Het debuutjaar van Hazard: torenhoge druk, maar geringe bijdrage in successen

16 juli 2020 om 09:00
3

Vorige zomer rondden enkele Rode Duivels of potentiële internationals een interessante transfer naar een club uit één van de vijf Europese topcompetities. Zo’n jaar later maakt VoetbalPrimeur.be de balans op. Hoe ziet het rapport van de verhuisde Belgen eruit? Mogen zij terugblikken op een geslaagd debuutseizoen bij hun nieuwe werkgever? Onze redactie werpt een blik over de voorbije twaalf maanden. In deze tweede aflevering: het eerste jaar van Eden Hazard bij Real Madrid.

Het was dé spraakmakende transfer van de zomer van 2019, samen met de verhuis van Antoine Griezmann naar Barcelona: Hazard zou ten lange leste zijn pad vervolgen bij Real Madrid, de club van zijn dromen. Na jaren vol speculaties ging Chelsea FC finaal overstag, nadat de Rode Duivel The Blues als afscheidsgeschenk nog even de Europa League had geschonken. In Madrid mocht hij zich ten volle gaan richten op de beker met de grote oren. Ver doorstoten in de Champions League is en blijft immers een hiaat op zijn palmares. In ruil moest Hazard Real weer de grandeur van weleer geven, die de club na het vertrek van uithangbord Cristiano Ronaldo eigenlijk wat verloren had. Een jaar later is de analyse even helder als spijkerhard: onze landgenoot heeft die verwachting allerminst kunnen inlossen.

De drukbezochte voorstelling in het Santiago Bernabeu, ergens midden juni, was al een teken aan de wand. Terwijl een goedlachse Hazard het Madrileense publiek groette, viel de aandachtige kijker meteen de povere staat van zijn lichaam op. De monsteraankoop van een slordige honderd miljoen euro kampte met … een buikje. Iets te veel genoten van de vakantie, zou hij achteraf toegeven. Het tekent de aangeboren nonchalance van Hazard, die ongetwijfeld een kracht vormt, maar het blijft niettemin onvergeeflijk dat een topsporter zich zo laat gaan, uitgerekend wanneer hij zijn jongensdroom realiseert. Voorganger Ronaldo zou het alvast niet overkomen zijn. Zijn overgewicht speelde Hazard parten en vormde (waarschijnlijk?) de prelude voor een ontgoochelend seizoen doorspekt met blessureleed.

Nu zijn eerste campagne in La Liga er zo goed als op zit, staan achter de naam van Hazard slechts een dozijn basisplaatsen, goed voor 1025 speelminuten. Zijn laagste aantal sinds zijn doorbraak bij Lille OSC. Pas midden september, op speeldag vier, kreeg Hazard zijn lijf voldoende in vorm om zijn debuut te maken voor De Koninklijke. De overmaatse truitjes waarin hij in die eerste wedstrijden acteerde, bewezen echter dat er nog flink wat werk aan de winkel was. De overtollige kilo’s verhinderden de dribbelaar om zijn kenmerkende versnellingen te plaatsen. Het zou dan ook tot november duren voor hij vlagen van zijn gebruikelijke niveau demonstreerde. Tussendoor verscheen wel zijn eerste en voorlopig enige treffer op het scorebord, na een knap lobje tegen Granada (4-2).

Net wanneer Hazard zijn dartele zelve leek teruggevonden te hebben, onder meer met een glansprestatie tegen Real Sociedad (3-1), sloeg het noodlot toe. In de prestigieuze Champions-League-pot met Paris Saint-Germain blesseerde hij zich aan de rechterenkel. Uitgerekend collega-Duivel Thomas Meunier was de schuldige. Wat eerst afgedaan werd als een licht euvel, bleek al snel veel ernstiger. Het zou tot februari duren voor Hazard weer in actie kon komen. Niet lang, helaas, want opnieuw dook die verduivelde enkel op als spelbreker. De diagnose was onverbiddelijk: kruis over de rest van het seizoen, twijfels over zijn EK-deelname. Tot ene corona de wereld op haar kop zette.

‘Dankzij’ de pandemie kreeg Hazard toch nog een kans om Real bij de hand te nemen in La Liga, hoe cynisch dat ook mag klinken. De aanvaller gebruikte de gedwongen onderbreking om zich beter klaar te stomen dan ooit. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, weet je wel. Bij de herstart vloog Hazard dan ook over het terrein. Twee opeenvolgende assists deden het allerbeste verhopen voor het competitieslot, maar jammer genoeg had ook de tegenstander de blakende vorm van de Rode Duivel in de smiezen. Enkele fikse uithalen op de tere enkel veroordeelden hem alweer tot de lappenmand. Zinedine Zidane lijkt het stilaan een plaats gegeven te hebben en spaart Hazard op voor betere tijden. Zo dreigt zijn debuutseizoen te eindigen waar het begon: naast de groene rechthoek.

Persoonlijke statistieken in La Liga (na 36 speeldagen)
Wedstrijden (waarvan basis): 15 (13)
Speeltijd: 1025 minuten
Doelpunten: 1
Assists: 3
Gele kaarten: 0
Rode kaarten: 0

Prestaties van de ploeg
Zoals geschetst waren de verwachtingen bij de aankondiging van Hazard erg hoog gespannen. Niet alleen moest de Belgische sterspeler de aantrekkingskracht van het voetbal van Real weer opkrikken, bovendien wilde de club zich op vaderlandse bodem weer nadrukkelijker profileren. Hoewel De Koninklijke met drie opeenvolgende Champions-League-triomfen natuurlijk niet slecht geboerd had de voorbije jaren, bleven de fans in eigen land vaak op hun honger zitten. Zo kroonde Real zich in het afgelopen decennium amper twee keer tot Spanjes beste, in 2012 en 2017. Ook een eindoverwinning in de Copa del Rey dateerde al van 2014. Ondermaatse resultaten voor de meest gelauwerde club uit het Europese voetbal.

