VP's Eindrapport Anderlecht: (Te) veel ups-and-downs, Van Crombrugge schittert

In ons eindrapport komen enkel spelers in aanmerking die minstens drie wedstrijden afgewerkt hebben voor hun ploeg in de Jupiler Pro League.

Grootste onderscheiding 👨‍🎓
Dé strafste pupil van het voorbije academiejaar is zonder enige twijfel Hendrik Van Crombrugge. Als enige hield de doelman, die afgelopen zomer ein-de-lijk het Eupense nest kon verlaten, 29 speeldagen lang het hoofd boven water, ook en vooral in aartsmoeilijke tijden. Hier en daar was er twijfel of Van Crombrugge een rol als eerste doelman bij een traditionele topclub zou aankunnen. Iedereen kent inmiddels het antwoord.

Van Crombrugge: 28 matchen – 11 clean sheets

Grote onderscheiding 👨‍🏫
Opvallend: in deze gemengde studiebende van oud en jong zaten voornamelijk de youngsters op de eerste lijn. Jérémy Doku zou wel eens het volgende jeugdproduct kunnen worden dat Neerpede voor een smak geld verlaat. In navolging van onder meer Romelu Lukaku, Leander Dendoncker en Youri Tielemans koppelt hij onversneden klasse aan nuchterheid. Die combinatie is vaak goud waard. Zeker naar het einde van het seizoen toe vond de zeventienjarige Doku ook nog eens de regelmaat in zijn prestaties.

In zijn schaduw viel ook Marco Kana in de smaak bij professor Frank Vercauteren. In principe is de geboren Congolees, ook amper zeventien, pas vierde keus in de defensieve pikorde, maar door de vele blessures kwam hij toch tot vijftien optredens. Daarin viel hem weinig te verwijten, ondanks zijn zin voor risico in het uitvoetballen. Tot slot deed Anderlecht nog voor de winterse mercato een gouden zaak met de komst van Amir Murillo. De Panamees wierp zich meteen op tot revelatie met zijn diepgang, goede voorzet en fysiek meesterschap. Een pluim voor de Brusselse scouting, het mag ook eens.

Doku: 21 matchen - 3 goals - 4 assists
Kana: 15 matchen - 1 goal – 6 clean sheets
Murillo: 8 matchen – 1 goal – 2 assists - 3 clean sheets

Onderscheiding 👨‍⚖️
Met het pure talent van Vincent Kompany is het haast onmogelijk om niet tot de primussen van de Anderlecht-klas te horen. Vooral na Nieuwjaar blonk de inspirator geregeld uit, mede omdat hij naar zijn normen opvallend lang wedstrijdfit bleef. Ook Elias Cobbaut kon profiteren van de tonnen ervaring aan zijn zijde. Zowel centraal achterin als op linksback zette hij stappen vooruit. Dat leverde Cobbaut zelfs een cap bij de Rode Duivels op.

Op het middenveld hadden Sambi Lokonga en Peter Zulj flink wat tijd nodig om aan elkaar te wennen, maar vanaf februari groeide het tweetal uit tot een sterke tandem. Technisch behoeven beide stylisten geen bijscholing meer. Rond Michel Vlap heerste nog meer twijfel. De dure aanwinst zat geregeld op de bank, maar liet eigenlijk ook in die mindere periodes zijn neus voor doelpunten bewonderen. De laatste weken was de Fries pas écht on fire. Voor Vlap is het dan ook extra  zuur dat het coronavirus roet in het eten strooide.

De grootste verrassing schudde Vercauteren na de winterstop uit de mouw van zijn toga. Toen Anderlecht in acute spitsennood zat, openbaarde Antoine Colassin zich. Het Neerpede-product viel op door zijn tomeloze inzet, diepgang én scorend vermogen. In vier optredens trof Colassin zowaar drie keer raak, waaronder tegen Club Brugge en KAA Gent. Mooie adelbrieven, al zorgde een blessure voor een  domper op de feestvreugde.

