Het debuutjaar van Bornauw: grand cru dankzij trefzekerheid van 'nieuwe Big Dan'

15 juli 2020 om 18:00
Laatste update: 15 juli 2020 om 18:00
19

Vorige zomer rondden enkele Rode Duivels of potentiële internationals een interessante transfer naar een club uit één van de vijf Europese topcompetities af. Zo’n jaar later maakt VoetbalPrimeur.be de balans op. Hoe ziet het rapport van de verhuisde Belgen eruit? Mogen zij terugblikken op een geslaagd debuutseizoen bij hun nieuwe werkgever? Onze redactie werpt een blik op de voorbije twaalf maanden. In deze eerste aflevering: het eerste jaar van Sebastiaan Bornauw bij 1FC. Köln.

Na een overtuigende doorbraak bij RSC Anderlecht leek Bornauw klaar om een sleutelpion te worden bij paars-wit. Aan de zijde van teruggekeerde heiland Vincent Kompany zou de youngster nog grote stappen voorwaarts kunnen zetten door te stelen met de ogen en de oren, was de algemene aanname. Dat draaide echter helemaal anders uit. Naar verluidt twijfelde Kompany aan het uitvoetballende vermogen van Bornauw, een absolute voorwaarde in de hernieuwde spelvisie van de Brusselaars. Daarop koos de blonde verdediger eieren voor zijn geld: toen 1FC. Köln op de proppen kwam, zette hij maar wat graag zijn handtekening. Als twintigjarige aan de slag kunnen in de Bundesliga, het is een trein die Bornauw niet wilde laten voorbijgaan.

En maar goed ook! Op de openingsspeeldag van de Duitse competitie moest Bornauw nog vrede nemen met een stekje op de bank, maar dat zou meteen de laatste keer zijn. Na zijn debuut tegen het roemrijke Borussia Dortmund (1-3-verlies) behoorde onze landgenoot in één klap tot de vaste basisklanten in Keulen. Rechtstreekse duels met Marco Reus of Robert Lewandowski deden de geboren Wemmelaar stralen als een kind in een snoepwinkel. Zowel Achim Beierlorzer als Markus Gisdol, die zijn collega begin november opvolgde als trainer, wisten snel wat ze aan Bornauw hebben: een onverzettelijke, fysiek sterke mandekker met uitstraling. Daarbovenop kwam nog een mooie bonus: zijn offensieve bijdrage!

Bornauw ontpopte zich immers tot regelrechte sensatie door in zijn maidenjaar meteen zes (!) keer te scoren. Indrukwekkende cijfers voor een centrale verdediger. Dat blijkt ook, want in de gehele Bundesliga was geen enkele stopper trefzekerder dan hij. Al die zes doelpunten maakte Bornauw bovendien uit een stilstaande fase, hoofdzakelijk met het hoofd. Dat recept riep al snel de vergelijking op met ex-Rode Duivel Daniël Van Buyten, die evenzeer een aanvallend wapen was dankzij zijn kopkracht. Benieuwd of het 21-jarige Neerpede-product een gelijkaardige carrière kan uitbouwen, ook bij de nationale ploeg. Tot op heden kreeg Bornauw nog geen oproepingsbrief in de bus, maar bondscoach Roberto Martinez houdt hem wel nauwlettend in de gaten.

Persoonlijke statistieken in de Bundesliga
Wedstrijden (waarvan basis): 28 (28)
Speeltijd: 2449 minuten
Aantal keer de nul: 5
Doelpunten: 6
Gele kaarten: 5
Rode kaarten: 1

Prestaties van de ploeg
De missie waarmee Bornauw in augustus bij Köln neerstreek, was niet van de poes. Als promovendus stond slechts één concreet doel voorop: het behoud. Daarvoor investeerde de traditieclub in flink wat vers bloed, zoals ook Birger Verstraete bijvoorbeeld, maar het hield evenzeer vast aan enkele kampioenenmakers van het seizoen voordien. Die methode pakte uiteindelijk goed uit. Nochtans schoot Köln dramatisch uit de startblokken, al was dat zeker mede te wijten aan het loodzware programma. Door vroege duels met toppers als Dortmund, Mönchengladbach of Bayern München oogde de balans na zes speeldagen erg karig: drie op achttien.

Die negatieve lijn trokken Die Geissbocken echter jammerlijk door. Begin december leek het kalf eigenlijk al verdronken. Op dat moment had Köln acht van haar elf Bundesliga-wedstrijden verloren, waardoor het de rode lantaarn droeg. Het beloofde een sombere Kerst te worden, tot de 14e december een kantelpunt inluidde. De komst van Bayer Leverkusen liet het slechtste verhopen, maar Köln steeg eindelijk eens boven zichzelf uit: 2-0. Plots draaide de machine op volle toeren. In de daaropvolgende negen matchen zouden enkel Dortmund en Bayern de promovendus kunnen verslaan. Resultaat: acht zeges in zo’n drie maanden tijd. En zo was de club al voor de corona-uitbraak min of meer verzekerd van het behoud.

