Het Anderlecht-schoentje knelt: onmacht, gebrek aan leiders en verrassingsloos

Waar staat het doel?
‘Aan weerszijden van het veld’, weet zelfs de allergrootste voetballeek. In het Lotto Park lijkt er echter nood aan bewegwijzering. Spelers van Anderlecht die richting de vijandelijke kooi vuren, het is immers een schaars goed geworden. De cijfers spreken boekdelen: tegen zowel Cercle Brugge (0-0) als KV Kortrijk (0-2) moest de andere doelman zijn handschoenen geen enkele keer vuilmaken … Nul schoten op doel in twee opeenvolgende competitiewedstrijden, het moet du jamais vu zijn in Brussel. Die besluiteloosheid zet zich door in een andere onthutsende statistiek: in 2021 alleen al slaagde Anderlecht er tot zes keer toe niet in om de nul van het scorebord te vegen.

Tegen KVK waagde Albert Sambi Lokonga het pas na minuut 75, toen de pijnlijke 0-2 net gevallen was, om eens naar Marko Ilic te schieten. Zijn poging vanop ruim twintig meter ging een eindje over. Tot aan dat bijzondere moment was paars-wit totaal onmondig gebleken. Een kwestie die daar nauw bij aansluit: wie gaat in godsnaam de doelpunten maken wanneer Lukas Nmecha een mindere dag heeft of simpelweg onbereikbaar is? In zijn schaduw was nog geen enkele Anderlechtenaar in staat om meer dan twee competitietreffers aan te tekenen … Hallucinante cijfers!

Nmecha: 'We have to look at what went wrong'.
Ge hebt al 180 minuten geen bal tussen de palen getrapt. Zou het dat zijn? #andkvk

— Stefanie Staelens ðŸÂ¡ (@Stefanie__S) February 21, 2021

Gezocht: leidersfiguur
Een precaire vraag die zich opdringt: wie zijn precies de leiders bij het huidige RSCA? De aanvoerdersband wappert nu al enkele maanden rond de arm van Sambi Lokonga, wat het spel van de youngster ook zichtbaar deugd heeft gedaan. Een ware aanjager is de controleur echter ook weer niet. Verder is het sinds het pensioen van Kompany met een vergrootglas speuren naar leiderschap op het terrein. Adrien Trebel en Hendrik Van Crombrugge zijn de meest logische kandidaten, maar zij kwamen recent nauwelijks tot niet in actie vanwege blessurezorgen.

Van de overige kernspelers lijkt niemand in staat om het vuurtje aan te wakkeren bij rampspoed. Dat valt moeilijk iemand aan te wrijven, aangezien de gemiddelde leeftijd in het A-elftal gewoon bitter laag ligt. Zondag verschenen er met Kemar Lawrence (28) en Timon Wellenreuther (25) slechts twee heren van 25 jaar of ouder aan de aftrap. Bovendien heeft dat duo samen hoop en al 30 wedstrijden in het paars en wit op de kilometerteller staan. Zijn zij de aangewezen figuren om Anderlecht over een dood punt heen te helpen?

Slippertjes
Een ongeluk komt nooit alleen, leert de volksmond ons. Zelfs het grote Anderlecht is niet immuun voor die wijsheid. Individuele fouten worden genadeloos afgestraft en kosten daardoor dure punten. De nieuwste zeperd van Wellenreuther, die vlak voor het rustsignaal een simpele kopslag liet glippen, dikt het lijstje enkel aan. De Duitse zomeraanwinst staat een trapje lager dan pechvogel Van Crombrugge, blijkt de harde realiteit te zijn. In zijn voorbije optredens liet hij eigenlijk nooit een onuitwisbare indruk na. Op Neerpede brandt men alvast een kaarsje voor een snelle terugkeer van Van Crombrugge, al zou dat nog minstens een maand op zich laten wachten.

Toch zou het oneerlijk zijn om de zwarte piet uitsluitend naar Wellenreuther door te schuiven. Nee, in 2021 gingen ook een resem andere pionnen in de fout. Denk maar aan de onnodige strafschopovertreding van Killian Sardella in Leuven (1-0), de rode prent van Lawrence aan de Kehrweg (2-0) of enkele dure missers van Nmecha. Kortom, eigenlijk verkeert geen enkele speler momenteel in blakende vorm, op Anouar Aït El Hadj na misschien. Laat vertrouwen nu net een essentiële hefboom zijn om uit de malaise te geraken.

Verras ons, Vince!
Tot slot kan uiteraard niemand om de rol van de trainer heen. Ook het tactische plaatje van Kompany rammelde de voorbije weken. Over het systeem met de zogenaamde inverted wingbacks zijn inmiddels boeken volgeschreven. Wat er ook van zij: op dit moment werkt het niet bij Anderlecht. Buitenspelers als Jacob Bruun Larsen en Francis Amuzu worden door het gebrek aan overlapping aan hun lot overgelaten, terwijl de backs weinig meerwaarde brengen wanneer ze naar de as van het veld zijn doorgeschoven. Het aantal verkeerde crosspasses tegen Kortrijk viel niet op één hand te tellen. Misschien moet de ideologie even overboord om in de kaart te spelen van Lawrence en Amir Murillo?

Daarnaast hamerde Kompany op intensiteit na de non-match tegen Cercle, maar daar viel afgelopen zondag hoegenaamd niets van te merken. Zelden druk naar voren, geen tempo in de balcirculatie, amper positiewissels … Anderlecht voetbalt te stereotiep. Dat had KVK-coach Luka Elsner duidelijk in de smiezen, want hij stelde zijn elftal perfect in op het systeem van paars-wit. Gevolg: geen enkele noemenswaardige doelkans in 90 minuten voetballen. Welke aanpassingen hij concreet moet overwegen, dat is aan Kompany zelf om te bepalen, in samenspraak met zijn staf. Maar dat verandering noodzakelijk is, staat als een paal boven water. Tijd om te verrassen!