Cobbaut: 24 matchen – 0 goals – 1 assist- 9 clean sheets
Colassin: 4 matchen – 3 goals - 0 assists
Kompany: 15 matchen – 1 goal – 7 clean sheets
Lokonga: 23 matchen – 0 goals – 3 assists
Vlap: 23 matchen – 11 goals – 2 assists
Zulj: 22 matchen – 0 goals – 4 assists

Voldoening 👨‍💼
Niet iedereen kan hoogbegaafd zijn, dat weet een goede prof ook wel. Sommige leerlingen hebben hun stinkende best gedaan en behaalden daardoor een aanvaardbaar eindresultaat. Achterin bij Anderlecht geldt die aanname voor Derick Luckassen en Kylian Sardella. Dat duo stond er wanneer Kompany-Vercauteren hen nodig had, vaker dan gedacht. Ook Edo Kayembe valt weinig aan te smeren. De breker heeft niet de allerzuiverste voetjes, wat hem zelfs op enkele fluitconcerten kwam te staan, maar hij voert perfect uit wat Vercauteren hem opdraagt.

Voor enkele jongens met wat meer aanleg zijn er verzachtende omstandigheden. Zo lieten Nacer Chadli en Philippe Sandler hun meerwaarde zien, maar werden zij te vaak teruggefloten door blessures. Yari Verschaeren leek vlak voor Nieuwjaar eindelijk weer naar zijn beste vorm toe te groeien, tot ook hij uit roulatie viel. Francis Amuzu bleef daarentegen grotendeels bespaard van lichamelijk leed. Lange tijd blonk de vleugelflitser echter voornamelijk uit in inefficiëntie. In de laatste weken voor de ‘coronabreak’ slaagde Amuzu er net in om zijn versnellingen ook aan statistieken te koppelen.

Amuzu: 20 matchen – 3 goals – 3 assists
Chadli: 17 matchen – 8 goals – 4 assists
Kayembe: 18 matchen – 0 goals – 1 assist - 8 clean sheets
Luckassen: 18 matchen – 0 goals – 7 clean sheets
Sandler: 9 matchen – 0 goals – 1 assist - 4 clean sheets
Sardella: 18 matchen – 0 goals – 8 clean sheets
Verschaeren: 21 matchen – 2 goals – 1 assist

Tweede zit 🤷‍♂️
Twijfelgevallen die in de voorbereiding op volgend seizoen een tandje bij zullen moeten steken, daar behoren aanvalles Zakaria Bakkali en Kemar Roofe toe, weliswaar om uiteenlopende redenen. Dat Bakkali tegen een bal kan trappen, staat buiten kijf. Na een erg lange periode in de lappenmand rijst de vraag echter in welke mate de wispelturige dribbelaar nog zijn niveau van weleer kan terugvinden. Bij Roofe staan er dan weer vraagtekens bij zijn, cru gezegd, voetballend vermogen. Dat de Engelsman een neusje voor de goal heeft, kan allemaal goed zijn, maar bij Anderlecht (en zeker het Anderlecht naar de visie van Kompany) wordt meer verwacht.

Niet al wat uit de Anderlecht-academie doorstroomt, is bestemd voor een (Belgische) topclub. Over Sieben Dewaele heersen er nog steeds twijfels. In het voordeel van onze 21-jarige landgenoot spreekt alvast dat hij dit seizoen zowat op elke precaire positie als stoplap moest dienen. Een uitleenbeurt aan een mindere ploeg kan wonderen doen. De moeilijkste knoop die Anderlecht zal moeten doorhakken de komende weken, is die rond Marko Pjaca. Geraakt het gewezen toptalent ooit nog aan zijn volle vermogen? Het antwoord op die vraag zal Anderlecht ertoe aanzetten de Kroaat al dan niet verder te huren van Juventus.

