Zomerse buitenkansjes voor Belgische clubs na corona: transfervrije rechtsbacks

Omdat het aanbod aan voetballers zonder contract zowat eindeloos is, heeft onze redactie een aantal filters toegepast. Enkel Belgische spelers of buitenlanders met een (recent) verleden in de Jupiler Pro League krijgen een plekje in dit artikel. Hun kwaliteiten zijn immers genoegzaam bekend, waardoor hun komst een minder groot risico zou moeten inhouden. Daarnaast komen enkel voetballers in aanmerking die de voorbije maanden wel degelijk onder contract lagen bij een club en dus bewezen hebben dat ze fysiek in orde zijn.

Timothy Durwael (Roda JC – 29)
Als doorgestroomd jeugdproduct mocht Durwael op achttienjarige leeftijd zijn profdebuut vieren bij KRC Genk in een thuisduel met Beerschot. Een veelbelovende start, maar nadien kwam daar slechts een handvol wedstrijden bij. Een overstap naar FC Eindhoven bracht soelaas, tot in de voorbereiding van 2016 een verschrikkelijk kruisbandletsel roet in het eten strooide. Zo’n 500 dagen (!) stond Durwael aan de kant. Bij Roda mocht de geboren Hasselaar zich weer voetballer noemen, al loopt zijn contract er nu wel af.

Andy Najar (RSC Anderlecht – 27)
Van de ene pechvogel naar de andere. Een mens zou haast vergeten dat Najar, ‘slechts’ 27 jaar, nog steeds op Neerpede rondloopt. Sinds het voorjaar van 2012 is de Hondurees al aan boord bij Anderlecht, waardoor hij momenteel de langstdienende speler is. Al dekt de term ‘speler’, helaas, niet meer de lading. De laatste keer dat Najar in actie kwam voor paars-wit, dateert intussen al van ruim een jaar geleden. Zijn voorbije seizoenen waren dan ook doorspekt met blessures. Herstelt hij nu van het letsel te veel? Anderlecht gunt hem alvast een vrije transfer.

Anele Ngongca (Mamelodi Sundowns – 32)
Ondanks zijn heldenstatus bij KRC Genk besloot Anele in de zomer van 2015 andere oorden op te zoeken. Na een succesvolle tussenstop bij Troyes in de Ligue 1 keerde de 40-voudige Zuid-Afrikaanse international terug naar zijn thuisland. Topclub Mamelodi Sundowns ontving hem met open armen en kroonde zich sinds zijn komst twee maal tot kampioen. Mooie triomfen, al verging het Anele zelf wat minder, aangezien hij geregeld op de bank moest plaatsnemen. Dat kan een vertrek in de hand werken.

Denis Odoi (Fulham FC – 32)
De generatiegenoot van Anele staat na vier jaar Londen open voor een terugkeer in het Belgische voetbal, liet hij zich recent nog ontvallen. Op Craven Cottage viel Odoi alvast niet door de mand: de Leuvenaar groeide er al snel uit tot sterkhouder. Zijn veelzijdigheid nam bovendien toe, want manager Scott Parker gebruikt hem graag als centrale pion. Zelfs in dat ene jaartje Premier League (2018-2019) trok Odoi, ondanks de snelle aftocht van Fulham, zijn streng. Dat zullen enkele JPL-clubs nog niet vergeten zijn.

Daniel Opare (Royal Antwerp FC – 29)
Er lijkt wel een vloek op de rechtsachters te rusten, want ook deze Opare kreeg af te rekenen met een lange inactiviteit ten gevolge van een kruisbandscheur. Die kapotte knie zorgde ervoor dat de Ghanees geen minuut maakte voor The Great Old in het inmiddels afgeronde seizoen. Zijn verhaal op de Bosuil lijkt dan ook geschreven, te meer omdat Antwerp onder kersverse trainer Ivan Leko tabula rasa wil maken. De Engelse droom van Opare is alvast verder weg dan ooit … Een mooie club in ons land, dan maar?

Ramin Rezaeian (Al Shahania – 30)
In navolging van Sporting Charleroi besloot ook KV Oostende zich medio 2017 eens op de Iraanse markt te storten. Met Rezaeian vond de kustploeg er een international die de hele rechterflank kan bestrijken. Die adelbrieven kon de man niet helemaal waarmaken. Na zo’n 1100 speelminuten keerde Rezaeian terug naar het Midden-Oosten, meer bepaald Qatar. Daar is hij verzekerd van zijn basisplek én vindt hij gemakkelijk de weg naar doel. Twaalf rozen op twee seizoenen tijd zouden een vervolgavontuur in de JPL kunnen opleveren.

Ricardo van Rhijn (sc Heerenveen – 28)
Na zijn eerdere doortocht in ons land bleef Club Brugge met een dubbel gevoel achter. Van Rhijn is één van die kenmerkende producten uit de Ajax-school: erg verzorgd en technisch begaafd in de opbouw, maar verdedigend niet altijd even secuur. Zijn troeven wogen uiteindelijk niet op tegen zijn tekortkomingen, want Blauw-Zwart besloot de samenwerking niet verder te zetten. Sindsdien zit van Rhijn vaker dan hem lief is op de bank, eerst bij AZ, nu bij Heerenveen. Daar moet de rechtsachter nu ophoepelen. Als hij weer volop wil genieten van het spelletje, kan onze noorderbuur zich stilaan geen foute clubkeuze meer veroorloven.

Marnick Vermijl (MVV – 28)
Er zijn zo van die namen die voor eeuwig en drie dagen in de hoofden van de voetbalvolgers gegrift staan, zonder dat je ze misschien ooit aan het werk hebt gezien. Vermijl is er zo eentje. Met clubs als Preston North End, Scunthorpe United en MVV op je cv bereik je die status normaliter niet, maar een Belg bij Manchester United, dát springt natuurlijk wel in het oog. 167 minuten in de League Cup die niemand hem ooit nog afneemt. Evenmin zijn ze een garantie op voetbalgeluk. Na een sterk debuutjaar bij MVV volgde een minder seizoen, waardoor beide partijen deze zomer uit elkaar gaan.

Sandy Walsh (Zulte Waregem – 25)
Als manusje-van-alles had de Nederlander, die weliswaar geboren is in Brussel, sinds 2017 een gewaardeerd plekje in de selectie van Francky Dury. De 25-jarige Walsh is zo’n type dat tot het bankzitterstatuut veroordeeld wordt wanneer de hele kern beschikbaar is, maar door zijn polyvalentie erg van pas komt om onvermijdelijke schorsingen en blessures op te vangen. Zo pikt de opgeleide rechtsachter jaar na jaar de nodige wedstrijdjes mee. Nu zijn overeenkomst aan de Gaverbeek afloopt, is de tijd misschien gekomen om eens écht een vaste waarde te worden bij een elftal.