Het debuutjaar van Lukaku: natuurlijke neus voor goals schenkt Inter geen titel

18 juli 2020 om 11:00
5

Vorige zomer rondden enkele Rode Duivels of potentiële internationals een interessante transfer naar een club uit één van de vijf Europese topcompetities. Zo’n jaar later maakt VoetbalPrimeur.be de balans op. Hoe ziet het rapport van de verhuisde Belgen eruit? Mogen zij terugblikken op een geslaagd debuutseizoen bij hun nieuwe werkgever? Onze redactie werpt een blik over de voorbije twaalf maanden. In deze vierde aflevering: het eerste jaar van Romelu Lukaku bij Internazionale.

Na acht jaar Premier League, met de bijbehorende media-aandacht en vaak snoeiharde kritiek, besloot Lukaku in de zomer van 2019 zijn carrière een nieuwe wending te geven. Met 113 Engelse treffers op de teller zei hij ‘ciao’ aan zijn droomcompetitie en nam het vliegtuig richting Italië, waar Inter verschrikkelijk hard aan zijn mouw trok, voornamelijk uit naam van nieuwbakken trainer Antonio Conte. De Italiaanse veldheer was al jaren een bewonderaar van Lukaku en zag in onze landgenoot één van de puzzelstukjes om de torenhoog ambities van het bestuur waar te maken. 2020 moest namelijk het jaar worden dat Inter grote rivaal Juventus, goed voor acht opeenvolgende Scudetto’s, naar de kroon stak.

Op zijn 27e heeft het spel van Lukaku geen geheimen meer. Of het decor nu Liverpool, Manchester, Brussel of Milaan heet, doelpunten maken doet de recordschutter van de Rode Duivels altijd en overal. Welgeteld een uur had hij nodig om ook in de Serie A zijn naam op het scorebord te toveren. In zijn debuutmatch tegen het bescheiden Lecce (4-0) verzorgde de aanvaller de derde treffer van de avond. De week nadien verdubbelde Lukaku dat aantal al, met zijn eerste doorslaggevende goal. Een kwartier voor affluiten ramde hij een strafschop binnen op bezoek bij het Cagliari van Radja Nainggolan. Dat de aanvaller op speeldag 2 al de elfmeters voor zijn rekening mocht nemen, zegt veel over de status waarmee de zomeraanwinst in de modestad is onthaald.

Midden juli, met nog vijf speelrondes op de agenda, wijst de teller intussen twintig competitiepotten aan. Daarmee moet Lukaku enkel Ciro Immobile (Lazio, 29 stuks) en Cristiano Ronaldo (Juventus, 28) laten voorgaan. Niet alleen de hoeveelheid treffers is natuurlijk heilig, ook de impact van die doelpunten is belangrijk. Een 4-0 binnenduwen bijvoorbeeld is mooi meegenomen, maar brengt je team minder ver dan de winning goal maken. In dat opzicht was Lukaku simpelweg van goudwaarde voor Inter. In de Serie A alleen al leverden zijn doelpunten in totaal twintig (!) punten extra op. Kleine schets: zonder zijn inbreng zouden de Nerazzurri momenteel op een schamele achtste plek bengelen. Een simplistische en onvolledige hypothese, dat zeker, maar toch een stevige indicatie.

Het zorgde er alvast voor dat Lukaku door de Inter-fans op handen gedragen wordt, althans meer dan dat bij Manchester United het geval was. En toch namen ook in de laars enkele criticasters hem op de korrel. Zo klonk na verloop van tijd alweer die aloude frustratie: ‘hij scoort wel, meneer, maar enkel tegen de kleintjes’. Die aanname blijkt een grond van waarheid te bevatten. De helft van zijn twintig treffers maakte Lukaku tegen ploegen uit het rechterrijtje, wat procentueel een volstrekt logische balans is. In de grote afspraken valt het nummer negen van de Rode Duivels echter door de mand. Tegen de rest van de top-vijf (naast Inter zijn dat Juve, Atalanta, Lazio en AS Roma) zweeg zijn kanon. Enkel tegen subtoppers Napoli (twee rozen) en stadsrivaal AC Milan (trefzeker in heen- en terugmatch) drukte hij zijn stempel. Die laatste prestatie zal de Inter-aanhang wel plezieren, maar over het algemeen win je er geen Scudetto door.

