Afscheid van Van Moer: De Kleine Generaal, een Belgisch voetbalicoon

Op 1 maart 1945 zag Van Moer het levenslicht in Beveren, waar hij ook zijn eerste voetbalstappen heeft gezet. Hij begon zijn carrière bij SK Beveren en werd er ook al snel één van de absolute uitblinkers. Het begin van 'De Kleine Generaal' op de Belgische voetbalvelden, wat uiteindelijk ook één groot sprookje werd.

Waasland-Beveren wil graag haar medeleven betuigen aan de familie en vrienden van clubicoon Wilfried Van Moer. We zullen de prestaties van Wilfried als lid van de "gouden generatie" nooit vergeten! Rust zacht. 💛💙🦁 pic.twitter.com/zDxTgaJCtF

— Waasland-Beveren (@WaaslandBeveren) August 24, 2021

Na sterke prestaties bij SK Beveren werd hij opgemerkt door Royal Antwerp FC, dat hem in huis haalde en waar hij al snel een absolute leider op het middenveld werd en dat verzilverde met zijn eerste caps voor de nationale ploeg en een Gouden Schoen. Nog steeds maar 21 jaar oud en op weg naar meer.

Ondanks een minder seizoen van Antwerp, dat toen degradeerde naar Tweede Klasse, kon hij een toptransfer naar Standard versieren. De Rouches betaalden zo'n 150.000 euro voor Van Moer, toen een recordbedrag. Het bleek de juiste keuze: voor beide partijen.

Droomhuwelijk
In 1968 trok Van Moer naar Standard en beleefde hij zijn beste jaren als voetballer. Hij ontpopte zich tot de grote leider van de Rouches. Zijn inzet, stevige tackles en winnaarsmentaliteit maakte hem een publiekslieveling bij Standard. Hij loodste de Rouches eind jaren 60 ook naar drie titels op rij en twee nieuwe Gouden Schoenen.

Tussendoor kwam hij ook nog uit voor de Rode Duivels. Na een minder WK in Mexico in 1970 kenden de Belgen in 1972 op het EK meer succes. De Rode Duivels haalden de halve finale en wonnen de troostfinale, maar deden dat zonder Van Moer. In de kwartfinale brak hij zijn been tegen Italië.

Het bleek het begin van flink wat blessureleed te zijn. Van Moer kwam nog maar moeilijk terug op niveau en besloot in 1976 een stap terug te zetten en aan de slag te gaan bij het bescheiden Beringen FC. Daar kwam hij nog 110 keer voor uit alvorens in 1980 terug te keren naar thuishaven SK Beveren.

Hij streed bij Beveren samen met onder andere Jean-Marie Pfaff en Ronny Martens weer mee voor de Belgische titel, maar een nieuwe prijs bleef uit. Na twee seizoenen Beveren speelde hij nog twee seizoenen voor STVV en hield hij het op 37-jarige leeftijd voor bekeken. Daar werd hij uiteindelijk ook nog trainer.

De Kleine Generaal van Guy Thys
Zijn periode als Rode Duivel kende grote successen, maar ook enkele mindere periodes. Van Moer werd in 1966 voor het eerst geselecteerd bij de Rode Duivels en werd ook snel een belangrijke pion. Nadat hij in 1972 zijn been brak op het EK, leek het einde verhaal te zijn voor Van Moer bij de Rode Duivels.

De toernooien daarop werden niet gehaald door de Rode Duivels en Van Moer werd naar de kant geschoven. Van Moer kreeg geen selecties meer, maar daar bracht de legendarische Guy Thys in 1979 verandering in.

Tys was namelijk een bijzonder grote fan van 'De Kleine Generaal' en maakte hem bij de Rode Duivels één van de sterkhouders op het middenveld. Zijn comeback werd meteen een succes, met een doelpunt en een assist in een 2-0 overwinning tegen Portugal.

Mede dankzij de terugkeer van Van Moer mocht België naar het EK en in een team met onder andere Jan Ceulemans haalden de Rode Duivels de finale van dat toernooi. Die werd echter met 1-2 verloren van West-Duitsland. Twee jaar later trok hij nog naar het WK met en datzelfde jaar werd hij de oudste doelpuntenmaker ooit voor de Rode Duivels door op 37-jarige leeftijd tegen Bulgarije te scoren. Een record dat nog steeds niet is gebroken. Het bleek ook zijn laatste toernooi te zijn.

Trainer Van Moer
Na meer dan twintig jaar gevoetbald te hebben, werd Van Moer ook trainer. Hij combineerde dat eerst bij STVV als speler-trainer alvorens even later zich volledig te focussen op zijn taak als trainer. Hij kreeg de club niet naar Eerste Klasse en trok daarop naar derdeklasser FC Assent.

Bij die club werd hij wél kampioen en bereikte hij even later zelfs de eindronde in Tweede Klasse. Het leverde hem flink wat interesse op en in 1987 keerde hij terug naar heimat Beveren. Hij wist de club wel uit de degradatiezone te houden, maar mocht toch vertrekken. Na een periode bij tweedeklasser KTH Diest hield hij het trainerschap (tijdelijk) voor bekeken.

Van Moer ging aan de slag als scout bij de Belgische voetbalbond en combineerde dat met het uitbaten van een café. Na enkele ondermaatse prestaties van de Rode Duivels werd Van Moer in 1994 assistent van toenmalig bondscoach Paul Van Himst. Toen die het EK in 1996 miste, werd Van Himst aan de deur gezet en werd Van Moer bondscoach. Een job die hij slechts enkele maanden uitvoerde alvorens definitief afscheid te nemen van de voetbalwereld.

Een afscheid van de voetbalwereld, maar hij bleef nog steeds een fervent voetballiefhebber. 'De Kleine Generaal' werd meermaals gespot op Sclessin en had ook een column in Het Belang van Limburg. Geliefd door velen en gerespecteerd door iedereen. Op Twitter was er een stormvloed van reacties na het overlijden van Van Moer. Een man die flink wat Belgische fans voetbalplezier heeft gebracht en het Belgische voetbal mee heeft geschapen. Je veux Van Moer.