Bakkali: 4 matchen – 1 goal - 0 assists
Dewaele: 15 matchen – 1 assist - 6 clean sheets
Pjaca: 4 matchen – 1 goal - 0 assists
Roofe: 13 matchen – 6 goals – 2 assists

Over de hele lijn gebuisd 🙅‍♂️
Van het volgende kwartet is het zeker dat zij het Instituut Anderlecht deze zomer zullen verlaten zonder diploma. Samir Nasri was één van de klinkende namen die Kompany volgde richting Brussel, maar zoals wel vaker bij gewezen vedetten viel het dubbeltje naar de foute kant. De Fransman kwam eigenlijk geblesseerd toe op Neerpede en kon die achterstand nooit wegwerken. Nog een mislukte gok, in de winter weliswaar, was die van Dejan Joveljic. Een goaltjesdief, zo werd de gehuurde Serviër omschreven. Dan valt het toch tegen dat je niet tot scoren komt in vijf wedstrijden waarin Anderlecht in totaal liefst negentien (!) treffers liet optekenen.

Ook enkele uitblinkers uit het recente verleden vielen deze jaargang door de mand. Pieter Gerkens maakte voordien nog enkele belangrijke doelpunten, maar kwam noch onder Kompany, noch onder Vercauteren in het stuk voor. De middenvelder is door blessureleed ook al maanden op de sukkel.  Zijn Anderlecht-verhaal lijkt geschreven. Tot slot was er het schimmige spel rond Adrien Trebel. Hoewel iedereen ervan overtuigd was dat de linkspoot het middenveld van stabiliteit kon voorzien, kreeg Trebel door zijn loodzware contract nooit écht een kans. Bij een uitgaande transfer zal enkel de financiële dienst van Anderlecht zich in de handen wrijven.

Gerkens: 7 matchen – 0 goals - 0 assists
Joveljic: 5 matchen – 0 goals - 0 assists
Nasri: 7 matchen – 1 goal - 0 assists
Trebel: 4 matchen – 0 goals - 0 assists

Dieptepunt: Oostende-Anderlecht (3-2, 1/12/19) ⬇️
Eigenlijk zou speeldag 1, de thuismatch tegen KV Oostende (1-2), al een stevige kandidaat zijn, aangezien het wedstrijdverloop toen perfect illustratief stond voor het vervolg van het seizoen. Toch opteren wij voor de eerste dag van december. Toen verloor Anderlecht op bezoek bij … opnieuw Oostende! Ondanks het ‘flowtje’ onder Vercauteren trapt paars-wit aan de kust weer in dezelfde vallen van voorheen.

Door het soms overdreven uitvoetballen gaat uitgerekend Van Crombrugge in de fout, de laatste baken van vertrouwen bij Anderlecht. Het begin van een dramatische namiddag aan zee, waar het nochtans schutterende Oostende tien minuten voor affluiten op 3-0 komt. Anderlecht zet nog een slotoffensief in, maar dat komt te laat: 3-2. Na die schandelijke nederlaag dringt het besef steeds meer door: voor het eerst in de clubgeschiedenis lijkt Play-Off 1 een ‘mission impossible’ te worden.

Hoogtepunt: Anderlecht – Eupen (6-1, 23/2/20) ⬆️
Op vier speeldagen van het einde heeft zelfs de meest optimistische Brusselaar de hoop op een plek in de top-zes definitief laten varen. Na de 2-0-nederlaag in het cruciale duel bij concurrent KV Mechelen kan enkel een mathematisch mirakel Anderlecht nog in Play-Off 1 brengen. En toch, merken enkele fans schamper op, biedt het eenvoudige slotprogramma nog enige troost. “Twaalf op twaalf halen en dan zien we wel …”, dat is de boodschap in het Lotto Park.

Tegen Eupen wordt die missie met verve ingezet. Plots valt alles in de plooi: aanvalsgolf na aanvalsgolf spoelt over de Panda-defensie en (niet onbelangrijk) de ballen vliegen ook tegen het net. Het Anderlecht-publiek wordt zowaar getrakteerd op een champagne-uitslag: 6-1! Het herwonnen vertrouwen zou later leiden tot fluitende zeges tegen Waasland-Beveren (0-3) en Zulte Waregem (7-0). En zo zal Anderlecht stiekem misschien niet al te erg balen vanwege de coronacrisis. Het biedt de Brusselaars de ideale gelegenheid om met een hoopvol gemoed de lange zomerstop in te gaan … en daar sterker uit te komen?