Die terugkerende kritiek laaide vooral hoog op in aanloop naar het laatste groepsduel in de Champions League. Bij aanvang van speeldag 6 had Inter nog een waterkansje om door te stoten naar de achtste finales, maar dan moest het thuis wel voorbij het machtige FC Barcelona. Tot dan had Lukaku slechts één Europese goal achter zijn naam, bij zwakke broertje Slavia Praag dan nog. Nu moest de dure aankoop maar eens bewijzen wat hij écht waard is als Inter hem nodig heeft. Lukaku antwoordde ook, niet door geweldig te spelen, wel met de levensbelangrijke 1-1 net voor rust. Het bracht geen zoden aan de dijk, want in het slot counterde Barça zich naar de zege: 1-2. De Europa League werd Inters deel. Daarin schakelde het in de 1/16e finales al Ludogorets uit, onder meer dankzij twee goals van Lukaku. ‘Kleine tegenstander’, zullen wantrouwigen weer opwerpen …

Persoonlijke statistieken in de Serie A (na 33 speeldagen)
Wedstrijden (waarvan basis): 31 (29)
Speeltijd: 2602 minuten
Doelpunten: 20
Assists: 2
Gele kaarten: 2
Rode kaarten: 0

Prestaties van de ploeg
Inter stapte het nieuwe Serie-A-seizoen in met één brandende ambitie: zich opnieuw tot Italië’s beste kronen. Dat is inmiddels alweer tien jaar geleden. De hegemonie uit Turijn moest eindelijk doorbroken worden. Zelf investeerden de Milanezen zwaar in staf en spelers, terwijl Juve onder Maurizio Sarri op zoek ging naar een aantrekkelijkere spelwijze dan de jaren voordien. Daar zag Inter kansen in. Het vertrouwen kreeg alvast een flinke boost na een perfect rapport in de eerste zes wedstrijden. Begin oktober volgde echter een eerste teken aan de wand: in een week tijd verloren Lukaku en co zowel in Barcelona (2-1) als thuis tegen Juventus (1-2). Een opdoffer, ontegensprekelijk, maar Inter liet het niet aan haar hart komen.

In de weken daarna pakte het nog eens 19 op 21, waardoor het in pole positie de kerstperiode indook. Daar liep het jammerlijk fout. In december en januari geraakten de troepen van Conte liefst vijf keer niet verder dan een gelijkspel. Toch was het kalf nog niet verdronken, al moest Inter nu wel opstaan in de topduels. Dat mislukte: verplaatsingen naar Lazio (2-1) en Juventus (2-0) liepen faliekant af. Zo vatten de Nerazzurri de periode na de coronapauze slechts aan op de derde plaats. Enkel een nagenoeg foutloos parcours kon hen nog richting titel loodsen, maar de voorbije weken presteert Inter te wisselvallig, met de noodlottige 1-2-nederlaag tegen Bologna als dieptepunt.

Met nog vijf speeldagen te gaan staat de achttienvoudige landskampioen wel opnieuw tweede, weliswaar op zes punten van de koploper uit Turijn. Dat lijkt niet meer overbrugbaar.  Bovendien moet Inter ook naar onder kijken. De kloof naar de vierde plek, momenteel bezet door Lazio, bedraagt slechts twee puntjes. Bovendien oogt het programma loodzwaar. Met AS Roma, Napoli en Atalanta krijgt Inter nog drie klanten uit de huidige top-zes voorgeschoteld. Vooral dat laatste duel, uitgerekend op de slotspeeldag, zou allesbepalend kunnen worden.

