Mercatobalans: Opfrisbeurt kern én intrede Leko moeten Antwerp bij G5 brengen

Van alle clubs uit de bovenste regionen baalde The Great Old het ergst van de corona-uitbraak. In de eigen rangen leefde het geloof volop dat de tweede plek van KAA Gent nog weg te kapen viel in Play-Off 1. Antwerp weerde zich dan ook als een duivel in een wijwatervat om de stopzetting van de competitie te beletten, met voorzitter Paul Gheysens op kop. Daar kreeg het echter te weinig steun voor. De oudste club van het land wreekte zich dan maar door bij de hervatting de Croky Cup op haar naam te schrijven, haar eerste trofee in 28 jaar tijd. De 0-1-triomf tegen Club Brugge leverde daarenboven minstens zes duels in de Europa League op. De extra miljoenen die daaraan vasthangen, komen als geroepen om de kern verder te stofferen.

Op te vullen hiaten
In aanloop naar de bekerfinale suste Antwerp de rivaal uit Brugge in slaap door uitvoerig te wijzen op de vele vertrekkers. Terwijl Club haar selectie volledig samenhield, trok op de Bosuil letterlijk een elftal de deur achter zich dicht. Vooral verdedigend vond een ware leegloop plaats. Vaste nummer één Sinan Bolat kreeg het gezelschap van doublure Jens Teunckens. In het hart van de defensie kozen Dino Arslanagic en Wesley Hoedt eieren voor hun geld. Bij de langdurig geblesseerde Daniel Opare viel een vertrek nog enigszins te voorspellen.

Ook hoger op het veld haalde het Antwerpse bestuur de hakbijl boven. Dure vedetten Steven Defour en Kevin Mirallas konden nooit overtuigen. Diezelfde conclusie geldt voor de goedkopere Amara Baby. Tot slot drong Antwerp niet verder aan bij KRC Genk voor huurling Zinho Gano. De boomlange aanvaller deed het niet slecht als stand-in voor Dieumerci Mbokani, een rol waarin de kansen sowieso schaars zijn. Toch mikt Luciano D’Onofrio hoger. Opvallend: met het leeuwendeel van die vertrekkers werden wel degelijk gesprekken gevoerd, tevergeefs. Jongens als Bolat, Defour of Mirallas weigerden al te veel water bij de wijn te doen, maar zitten intussen wel nog steeds zonder club …

Als klap op de vuurpijl voegde Laszlo Bölöni zich bij die exodus. Zijn people management deed soms wenkbrauwen fronsen en zijn methodes zijn haast prehistorisch, maar de eigenzinnige Roemeen was drie jaar lang de architect van de revival van Stamnummer Eén. Om aansluiting te vinden bij de G5 van het Belgische voetbal achten D’Onofrio en Gheysens een modernere aanpak echter noodzakelijk. Het rigide, vaak verdedigende vechtvoetbal van Bölöni moet plaatsmaken voor fris en fruitig totaalspel.

Al zeker vertrokken: Dino Arslanagic (KAA Gent), Amara Baby (KAS Eupen), Sinan Bolat (?), Steven Defour (?), Zinho Gano (einde uitleenbeurt KRC Genk), Wesley Hoedt (einde uitleenbeurt Southampton FC), Kevin Mirallas (?), Egor Nazaryna (Zorya Luhansk), Daniel Opare (Zulte Waregem), Jens Teunckens (?), Kafoumba Touré (?), Sambou Yatabaré (?)

Afgeronde versterkingen
Ondanks de onvrede kon de Antwerp-top de coronapauze goed gebruiken om haar nieuwe koers uit te tekenen. De belangrijkste vacature werd al snel ingevuld door Ivan Leko. Na zijn succesperiode bij Club Brugge keerde de Kroaat terug naar ons voetbal. De 42-jarige Leko past perfect binnen het vooropgestelde profiel: een jonge, gedreven en transparante coach, die de groep steeds boven individuele grillen plaatst. Met haantjes als Dieumerci Mbokani en Didier Lamkel Zé op het erf belooft dat een interessante case study te worden. Op tactisch vlak moet Leko het elftal de 21e eeuw binnenloodsen.

In de bekerfinale teerde Antwerp nog grotendeels op haar oude waarden, maar geleidelijk aan wil het haar aanhang verwennen met aanvallend combinatievoetbal. Daar is wel vers spelerspotentieel voor nodig. Hoewel D’Onofrio graag durft te pokeren tot het slot van de mercato, schoot hij ditmaal al vroeg in actie. Onder de dwarsligger lag de absolute prioriteit. Met Bolat verloor The Great Old een puntenpakker, maar daar kwamen twee klasbakken voor in de plaats: revelatie Jean Butez kon naar zowat elke JPL-topclub en Alireza Beiranvand blonk al uit op een WK. Het belooft een felle interne strijd te worden tussen die twee.