Met Zidane aan het roer en Hazard op de voorposten moest het Madrileense vlaggenschip weer richting titel varen. De inbreng van onze landgenoot bleek uiteindelijk dus gering; de stuurmanskunsten van Zidane gaven wél de doorslag. Flitsend is het voetbal niet bepaald, nog steeds niet, maar het Franse icoon wist weer een onverzettelijke winnaarsmentaliteit in de ploeg te pompen. Vooral achterin laten Los Merengues nauwelijks steken vallen, niet in het minst dankzij een herboren Thibaut Courtois en uithangbord Sergio Ramos. Daardoor staat de machine uit de hoofdstad nu op een zucht van haar 34e landstitel.

Hoogtepunt
Het einde van de lockdown nadert en eindelijk schemert er weer wat licht aan het einde van de coronatunnel. Vanuit het trainingscomplex van Real klinken hoopvolle signalen voor de Belgische voetbalfan. Hazard is weer kerngezond, traint volledig mee met de groep én vlamt naar verluidt zoals in zijn Chelsea-hoogdagen. Het wakkert het verlangen naar de herstart alleen maar aan. Wanneer de bal midden juni opnieuw rolt in Spanje, blijken de hoopgevende geruchten rond de Rode Duivel niet gelogen. Tegen Eibar (3-1) en Valencia (3-0) verschijnt hij aan de aftrap. En dat zal de tegenstand geweten hebben.

Een altruïstische assist tegen Eibar geeft de Madrileense burger al moed, in het belangrijke duel met Valencia barst Hazard helemaal los. In de eerste helft bijt Real haar tanden stuk op de bezoekers, ondanks enkele ingevingen van onze landgenoot. Meteen na de koffie verdwijnt Hazard even uit beeld, maar het is slechts stilte voor de storm. In een uitmuntend kwartier zet hij de turbo aan. Als in zijn beste dagen zuigt de technicus verdedigers naar zich toe, waardoor hij ruimte creëert voor zijn ploeggenoten. Zijn pass op Karim Benzema breekt de ban. Uiteindelijk wint Real die avond met 3-0, voor het eerst écht bij de hand genomen door haar peperdure aankoop.

Dieptepunt
Na een turbulente voorbereiding heeft Hazard eind september zijn eerste basisstek te pakken voor zijn nieuwe werkgever. Een week na een erg matig aantreden bij Sevilla FC (0-1), getekend door veelvuldig balverlies, staat zijn allereerste Madrileense stadsderby op het menu. Hazard is vastbesloten om te schitteren in het Wanda Metropolitano, maar keert van een kale reis thuis. In een bloedeloos 0-0-gelijkspel is er van spektakel amper sprake. Het aantal doelrijpe mogelijkheden valt op enkele vingers te tellen. De aanvallers komen nauwelijks in het stuk voor in een duel waarin elk risico wordt geschuwd.

In normale omstandigheden kan Hazard zelfs in zulke gesloten partijen onverwachte openingen forceren, maar vanwege zijn fysieke tekortkomingen raakt hij haast geen bal. Geen enkele keer weet hij zijn directe tegenstander uit te schakelen. Zijn ploeggenoten lijken ook niet al te veel vertrouwen te tonen, want de vleugelaanvaller krijgt het leer slechts sporadisch toegespeeld. Met nog een kwartier op de klok haalt Zidane Hazard naar de kant. Een kennismaking met de derby van Madrid om snel te vergeten.

VP’s Rapport: 3/10
Vanzelfsprekend staan de kwaliteiten van Hazard buiten kijf en geen haar op eender welk voetbalhoofd dat eraan twijfelt dat onze landgenoot aan de hoge standaarden van Real voldoet. En natuurlijk vormt het veelvuldige blessureleed een geldig excuus. Toch is zijn openingsseizoen in het maagdelijk wit gefaald. Net nu De Koninklijke haar greep op het eigen kampioenschap weer versterkt heeft, smaakt het ongetwijfeld extra bitter dat hij slechts een bijrolletje vertolkte in die wederopstanding. De harde realiteit is dat zijn team de zomeraanwinst eigenlijk geen enkele wedstrijd nodig heeft gehad om het verschil te maken, op die 3-0-zege tegen Valencia na misschien.

Jazeker, Hazard liet zich soms wel eens van zijn beste kant bewonderen. Nooit was hij echter van goudwaarde om een resultaat over de streep te trekken. Dat moet ongetwijfeld knagen aan het ego van een wereldvoetballer. En dus kan Hazard zich geen zomervakantie als in 2019 meer veroorloven. Die zal er ook niet komen, aangezien Real in augustus nog aan de bak moet in de Champions League. Na de 1-2-nederlaag in de heenwedstrijd tegen Manchester City dreigt dat verhaal van korte duur te zullen worden, maar met het opgebouwde vertrouwen van de nakende landstitel stijgen Los Blancos in Engeland misschien wel boven zichzelf uit. En, wie weet, kan Hazard zich eindelijk eens op de kaart zetten in het legendarische witte shirt. Het zou veel goedmaken.