Hoogtepunt
Hoewel Inter 2019 bovenaan de rangschikking afsluit, is er twijfel in de hoofden geslopen. Aangezien uitdager Juventus steeds meer op toerental geraakt, is de foutenmarge klein. De eerste afspraak van het nieuwe jaar belooft meteen een flinke brok te worden: een verplaatsing naar Napels. Anderzijds is het San Paolo de gedroomde locatie om een signaal naar de titelconcurrenten te versturen. Lukaku weet wat van hem verwacht wordt, hij moet eindelijk eens opstaan in een scharnierwedstrijd. De Rode Duivel heeft de boodschap begrepen, want na een half uur spelen prijkt zijn naam al twee keer op het scorebord.

Vooral zijn eerste treffer vat zijn krachtenarsenaal perfect samen. Na wegglijden in de Napoli-defensie begint Lukaku aan een rush van zo’n zestig meter, die hij besluit met een staalhard, maar geplaatst schot. De bal verdwijnt paal binnen, Inter op rozen. Even later zet het opportunisme van de goalgetter doelman Alex Meret aan tot een blunder: 0-2. Hoewel Napoli voor rust weer spanning in de wedstrijd brengt, neemt maatje Lautaro Martinez die na de pauze helemaal weg met de 1-3. Inter zet het jaar in stijl in, met dank aan Lukaku. Op dat moment lijkt het blauw-zwarte gedeelte van Milaan haar kampioenenmaker gevonden te hebben.

Dieptepunt
Nietsvermoedend werken Juventus en Inter op 8 maart hun laatste Serie-A-duel af voor de uitbraak van de pandemie. Uitgerekend dan staan beide kemphanen tegenover mekaar in Turijn. De bezoekers hebben een drietal weken voordien al verloren bij Lazio, de verrassende derde hond in het spel, en moeten nu maar eens bewijzen of ze kampioenenmateriaal zijn. Negentig minuten later lijkt het antwoord op die vraag simpel: neen. Een nochtans weinig indrukwekkend Juve schudt de vijand uit Milaan van zich af met 2-0. De geleverde prestatie van de manschappen van Conte, die enkel dreiging veroorzaken via stilstaande fases, is ondermaats.

Diezelfde analyse gaat op voor Lukaku. In het rechtstreekse duel met die andere doelpuntenmachine, Ronaldo, trekt onze landgenoot duidelijk aan het kortste eind. Hoewel de Portugese wereldster het net niet vindt, onderneemt hij die avond negen pogingen richting de vijandelijke kooi. Lukaku … geen enkele! De diepe man van Inter wordt nauwelijks in het stuk betrokken. Een kwartier voor affluiten, wanneer het al 2-0 staat, haalt Conte hem zelfs naar de kant voor de dolende Alexis Sanchez. Lukaku duikt de corona-onderbreking in met een immense ontgoocheling om door te spoelen.

VP’s Rapport: 7,5/10
Na een bittere periode bij Man United heeft Lukaku zich hoe dan ook gerehabiliteerd in Milaan. De topschutter van de Rode Duivels vond er het voetbalplezier terug dat hij wat kwijtgespeeld was na jaren vol bagger in de Premier League. Vanaf dag één zette hij dat goede gevoel om in zijn handelsmerk bij uitstek: doelpunten. Voor het eerst sinds zijn laatste jaar bij Everton FC rondde de spits nog eens de kaap van de twintig treffers. In samenwerking met Martinez vormde Lukaku een gevreesd koningskoppel. Het Anderlecht-product zal dan ook met argusogen volgen wat het lot van zijn spitsbroeder wordt tijdens de huidige mercato. Barcelona aast namelijk nadrukkelijk op de diensten van de Argentijn.

Op collectief vlak beantwoordde het eerste seizoen van Lukaku bij Inter niet meteen aan de steile ambities, deels door zijn eigen afwezigheid in bepaalde topduels. Gezien het onblusbare vuur dat in Conte brandt, moet dat volgend seizoen absoluut beter. De Scudetto veroveren zal dan geen doel meer zijn, maar simpelweg een vereiste. Het Inter-bestuur heeft alvast aangekondigd om de kern nog wat verder te versterken, vooral met foeriers voor Lukaku. In dat opzicht was de winterse komst van spelmaker Christian Eriksen al een voorbode. Als de leiding van de club haar beloftes nakomt, is het aan Lukaku om te bewijzen dat hij de rol van kampioenenmaker wel degelijk kan vervullen.