Verdedigers aantrekken, dat leek de missie. Daar kwam echter (nog?) niets van in huis. Voorlopig bouwde men verder op het aanwezige talent, zoals sterke beer Abdoulaye Seck en de herstelde Junior Pius. Nee, D’Onofrio richtte zich vooral op versterking van het middenveld. De ongelukkige blessures bij Alexis De Sart en Sander Coopman noopten hem daar ook toe. Birger Verstraete moet de nieuwe aanjager worden, terwijl naamgenoot Louis zomaar kan doorbreken. In Moeskroen schaakte Antwerp Frank Boya weg. Net als bij Butez was de interesse voor de imponerende, soms nonchalante Kameroener enorm. Ietwat onverwacht streek Nill De Pauw ook neer op de Bosuil. Een aanvulling voor de breedte, klinkt het, al is zijn profiel veelbelovend in de 3-5-2 die Leko op het oog heeft.

Al aangetrokken: Alireza Beiranvand (Persepolis), Jonathan Bolingi (einde uitleenbeurt KAS Eupen), Frank Boya (Royal Excel Moeskroen), Jean Butez (Royal Excel Moeskroen), Nill De Pauw (Atromitos Athene), Dragan Lausberg (Standard Luik), Koji Miyoshi (definitief van Kawasaki Frontiers), Birger Verstraete (1.FC Köln), Louis Verstraete (einde uitleenbeurt KV Oostende)

Wat is er nog op til?
Wie verwacht dat Antwerp na haar bekerglorie op haar lauweren zal rusten, kent voorzitter Gheysens niet. De ambitie van de bouwheer is grenzeloos. Om op Belgisch niveau nog een stap vooruit te zetten, om Europees geen mal figuur te slaan én om aan de spelvisie van Leko te beantwoorden kondigde de grote man al drie of vier transfers aan. In elke linie komt er nog een vette vis bij, op de doelmannen na. Achterin is er een verdediger nodig die de opbouw kan verzorgen. Oude bekende Hoedt deed dat met verve. De Nederlander werd zelfs al gespot in Deurne-Noord, maar dat was ‘enkel om wat spullen op te halen’.

In de as van het middenveld is de kern voldoende gewapend. Het is dan ook de vraag of de geruchten rond Brecht Dejaegere en Pieter Gerkens, allebei overbodig, nog actueel zijn. Een concurrent voor Simen Juklerod op links zou geen kwaad kunnen. Als Antwerp écht wil meedingen met de groten, ligt de sleutel echter voorin. Met Mbokani, Lior Refaelov en in mindere mate Ivo Rodrigues loopt daar onversneden klasse rond, maar de spoeling is dun. Een stand-in voor Dieu is een absolute must, want Bolingi viel eerder al door de mand. Ex-Manchester-City-product  Godsway Donyoh zou een kandidaat zijn. Voor de creatieve toets moet een extra vleugelflitser zorgen. Junior Edmilson was nadrukkelijk in beeld, maar die verlengde onlangs zijn contract in Qatar.

En dan blijft het enigma Lamkel Zé nog over. De vraag van tien miljoen: verkoopt het bestuur haar woelwater of niet? In de bekerfinale liet hij nogmaals zijn krachtenarsenaal bewonderen, maar het is inmiddels een publiek geheim dat het ‘koppeke’ niet altijd mee wil. Hoewel Leko hem speciaal voor de Heizel opviste, lijkt dat vroeg of laat te zullen botsen. Met de opbrengst van een eventuele verkoop zou de club een alternatief kunnen halen dat misschien net wat minder geniaal is, maar ongetwijfeld standvastiger.

Geruchten:
IN: Brecht Dejaegere (KAA Gent), Godsway Donyoh (Nordsjaelland), Junior Edmilson (Al-Duhail SC), Pieter Gerkens (RSC Anderlecht)
UIT: Didier Lamkel Zé (?), Bill Lathouwers (MVV)

Balans
Laat het duidelijk zijn: Antwerp beschouwt de bekerwinst als hoogtepunt én uitgangspunt tegelijk. Het razend ambitieuze bestuur zal niet rusten voor de club van de G5 een G6 gemaakt heeft. De metamorfose anno 2020 vormt de volgende stap in die opmars. De belangrijkste match van het seizoen bracht The Great Old eigenlijk al tot een goed einde, waardoor Leko zich meteen wat respijt kocht voor de komende maanden. Gezien de vele veranderingen zou het straf zijn mochten zijn troepen deze jaargang al meespelen voor het allerhoogste. Het hoofddoel is vooral sterke fundamenten leggen, om in de loop van dit decennium te kunnen oogsten.