Zeven conclusies na Europese midweek: de ene Belgische club is de andere niet

Op weg naar rood-geel-zwarte lente
De laatste weken dook heel wat doemdenken op rond ons Belgische voetbal, maar de kans is reëel dat straks ‘gewoon’ weer twee clubs overwinteren op het Europese toneel. Antwerp voetbalde zich bij LASK naar 95 procent zekerheid en ook Club Brugge blijft, ondanks de dubbele reality check tegen Dortmund, alle touwtjes in eigen handen houden. Zelfs de laatste zestien van de Champions League zijn nog binnen bereik. En zo zet ons land de trend verder, want ook de voorbije twee seizoenen leverden we twee overwinteraars af. In de jaargang ’17-’18 bleef de Europese lente zelfs verstokt van Belgische inbreng!

Kwaliteit? Graag. Mentaliteit? Verplicht!
In Europa kan je al eens op je limieten botsen (hallo, Club Brugge), daar is op zich niets mis mee. Er zijn echter troeven om dat te compenseren, met voorop dat gruwelijke modewoord: grinta. Antwerp rechtte bijvoorbeeld de rug na die mindere thuisprestatie tegen LASK. Hét bewijs dat karakter een huizenhoog verschil maakt, viel daarentegen in Luik. Drie weken terug draafde Standard in Polen nog op als een stelletje patattenzakken, maar in het eigen Sclessin was dat wel even anders. Een onoplettende tv-kijker zou haast vermoed hebben dat het stadion afgeladen vol zat met aanvurende fans. De Rouches knokten en liepen zich nu wél te pletter (zelfs met z’n tienen) en zagen die dadendrang beloond met een ultieme en eerste driepunter.

Gent valt uit de toon
Ook Wim De Decker legde na afloop van de nieuwe Europese zeperd de nadruk op het ‘karakter’ van zijn jongens, maar de cijfers zijn bikkelhard. Dit Gent komt te kort in Europa. Zeker, voetbaltechnisch moeten de Buffalo’s niet onderdoen voor Rode Ster of Slovan Liberec, wel integendeel. Op het Europese toneel hoor je echter messcherp te zijn, in alle geledingen van de club. Dat is bij Gent niet het geval. Het gerommel in de trainersstaf wierp haar schaduw over het veld, zowel in doel, achterin als voorin. Zo staat de vicekampioen momenteel nog steeds puntenloos laatste, nota bene als club uit pot 1 bij de loting …

Spitsenzorgen
Een jammerlijke constante bij zowat alle Belgische topclubs: de spitsen verkeren niet bepaald in bloedvorm. Tijdens haar campagne had Gent ongetwijfeld meer slagkracht gekend met een fitte Laurent Depoitre en een coronavrije Roman Yaremchuk. Hopelijk heeft Mats Hummels de bleke Michael Krmencik intussen al uit zijn broekzak gehaald, terwijl Dieumerci Mbokani zijn ploeggenoten zowaar vanop de bank geschiedenis moest zien schrijven. Bij Standard hoeven ze niet groen te lachen, want Obbi Oulare vloog er nog voor de pauze uit met een dubbele gele prent. Om het in een alleszeggende statistiek samen te vatten: na vier speeldagen zitten onze vier Europese uithangborden aan dertien gemaakte doelpunten. Gezamenlijk, wel te verstaan …

Refaelov op goudkoers
De zoektocht naar een aanvallende talisman verloopt bij iedereen dus bijzonder stroef, maar gelukkig kan Antwerp op de impulsen van haar spelmaker rekenen. In Linz was Refaelov nog maar eens de grote uitblinker bij The Great Old. Op zijn 34e haalt de Israëliër misschien wel zijn beste niveau ooit. Die indian summer kan hem zomaar eens de Gouden Schoen opleveren, want zijn naam klinkt steeds nadrukkelijker in het jaarlijks terugkerende debat. Hoewel Europese prestaties in principe niet bepalend (mogen) zijn bij de verkiezing, zal het EL-succes Refaelov geen windeieren leggen. Bij de drie Antwerpse zeges tekende hij telkens voor de winnende treffer.

Meer dan ooit pro-VAR
Sta ons toe een lans te breken voor de VAR. Akkoord, ook mét videoref is het systeem niet feilloos. En ja, het (soms eindeloze) wachten werkt op de zenuwen. Maar eerlijk is eerlijk: we waren haast vergeten hoe oneerlijk vele wedstrijden eigenlijk verlopen zonder de mogelijkheid tot rechtzetting van scheidsrechterlijke dwalingen. Bij Standard kreeg Oulare een discutabele exit te verwerken, terwijl Buffalo Roman Bezus een zuivere strafschop ontzegd werd. Ook in Linz had de bal na tien minuten al op de stip kunnen liggen, weliswaar in het Belgische nadeel, toen de arbiter van dienst mogelijk aantikken van Ritchie De Laet in de zestien meter bestrafte met … een vrije schop. Lang leve de VAR!

Goed begonnen is …
Tot slot valt het op dat een driepunter op de openingsspeeldag wonderen kan verrichten. Gezien het beperkte aantal wedstrijden in Europees verband is flitsend uit de startblokken schieten des te meer van vitaal belang. Niet toevallig strijden Antwerp en Club Brugge nog volop mee voor overwintering, na hun vlekkeloze proloog. Die ene late treffer van Charles De Ketelaere in Sint-Petersburg maakt ruim een maand later nog steeds een wereld van verschil, niet alleen in puntenopzicht, maar ook in perceptie en geloof. Het omgekeerde is waar voor Gent, dat nu al tijden op zoek is naar die ‘déclic’. Wie weet hoe het parcours had gelopen als De Decker en co stommelings de winst hadden meegegraaid uit Tsjechië, waar het enkele keren onbegrijpelijk miste? Laat het een wijze les zijn voor onze vertegenwoordigers in de volgende Europese campagne: werk in optimale omstandigheden naar de openingsduel toe. Het kan je prompt een prachtig avontuur opleveren.