Het Genkse droomelftal, de vier kampioenenploegen in één
KRC Genk kroonde zich dit seizoen tot landskampioen. Voor de Limburgers was het de vierde titel in haar bestaan. Welke kampioenenmakers van de jaren 1999, 2002, 2011 en 2019 zouden het ultieme elftal van KRC Genk vormen? VoetbalPrimeur.be stelt het KRC Genk All Stars Team voor.
In haar verleden heeft KRC Genk heel wat schitterende spelers gehad. Sommige werden zelfs geen kampioen. Denken we bijvoorbeeld aan Kalidou Koulibaly. Hij haalde daarom het team niet. Voor anderen kozen we dan weer niet, omdat zij nog betere spelers voor zich moeten dulden. In onze ogen zijn Leandro Trossard en Thordur Gudjonsson de grootste slachtoffers van dienst.
Thibaut Courtois (2011)
In het verleden had Genk heel wat goede doelmannen tussen de palen. Maar István Brockhauser, Jan Moons en Danny Vuković verdwijnen in de schaduw van Courtois. Op zijn zestiende debuteerde Courtois al in Genk één. Door toeval werd hij één jaar later titularis. László Köteles mocht Europees niet spelen en Courtois kreeg zijn kans. De rest is geschiedenis. Op de slotspeeldag van Play-Off 1 toonde Courtois zich een octopus tegen Standard. De Rouches kwamen niet verder dan 1-1 op Limburgse bodem en Genk mocht de titel vieren.
Joakim Maehle (2019)
De Deen is één van de drie spelers van het huidige Genk dat het All Stars Team haalt. In 2017 pikte Genk Maehle voor één miljoen euro op bij Aalborg BK. In zijn eerste seizoen kon de Deense sneltrein nog niet overtuigen, maar dit seizoen kreeg Philippe Clement Maehle op de rails. De Deen schuimde de rechterflank af en was in veel duels onthoudbaar voor zijn tegenstander.
Ddier Zokora (2002)
De Genk-supporter die aan Zokora denkt, krijgt nog altijd een glimlach op zijn gezicht. De Maestro was onverzettelijk in het team van Sef Vergoossen. De Ivoriaan ging geen duel uit de weg en kon ook nog eens meer dan behoorlijk voetballen. Later speelde hij nog voor onder meer het Engelse Tottenham Hotspur en het Spaanse Sevilla.
Domenico Olivieri (1999)
Was Olivieri de beste centrale verdediger ooit van Genk? Mogelijk niet. Olivieri was in zijn tijd zelfs geen centrale verdediger, maar de laatste echte libero die Eerste Klasse kende. Dat deed de Italo-Belg met verve. Olivieri is een cultheld, maar kon echt wel goed verdedigen. Samen met Pierre Denier is Olivieri het gezicht van Genk. In april 2017 was Olivieri even in levensgevaar na een motorongeluk. Gelukkig gaat nu weer alles goed met de assistent van Philippe Clement.
Anele Ngcongca (2011)
De Zuid-Afrikaan speelde maar liefst acht seizoenen voor Genk. In al die jaren werd hij in de achterhoede op alle posities gebruikt. Met Genk veroverde Anele in 2011 de titel. Met de Limburgers wist hij ook twee keer de Beker van België te winnen. Helaas voor hem volgde nooit de grote transfer waar hij van droomde.
Josip Skoko (2002)
Als we het dan toch over exoten bij Genk hebben dan moeten we wel van Zuid-Afrika naar Australië gaan en komen we uit bij Skoko, die ook Kroatische roots had. In 2002 bepaalde Skoko het ritme van Genk. Aan techniek had de middenvelder geen gebrek.
Sander Berge (2019)
De 21-jarige Noor is nog altijd blessuregevoelig, maar als hij speelt, voelt de tegenstander dat. Terwijl Leandro Trossard, Ruslan Malinovskyi en Ally Samatta misschien vaker in de schijnwerpers liep, was Berge ook cruciaal voor de titel. Met zijn 1m93 verliest hij amper een duel. Berge kan daarnaast ook nog eens uit de voeten met de bal. Het is niet verwonderlijk dat zelfs Courtois verwacht dat Berge nog ver gaat geraken.
Ruslan Malinovskyi (2019)
De 26-jarige Oekraïner stond bij Genk lang in de schaduw van Alejandro Pozuelo, maar na het vertrekt van de Spanjaard groeide Malinovskyi uit tot de patron van het middenveld. In Play-Off 2 scoorde hij tegen KAA gent, Club Brugge en Royal Antwerp. Tegen Standard, Gent en Club Brugge was hij dan weer goed voor een assist. In Genk willen ze Malinovskyi dan ook maar wat graag behouden, maar zelf lijkt hij op een transfer te azen.
Wesley Sonck (2002)
Stond er een maat op Sonck in het kampioenenjaar 2002? Nee! Sonck werd topschutter van Eerste Klasse. Hij mocht de Gouden Schoen in ontvangst nemen en werd ook nog eens verkozen tot Profvoetballer van het Jaar. Niet kijkend naar het sentiment, is flik-flak Sonck mogelijk de beste aanvaller ooit van Genk.
Branko Strupar (1999)
Kijkend naar het sentiment dan zullen de supporters van Genk Strupar tot beste aanvaller ooit van de club kronen. Strupar vormde in zijn titeljaar een dodelijk duo met Souleymane Oularé. Strupar legde er 24 tegen de touwen. Terwijl Oulare goed was voor 17 treffers.
Kevin De Bruyne (2011)
Eindigen doen we in schoonheid en met de allerbeste voetballer die Genk ooit in de rangen heeft gehad, De Bruyne. Zijn techniek en vista vallen niet te betwisten. Tijdens het kampioenenjaar hield klierkoorts De Bruyne twee maanden van het veld, maar de middenvelder kwam sterker terug. Hij bezorgde Genk de landstitel en versierde een transfer naar Chelsea.