vitesse (op die goede eerste helft na) kan dat onmogelijk een terechte samenvatting zijn van de geleverde prestaties.

Een ‘solide, uitgebalanceerde kern’, daarentegen, daar beschikt Kompany deze jaargang eigenlijk wél over. Daarom ligt de druk nu ook een pak hoger dan bij zijn instap. Een pluim voor Peter Verbeke, die in zijn tweede transferzomer enkele hagelwitte konijnen uit de hoed heeft getoverd. Met Wesley Hoedt kwam de gezochte ervaren leider in de achterhoede (al blijft die voorlopig ver onder zijn niveau), Lior Refaelov is de regerende Gouden Schoen, Kristoffer Olsson een EK-ganger. Het cv van Sergio Gomez oogt met FC Barcelona en Borussia Dortmund dan weer bijzonder fraai, terwijl met Christian Kouamé, Benito Raman én Joshua Zirkzee liefst drie interessante profielen mogen trachten om Nmecha te doen vergeten. Nee, die Verbeke valt echt niets te verwijten.

Prioriteit 2: In Europa laten zien waar RSC Anderlecht voetbal voor staat en verrassen met aantrekkelijk voetbal.

GEFAALD: Tegen het nietige FK Laçi werd de plicht zonder meer vervuld, maar dat Vitesse de weg naar de groepsfase van de Conference League versperde, was een regelrechte blamage. Te meer omdat de Nederlanders verre van hun beste niveau benaderden … In een uitstekende eerste helft in het Lotto Park zette Anderlecht even de juiste toon, maar in de 135 minuten die daarna volgden, zakte paars-wit door de ondergrens. Vooral de lusteloze indruk die de jongens van Kompany in de GelreDome tentoonspreidden, stuitte tegen de borst. Blijkbaar was Europees uitblinken dan toch geen al te grote prioriteit, althans voor de spelersgroep …

Prioriteit 3: We spelen voor de titel en mikken op het halen van de Champions League. 

???: De laatste doelstelling is vanzelfsprekend de lastigste, zo gaat dat in een stijgend ‘process’. Hoe dan ook duikt Anderlecht de Belgische titelrace niet in als favoriet, daarvoor hebben Club Brugge en KRC Genk een te opzichtige voorsprong uitgebouwd tijdens de voorbije jaren. Dat duo heeft ook kosten noch moeite gespaard om zich te versterken met het oog op een nieuwe triomftocht. Reken daar nog het razend ambitieuze Royal Antwerp FC bij en dan lijkt de eerste prioriteit voor Anderlecht vooral om in die gegeerde Champions Play-Off te geraken. Als paars-wit daarin wil meespelen om de knikkers, zal het in alle linies nog een stap voorwaarts moeten zetten. Aan Kompany om het beste uit zijn groep te halen!