Dat zorgde er waarschijnlijk mede voor dat Köln niet al te scherp uit de quarantaine kwam, want nadien wist het geen enkele keer meer te winnen … Een seizoen met uiteenlopende gezichten, dat is het minste wat je kan zeggen. In de periode waarin Köln haar beste gelaat toonde, toonde ook Bornauw zich van zijn overtuigendste kant. Vier van zijn zes treffers vielen namelijk tussen halverwege december en begin maart, toen zijn ploeg dus in bloedvorm verkeerde. Kip of ei? Feit is dat de trefzekerheid van onze landgenoot zijn teamgenoten mee naar een hoger niveau stuwde. Hoe dan ook dragen de Keulense supporters Bornauw op handen vanwege zijn cruciale treffers.

Hoogtepunt
De wederopstanding van Köln kent haar kiem midden december, wanneer Leverkusen over de vloer komt in het Rhein Energie Stadion. Hoewel het om een tegenstander van formaat én een derby gaat, kan de hekkensluiter zich stilaan geen misstap meer veroorloven. Hier moet iets geraapt worden! Die boodschap heeft Bornauw stevig in de oren geknoopt, want voor rust maakt hij de Bayerse aanvallers het leven zuur. Geen enkele doelrijpe mogelijkheid weten de bezoekers te creëren. Dat lukt na de pauze echter wel. Leverkusen schakelt een versnelling hoger en de thuisploeg begint langzaam maar zeker te kraken.

Net dan lacht het geluk Köln toe. Opponent Aleksandar Dragovic pakt zijn tweede gele kaart in een streekduel dat al vanaf het eerste fluitsignaal erg bitsig verloopt. Targetman Jhon Cordoba profiteert niet lang daarna door de openingstreffer binnen te werken. Bornauw kan de zege al ruiken, zeker als ook een gefrustreerde Leon Bailey een rood karton onder de neus geduwd krijgt, en neemt zelf alle twijfels weg. Op een vrije schop van Marcel Risse kopt de mandekker genadeloos binnen. De ontlading is enorm en zal later de opstap betekenen naar een verlengd verblijf in de Bundesliga.

Dieptepunt
De geweldige flow van voor de coronacrisis heeft een onvermijdelijke gemakzucht in de Keulense rangen doen sluipen. Wanneer het Duitse voetbal medio mei hervat, beschikken Die Geissbocken niet over voldoende scherpte om nog spraakmakende resultaten neer te zetten. Dat geldt evenzeer voor Bornauw. De verdediger laat zich iets te vaak op een positioneel foutje betrappen, onder meer tegen Mainz 05 (2-2) en Leverkusen (3-1-nederlaag). Op dat vlak heeft de 21-jarige hoe dan ook nog werk op de plank liggen, al is dat gezien zijn jeugd zeker geen schande.

Tegen TSG Hoffenheim gaat het licht even helemaal uit bij Bornauw. Na een vroege 1-0-achterstand gaat hij halverwege de eerste helft driest door op de achillespees van Christoph Baumgartner, nota bene de doelpuntenmaker. In eerste instantie geeft scheidsrechter Felix Brych geel, maar een ingreep van de VAR transformeert die kleur naar rood. Exit Bornauw. Met een mannetje minder kan Köln op geen enkel moment nog een vuist maken, wat uitmondt in een 3-1-verliesbeurt. Extra pijnlijk voor Bornauw is dat directe tegenstander Baumgartner ook nog de tweede treffer van Hoffenheim voor zijn rekening neemt. Door zijn uitsluiting moet hij twee wedstrijden brommen en ziet hij het aantrekkelijke duel met RB Leipzig aan zijn neus voorbij gaan. Daarin krijgt Köln, zonder haar sterkhouder achterin, er nog eens vier om de oren: 2-4.

VP’s Rapport: 9/10
Vanzelfsprekend heeft Bornauw nog een flinke weg af te leggen richting de absolute top. Zijn positionering laat af en toe nog te wensen over en ook in het uitvoetballen is er progressiemarge. Desondanks werkte de nieuwkomer in de Bundesliga een seizoen af om ‘u’ tegen te zeggen. Zelfs in zijn stoutste dromen zou Bornauw niet verwacht hebben dat hij in die korte tijdspanne kon uitgroeien tot een opgemerkt talent uit het rechterrijtje van het klassement. Het leverde hem zelfs een nominatie op als beste 'Rookie'. In een competitie waar sensaties als Erling Braut Haland of Alphonso Davies aan de slag zijn, is dat hoe dan ook een knappe verwezenlijking.

Daarnaast stuwden zijn individuele prestaties zijn team naar de veilige regionen in het klassement. In de maanden waarin het er écht op aankwam voor Köln, nam Bornauw zijn verantwoordelijkheid. De gewezen Anderlecht-speler deed zelfs meer dan dat, want naast zijn verdedigende meerwaarde maakte hij ook offensief het verschil. Zijn zes competitietreffers zijn het best denkbare visitekaartje met het oog op het volgende seizoen. Het cliché (of moeten we zeggen: de realiteit?) wil dat dat jaar van de bevestiging het moeilijkste is. Als Bornauw die uitdaging met verve vervult, neemt het doemdenken rond de verouderende achterhoede bij de Rode Duivels misschien vanzelf af.